Σήμερα θα περάσουμε μία ακόμα μέρα στη Gyeongju, μία εξαιρετικά φιλόξενη πόλη, 250.000 κατοίκων (κάτι σαν τη Λάρισα δηλαδή), στην οποία αισθανόμαστε μεγάλη ηρεμία και ασφάλεια από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε. Ο Κωστής όπως πάντα σηκώνεται νωρίτερα και γράφει στο blog, ενώ οι υπόλοιποι σιγά σιγά ξυπνούν και γύρω στις 9:30 ξεκινάμε τη μέρα μας. Ένα μικρό ψιλόβροχο ξεκινάει, που προσφέρει περισσότερο υγρασία παρά δροσιά στην ατμόσφαιρα, βοηθώντας τη θερμοκρασία των 30 βαθμών της ημέρας να την αισθανόμαστε αρκετά υψηλότερη. Περπατάμε μέχρι τον κοντινό επισκέψιμο τάφο του Cheonmachong, του βασιλείου των Σιλά, που βρίσκεται σε έναν ευρύτερο χώρο, μέσα στον οποίο βρίσκονται δεκάδες άλλοι τάφοι, μέσα σε λοφίσκους (μαγούλες), ο ένας δίπλα στον άλλο. Ο κάθε τάφος έχει στο εσωτερικό του τον θάλαμο ταφής, όπου υπάρχει ο νεκρός και τα αφιερώματα του, ο οποίος σκεπάζεται με πέτρες και τέλος με χώμα, δημιουργώντας έναν λοφίσκο γύρω στα 10 μέτρα ύψος. Πληρώνουμε ένα μικρό εισιτήριο και μπαίνουμε μέσα. Έχει αληθινά αρκετό ενδιαφέρον να δούμε εσωτερικά έναν τάφο, ενώ υπάρχουν αντίγραφα όλων των αντικειμένων που υπήρχαν εδώ και έχουν μεταφερθεί στο μουσείο, εξηγώντας τη σημασία τους και την προέλευση τους.
Φεύγουμε και περπατάμε μέχρι το σταθμό των λεωφορείων για να βγάλουμε τα εισιτήρια για αύριο, που θα ταξιδέψουμε στη Busan. Όλα ήρεμα κυλούνε και σήμερα στην πόλη, παρόλο που είναι Δευτέρα. Επιπρόσθετα τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι ηλεκτρικά, μειώνοντας αρκετά το θόρυβο της πόλης.
Βγάζουμε τα εισητήρια και με το αστικό λεωφορείο, το οποίο μας είναι τόσο εύκολο μέσο πλέον, μεταφερόμαστε στην γειτονιά της λαϊκής αγοράς Seongdong, για να κάνουμε την εξερεύνηση μας. Πάντα οι λαϊκές αγορές έχουν ενδιαφέρον. Περπατάμε στους διαδρόμους, όπου όλα είναι πεντακάθαρα και φωτογραφίζουμε.
Επειδή βρισκόμαστε κοντά στη θάλασσα βλέπουμε και αρκετά θαλασσινά. Μπαίνουμε στο χώρο που πουλάνε φαγητό, με φαγητά που πολύ δύσκολα αναγνωρίζουμε. Για αρκετή ώρα γυρίζουμε στους διαδρόμους, μέχρι τελικά να βγούμε και να συνεχίζουμε την εξερεύνηση μας στη γύρω περιοχή.
Η ζέστη και η υγρασία έχουν αρχίσει να μας ζορίζουν. Μπαίνουμε σε μαγαζιά με κλιματισμό για να ανταπεξέλθουμε. Δροσιζόμαστε σε ένα καφέ και συνεχίζουμε. Βρίσκουμε ένα εξαιρετικό πολυόροφο κατάστημα με διάφορα προϊόντα σε πολύ χαμηλές τιμές. Ψωνίζουμε κάποια πραγματάκια. Μέχρι το μεσημέρι συνεχίζουμε τις βόλτες μας στην αγορά.
Οδηγούμαστε προς το εστιατόριο DOMI Kitchen, που είχαμε μαρκάρει όταν αναζητούσαμε πράγματα για την πόλη. Από κοντά είναι πραγματικά εξαιρετικό! Έχει φτάσει 1 το μεσημέρι και φυσικά καθόμαστε. Το μαγαζί έχει 4-5 φαγητά, όλα κι όλα, και ένα εξαιρετικό περιβάλλον. Από ό,τι βλέπουμε το προτιμούν οι ντόπιοι, ίσως γιατί και η κουζίνα του δεν είναι ασιατική. Παίρνουμε αυγά με ντομάτα και πίτσα. Είναι όλα πεντανόστιμα. Το μεσημέρι είναι δύσκολο στην πόλη μετά από φαγητό... Ο Κωστής γυρίζει στο δωμάτιο, ενώ ακολουθούν μετά από λίγο και η Λίνα με το Βασίλη, που κάνουν λίγες βόλτες ακόμα και δοκιμάζουν μερικά γλυκάκια. Αργά το απόγευμα βγαίνουμε και περπατάμε μέχρι το παραδοσιακό χωριό Gyochon, στο νότιο μέρος της πόλης. Η ώρα έχει πάει 6:30 και είναι πιο ευχάριστο το περπάτημα. Φτάνουμε και διαπιστώνουμε ότι έχουν κλείσει όλα τα μαγαζάκια του χωριού. Η χώρα γενικά έχει διαφορετικά ωράρια από τα δικά μας. Τα μαγαζιά τους για παράδειγμα ανοίγουν 11:00-20:00.
Κάνουμε μία βόλτα στο χωριό και προχωρούμε λίγο πιο κάτω όπου βρίσκεται η γέφυρα Woljeonggyo. Η γέφυρα ανακατασκευάστηκε στη θέση της αρχικής και αποτελεί ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης. Ο κόσμος που μαζεύεται σιγά σιγά εδώ περιμένει να ανάψουν τα φώτα της αφού δύσει ο ήλιος. Περιμένουμε κι εμείς. Λίγο μετά τις 7:30 τα φώτα ανάβουν. Εμείς δεν περιμένουμε και πάρα πολύ, αφού ήδη έχουμε αρχίσει να πεινάμε. Γυρίζουμε προς την πόλη και περπατάμε προς το εστιατόριο που έχουμε βρει στο οποίο εργάζονται υπάλληλοι ρομπότ! Θα είναι μία ενδιαφέρουσα εμπειρία. Δυστυχώς παρά το ωράριο του, που δείχνει ανοιχτό, έχει κλείσει... Κρίμα. Πιο κάτω βρίσκουμε ένα άλλο κανονικό εστιατόριο, τρώμε και πίνουμε δροσερή μπύρα. Σκεφτόμαστε ότι πρέπει να μειώσουμε τα γεύματα μας έξω σε ένα, αφού δεν μπορούμε να δίνουμε κάθε μέρα 60-70€ για φαγητό μεσημέρι, βράδυ...Το βράδυ μας δεν κάνουμε κάτι άλλο. Γυρίζουμε στο δωμάτιο μας και ο καθένας κάνει ότι του αρέσει. Κοιμόμαστε. Αύριο φεύγουμε από την πόλη αυτή που νομίζουμε ότι τη χορτάσαμε και θα πάμε στην συμπρωτεύουσα της χώρας, το Busan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου