Η σημερινή ημέρα έχει πρωϊνό ξύπνημα διότι πετάμε στις 10:20 για το νησί Jeju, μοναδικό προορισμό στο νότο της χώρας. Είναι το μεγαλύτερο ηφαιστειακό νησί της χώρας, συμπεριλαμβάνεται στη λίστα της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, ενώ το 2011 ψηφίστηκε ως ένα από τα νέα 7 θαύματα της φύσης. Η κυριολεκτική έννοια του νησιού Jeju είναι "μεγάλη πόλη πέρα από τη θάλασσα" και είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο ως Χαβάη της Κορέας. Τα τοπία στο νησί εναλλάσσονται και περιλαμβάνουν ηφαιστειογενή σκηνικά, σπηλιές, καταβόθρες, γαλάζιες θάλασσες, ανθισμένα λιβάδια και καταρράκτες, προσφέροντας μοναδικές εικόνες στους επισκέπτες του. Είναι λογικό λοιπόν να το επιλέγουν όλα τα νιόπαντρα ζευγάρια για μήνα του μέλιτος. Εμείς στις 7:00 αφήνουμε το δωμάτιο μας και με τη συγκοινωνία φτάνουμε στο αεροδρόμιο σε λιγότερο από 1 ώρα. Κάνουμε το απαραίτητο check-in, όμως η κοπέλα στο γκισέ καλεί τον Κωστή να μπει στους χώρους της ασφάλειας του αεροδρομίου, διότι κάτι έχει εντοπιστεί στο σακίδιο του! Βγάζει τα πράγματα του και φτάνει στον ένοχο αυτής της ιστορίας που είναι το σακουλάκι με το αλάτι... Οι κοπέλες στον έλεγχο βάζουν και οι δυο τα γέλια με την ανακάλυψη!
Βγαίνουμε προς τα έξω και ψάχνουμε το βανάκι που θα μας οδηγήσει στο γραφείο ενοικιάσεων αυτοκινήτων. Για τις 3 μέρες που θα είμαστε στο νησί έχουμε νοικιάσει ένα αυτοκίνητο για να κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή μας. Άλλωστε αυτόν τον τρόπο επιλέγουν σχεδόν όλοι οι επισκέπτες του νησιού, αφού υπάρχουν καμιά εκατοστή διαφορετικά γραφεία! Βρίσκουμε το βανάκι και μας μεταφέρει στο γραφείο. Εκεί με συνοπτικές διαδικασίες παίρνουμε ένα Hyundai Avante και ξεκινάμε το ταξίδι μας. Η κίνηση και η οδηγητική συμπεριφορά των Κορεατών μας καθησυχάζουν. Επιπρόσθετα το GPS του αυτοκινήτου μας ενημερώνει στα αγγλικά για ένα σωρό πράγματα. Πότε πλησιάζουμε σε ραντάρ ταχύτητας, πότε μπαίνουμε σε ζώνη με σχολεία και επιτρεπόμενη μέγιστη ταχύτητα τα 30 ή πότε θα συναντήσουμε σαμαράκια. Απίθανο! Παρκάρουμε κοντά στη λαϊκή αγορά Dongmun. Κάνουμε μία βόλτα στην αγορά, όπου κυριαρχούν τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια, αλλά και τα προϊόντα τους (φαίνεται ευδοκιμούν στο νησί), προχωρούμε για να βρούμε το εστιατόριο που έχουμε μαρκάρει για να δοκιμάσουμε μαύρο χοίρο, που είναι η σπεσιαλιτέ του νησιού.
Βρίσκουμε το μαγαζί και μπαίνουμε. Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι η φάση που στη μέση του τραπεζιού έχει μία ψησταριά, όπου ψήνεις μόνος σου το κρέας και έρχονται παρέα μία σειρά από διάφορα συνοδευτικά. Είναι το ίδιο που δοκιμάσαμε στη Gyeongju, μόνο που διαφέρει το κρέας. Μετά από διαβούλευση των τριών μας, αφού το γεύμα εδώ δεν είναι φθηνό, αποφασίζουμε να καθίσουμε και να ζήσουμε και αυτήν την εμπειρία. Το τραπέζι γεμίζει με πιατάκια. Το κρέας έρχεται τελευταίο. Οπτικά δεν διαφέρει καθόλου από το κανονικό χοιρικό... Αρχίζουμε να ψήνουμε και να δοκιμάζουμε. Ούτε η γεύση διαφέρει, παρόλα αυτά διασκεδάζουμε την εμπειρία μας και τελικά αδειάζουμε σχεδόν όλο το τραπέζι. Πληρώνουμε 50€ και για τους τρεις μας.
