Ημέρα 11η: Καμιά φορά δεν πάνε όλα όπως τα θέλεις

Σήμερα έχουμε πολύ πρωϊνό ξύπνημα. Στις 5:00 πρέπει να φύγουμε από το δωμάτιο και να φτάσουμε μέχρι το μονοπάτι του Seongsan Ilchulbong που ανεβάζει στην κορυφή. Για να μην καθυστερήσουμε πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο. Άλλωστε έχει πολύ μεγάλο δωρεάν πάρκινγκ στην είσοδο. Φτάνουμε. Είναι ακόμα νύχτα. Ξημερώνει στις 5:35 και χρειαζόμαστε 20' για να ανέβουμε επάνω. Μαζί με μας βλέπουμε και άλλους που έρχονται. Περπατάμε μέχρι τα εκδοτήρια, όμως είναι κλειστά. Μεταφράζουμε τις ταμπέλες από τα κορεατικά και διαβάζουμε ότι θα ανοίξουν στις 7:00... Άλλο περιμέναμε εμείς... Περπατάμε τη δωρεάν διαδρομή που περπατήσαμε και χθες αρκετά προβληματισμένοι. Αρχίζουμε να βλέπουμε αρκετούς να πηδάνε τους φράκτες και να ανεβαίνουν το μονοπάτι για την κορυφή. Αποφασίζουμε γρήγορα να μπούμε και εμείς στην παρανομία. Ακολουθούμε και ανεβαίνουμε προς τα πάνω. Βλέπουμε ότι ψηλά όλη η κορυφή είναι μέσα στο σύννεφο... Ελπίζουμε να μπορέσουμε να δούμε την ανατολή. Στις 5:30 είμαστε στην κορυφή μαζί με καμιά 30αριά άλλους. Το σύννεφο όντως δεν μας αφήνει να δούμε τίποτα... Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες και κατεβαίνουμε κάτω να δούμε ότι προλάβουμε από την ανατολή.

Φτάνουμε κάτω και προλαβαίνουμε τον ήλιο που έχει ξεκολλήσει από τη θάλασσα και αρχίζει να χάνεται στα σύννεφα. Είναι πολύ όμορφα! 

Στεναχωριόμαστε που δεν καταφέραμε να δούμε από ψηλά την ανατολή, αλλά και το καταπράσινο πλατό της κορυφής του Seongsan Ilchulbong. Πιο κάτω φαίνεται σε ηλιόλουστη μέρα το Seongsan Ilchulbong από ψηλά... 

Δεν πειράζει, δεν μπορούμε να τα έχουμε πάντα όλα...

Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το δωμάτιο. Θα κοιμηθούμε λίγο ακόμα και θα ξυπνήσουμε για να φύγουμε για το μικρό νησάκι Udo που είναι πολύ δημοφιλής προορισμός και είναι μόνο 15' με το καραβι απέναντι από εδώ. Ο Κωστής γράφει την προηγούμενη μέρα μας στο blog. Γύρω στις 8:30 ξεκινάμε να ετοιμαζόμαστε και φεύγουμε από το δωμάτιο μας. Με το αυτοκίνητο οδηγούμε μέχρι το πάρκινγκ του λιμανιού, αφού δεν επιτρέπεται από την εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων να πάρουμε το αυτοκίνητο στο νησάκι. Στις 10:00 είμαστε μέσα στο καράβι για το νησάκι Udo και ξεκινάμε. Μας συνοδεύουν 2 μικρά δελφίνια στη διαδρομή. Φτάνουμε πολύ γρήγορα στο νησάκι και κατεβαίνουμε. Αμέσως ξεκινάει μία πολύ δυνατή βροχή με πολύ δυνατό αέρα, που μας κάνει μούσκεμα, παρόλο που έχουμε τις ομπρέλες μαζί μας. Εξαιρετική υποδοχή... 

Σταματάει και ξεκινάμε να ρωτάμε για να νοικιάσουμε ένα όχημα για να γυρίσουμε το νησάκι. Ο πρώτος που ρωτάμε είναι εξαιρετικά αγενής και δεν καταλάβαινει γρι Αγγλικά. Πηγαίνουμε στον επόμενο που και αυτός δεν πάει πίσω από αγένεια. Μας ζητάει να δει το δίπλωμα πριν μας δώσει πληροφορίες για τα οχήματα που νοικιάζει, ενώ τον διαβεβαιώνουμε ότι έχουμε όλα τα απαραίτητα έγγραφα. Σαν να πιστεύει ότι του λέμε ψέματα... Ο Κωστής τραβάει ένα καυγά και φεύγουμε και από δώ άπραγοι. Η κατάσταση αυτή είναι η αγένεια αρκετών επαγγελματιών σε πολύ τουριστικά μέρη που δυστυχώς συναντούμε αρκετές φορές και στην Ελλάδα... Απέναντι είναι η στάση του λεωφορείου. Ευτυχώς εδώ η πολύ βοηθητική και εξυπηρετική υπάλληλος μας εξηγεί ότι το κόκκινο λεωφορείο του νησιού κάνει ένα μεγάλο κύκλο, η συχνότητα των λεωφορείων είναι κάθε 10'-15', ενώ με ένα εισιτήριο μπορείς να ανεβαίνεις και να κατεβαίνεις όσες φορές θέλεις μέχρι να κλείσει τον κύκλο. Στο τέλος μάλιστα μας δίνει και ένα χάρτη με σημειωμένες τις στάσεις που αξίζει να κατεβεί κανείς. Τέλεια.

Μπαίνουμε στο λεωφορείο και μετά από πολύ λίγο κατεβαίνουμε στην πρώτη στάση. Όλα είναι πολύ κοντινά εδώ. Η βροχή διαδέχεται τον ήλιο και τούμπαλιν. Δυστυχώς δεν υπάρχει σταθερή κατάσταση... Μπροστά στη στάση έχει ένα υπέροχο καφέ στο οποίο μπαίνουμε και πίνουμε ένα ωραίο καφέ. Η παραλία μπροστά μας είναι αμμώδης και πολύ ρηχή. Μετά τον καφέ σκεφτόμαστε μήπως βουτήξουμε λίγο, όμως η βροχή μας χαλάει τα σχέδια και μπαίνουμε στο επόμενο λεωφορείο για την επόμενη στάση. 

Ο οδηγός του κάθε λεωφορείου, την ώρα που οδηγεί κάνει και ξενάγηση της περιοχής, δυστυχώς στα Κορεάτικα... 

Η επόμενη στάση έχει αρκετό ενδιαφέρον φωτογραφικά, που δεν μπορούμε να αποδώσουμε τόσο επιτυχημένα, ενώ μπαίνουμε και στα μικρά μαγαζάκια που είναι τρυγύρω. 

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας με το λεωφορείο, όμως, ίσως και λόγω του τόσο ασταθούς καιρού δεν ενθουσιαζόμαστε... Κλείνουμε τον κύκλο και αποφασίζουμε να πάρουμε το επόμενο πλοίο της επιστροφής. Γυρίζουμε.

Φτάνουμε στο λιμάνι, όπου μας περιμένει το αυτοκίνητο μας. Αποχαιρετούμε την περιοχή με ανάμικτα συναισθήματα και οδηγούμε μέχρι το μικρό εστιατόριο Yetnal Patjuk, που έχουμε σημειώσει στο χάρτη μας και είναι στην πορεία μας. Φτάνουμε και μπαίνουμε μέσα, λίγο πριν ξεκινήσει μία καταρρακτώδης βροχή. Παραγγέλνουμε 2 διαφορετικές σούπες, που είναι νόστιμες και οι δύο. Ο Βασίλης δυστυχώς δεν ενθουσιάζεται. Πληρωνουμε με κάρτα και αφήνουμε στην κυρία ένα μικρό φιλοδώρημα. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε και η κυρία μας προλαβαίνει για να μας το επιστρέψει. Δεν καταλαβαίνουμε αν ήταν πολύ μικρό και μας το επιστρέφει ή αν δεν δέχονται φιλοδώρημα... Επόμενη στάση η παραλία Pyoseon. Όπως και χθες οδηγούμε με τις προβλεπόμενες χαμηλές ταχύτητες, αφού υπάρχουν συνεχώς κάμερες. Έτσι για μία απόσταση 15 χιλιομέτρων κάνουμε σχεδόν μισή ώρα. Φτάνουμε μέχρι την παραλία και παρκάρουμε. Ακόμα μία φορά η βροχή δεν μας κάνει το χατήρι... Ο Βασίλης τρώει κάτι γρήγορο σε ένα CU (καταστήματα παρόμοια με τα 7 Eleven), κάτω από μία ομπρέλα (!) και φεύγουμε και από εδώ.

Οδηγούμε μέχρι το Seogwipo, όπου θα διανυκτερεύσουμε σήμερα. Ο ουρανός έχει ανοίξει και ρίχνει καντάρια! Φτάνουμε και ευτυχώς ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας έχει κρατήσει μία θέση πάρκινγκ. Τακτοποιούμαστε. Το ξενοδοχείο είναι φθηνό, με πολύ εξυπηρετικούς υπαλλήλους, όμως δεν είναι τόσο καθαρό... Τουλάχιστον το δωμάτιο έχει κλιματισμό. Ξεκουραζόμαστε για 1-2 ώρες πριν βγούμε να εξερευνήσουμε την πόλη. Σήμερα δεν μας πήγαν τα πράγματα όπως τα περιμέναμε... Ελπίζουμε να μην συνεχιστεί η κατάσταση. 

Φτάνουμε στην αγορά Seogwipo Olle Market, όπου πραγματικά, σε όλη την περιοχή γύρω από αυτή, γίνεται ένας χαμός από μαγαζιά και κόσμο. Για πρώτη φορά βλέπουμε μαζεμένα τόσα πολλά μπαρ με γυναίκες! Μπαίνουμε στην αγορά και χαζεύουμε, ενώ αγοράζουμε και φαγητό από τα τόσα πολλά μαγαζάκια φαγητού, που πουλάνε το καθένα και διαφορετικό φαγητό. 

Βολτάρουμε μέσα στην αγορά μέχρι να κουραστούμε και βγαίνουμε προς τα έξω. Δίπλα στην αγορά βρίσκουμε μία αποκλειστική αγορά φαγητού, όπου και εδώ γίνεται χαμός! Οι κουζίνες έχουν πάρει φωτιά! 

Ο Βασίλης αγοράζει καβούρι γεμιστό με τυρί. Τρώμε και πίνουμε μπύρα. Τέλεια. Η σημερινή μέρα κλείνει με τον καλύτερο τρόπο! 

Αργότερα γυρίζουμε προς το δωμάτιο. Συμφωνούμε όλοι ότι η πόλη αυτή είναι η πιο ζωντανή πόλη που έχουμε επισκεφτεί μέχρι σήμερα. Αύριο θα οδηγήσουμε στο υπόλοιπο μισό του νησιού Jeju και θα επιστρέψουμε και πάλι εδώ στην πόλη αυτή.