Φεύγουμε για το αυτοκίνητο. Είναι αυτόματο και κάνει λίγη ώρα ο Κωστής να βρει πως το βάζουν μπρος! Οδηγούμε έξω από την πόλη Jeju που είμαστε τώρα, με κατεύθυνση την παραλία Hamdeok. Στο δρόμο δεν μπορούμε παρά να οδηγούμε στα όρια ταχύτητας, αφού υπάρχουν συνεχώς κάμερες, ενώ το αυτοκίνητο δεν σταματάει να μας ενηρώνει για όλα. Φτάνουμε. Η παραλία είναι πολύ κοσμοπολίτικη, αλλά με υπερβολικό κόσμο. Είναι πολύ όμορφη και αρκετά οργανωμένη, όμως όσο και αν γυρίζουμε δεν βρίσκουμε να παρκάρουμε πουθενά. Μετά από κανένα μισάωρο αναζήτησης αποφασίζουμε να συνεχίσουμε το δρόμο μας. Κρίμα! Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω βρίσκουμε ένα πολύ ωραίο καφέ πάνω στο δρόμο και σταματάμε. Απολαμβάνουμε τον καφέ μας με θέα τη θάλασσα. Συζητάμε τι θέλουμε να κάνουμε στη συνέχεια και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε μέχρι το ξενοδοχείο μας. Είμαστε όλοι αρκετά νυσταγμένοι και κουρασμένοι.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται στο χωριό, στους πρόποδες του μοναδικού Seongsan Ilchulbong, το οποίο είναι σε σχήμα κώνου και σχηματίστηκε από ηφαιστιακές εκρήξεις στο βυθό, πριν από 5000 χρόνια. Έχουμε σκοπό να ανεβούμε αύριο το πρωί στην κορυφή του για να θαυμάσουμε την ανατολή από ψηλά! Γύρω στις 16:30 φτάνουμε. Το βουνό από μακριά είναι πραγματικά φανταστικό! Βρίσκουμε το ξενοδοχείο και παρκάρουμε. Τακτοποιούμαστε. Στρώνουμε τα πολύ λεπτά φουτόν στο πάτωμα και αποφασίζουμε να κάνουμε μία μικρή σιέστα. Το κορμί μας φυσικά παραπονιέται, αφού είναι σαν να ξαπλώνουμε απευθείας στο πάτωμα... Το απόγευμα βγαίνουμε για βόλτα στο χωριό. Κάπου κάπου ρίχνει κανένα ψιλόβροχο, όμως είμαστε εξοπλισμένοι με ομπρέλες. Βρίσκουμε πολλά εστιατόρια, τα περισσότερα με θαλασσινά, που τα διατηρούν ζωντανά μέσα σε μεγάλα ενυδρεία. Φτάνουμε στο σημείο που θα ανεβούμε αύριο το πρωί. Είναι κλειστή η διαδρομή που ανεβαίνει επάνω, υπάρχει όμως μία δωρεάν διαδρομή που την περπατάμε.
Ένα μικρό μοναπάτι οδηγεί κάτω στη θάλασσα. Το κατεβαίνουμε. Εδώ κάθε μέρα στις 14:00 υπάρχει μία παράσταση όπου γυναίκες δύτριες, χωρίς οξυγόνο και άλλα βοηθητικά μέσα βουτάνε και βγάζουν όστρακα, ακολουθώντας μία παράδοση πολλών εκατοντάδων χρόνων. Οι ατρόμητες γυναίκες Haenyeo, όπως λέγονται, από το 17ο αιώνα και μετά, και λόγω της απουσίας των ανδρών από το νησί, ανέλαβαν αυτές την εργασία αυτή. Η άμμος εδώ είναι μαύρη, προφανώς είναι τέφρα από το ηφαίστειο. Ανεβαίνουμε ξανά στο μονοπάτι και θαυμάζουμε τη θέα της θάλασσας από ψηλά, ενώ διακρίνουμε και το νησάκι Udo που θα επισκεφτούμε αύριο. Γυρίζουμε προς το χωριό. Αποφασίζουμε να πιούμε μία μπύρα στο Vibe230, ένα μπαράκι που εντοπίσαμε στην βόλτα μας. Είναι άδειο, αλλά έχει μοναδική διακόσμηση και απίθανη μουσική! Στη δεύτερη γύρα από μπύρες, αρχίζει να μπαίνει κόσμος στο μαγαζί, ντόπιοι που πίνουν το βραδινό ποτό τους. Τους χαζεύουμε. Μιλάνε φωναχτά, γελάνε και μοιάζουν πολύ με τη δική μας ιδιοσυγκρασία.
Γυρίζουμε στο δωμάτιο μας, ζεσταίνουμε το έτοιμο φαγητό με ρύζι που έχουμε αγοράσει και κοιμόμαστε σχετικά νωρίς, αφού αύριο το πρωί έχουμε πολύ πρωϊνό ξύπνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου