Σήμερα είναι μία δύσκολη μέρα. Θα οδηγήσουμε καμιά 500αριά χιλιόμετρα μέχρι αργά το απόγευμα, με εικόνες που θα εναλλάσονται συνεχώς μπροστά μας. Τελικός προορισμός το τουριστικό χωριό Purmamarca, στα βόρεια της χώρας. Ξυπνάμε νωρίς. Ευτυχώς το δωμάτιο μας δεν είναι κρύο. Ο Χαβιέ, ο νεαρός του πανδοχείου, μας έχει ετοιμάσει πρωϊνό από τις 7:30, όπως του ζητήσαμε. Το πιο φθηνό κατάλυμα όλης της εκδρομής ήταν τελικά αυτό με 18€ για δωμάτιο με πρωϊνό! Είμαστε έτοιμοι στην ώρα μας, τρώμε το πρωϊνό και φορτώνουμε τα πράγματα μας στο αυτοκίνητο. Ο Κωστής έχει ανάψει πιο πριν τη μηχανή για να ζεστάνει λίγο, αφού η θερμοκρασία είναι μείον! Λίγο μετά τις 8:00 αναχωρούμε. Ο ήλιος δεν έχει ακόμα ξεπροβάλλει. Κρύβεται από τα βουνά. Ο δρόμος συνεχίζει χωματόδρομος. Ο Κωστής έχει ξεθαρέψει και από τα 40 που έτρεχε χθες, σήμερα τρέχει με 60-70. Ευτυχώς είναι αρκετά νωρίς και δεν έχει σχεδόν καθόλου κίνηση. Γύρω στις 8:30 βλέπουμε και τον ήλιο. Στη διαδρομή μας ακολουθεί και ένα ακόμα αυτοκίνητο μιας οικογένειας που είδαμε χθες στο χωριό. Είτε είναι αυτό μπροστά είτε εμείς.
Είναι μία αληθινή εμπειρία να οδηγούμε σε αυτό το χωμάτινο κομμάτι του αυτοκινητόδρομου 40, πάνω στις Άνδεις! Η Λίνα βγάζει βίντεο. Το τοπίο γύρω μας είναι μοναδικό! Τα βουνά γύρω μας δημιουργούν διάφορους σχηματισμούς. Όποτε βλέπουμε κάτι που μας αρέσει φωτογραφίζουμε. Προσέχουμε κάθε λίγο τις ταμπέλες που ενημερώνουν για τηλέφωνο ανάγκης στο δρόμο, κάτι πολύ σημαντικό σε αυτό το τόσο απομακρυσμένο κομμάτι του δρόμου που είμαστε. Η πρώτη μας στάση είναι το Cafayate. Εκεί θα ξεκουραστούμε για λίγο, θα αποχαιρετήσουμε τη Ruta 40 και θα κατεβούμε από τα βουνά με κατεύθυνση τη Salta. Κάποια στιγμή βλέπουμε μπροστά μας την άσφαλτο! Τέλος ο χωματόδρομος. Επιτέλους! Μπαίνουμε στην άσφαλτο. Ο δρόμος είναι στενός αλλά δεν μας νοιάζει. Μπροστά μας φαίνεται το Cafayate, η πόλη των 12.000 κατοίκων, ενώ παντού γύρω μας βλέπουμε αμπελώνες. Είναι γνωστό το κρασί της περιοχής άλλωστε.
Λίγο πριν μπούμε στην πόλη μας σταματάνε σε μπλόκο της αστυνομίας. Δίνουμε τα χαρτιά μας, ο ασυνομικός τα ελέγχει και μας αφήνει να συνεχίσουμε. Έχουμε σημειώσει ένα καφέ για τη στάση μας. Το βρίσκουμε, παρκάρουμε και μπαίνουμε. Το μαγαζί έχει εκτός από καφέ και πλήθος επιλογών σε γλυκά και αλμυρά. Τέλεια! Παίρνουμε τον καφέ μας και ό,τι άλλο θέλει ο καθένας. Η επόμενη στάση άλλωστε για φαγητό είναι μετά από 2,5 ώρες. Ξεκουραζόμαστε αρκετά και συνεχίζουμε το δρόμο μας. Πριν αφήσουμε την πόλη αποφασίζουμε να βάλουμε βενζίνη. Το αυτοκίνητο μας έχει καμιά 600αριά χιλιόμετρα αυτονομία, όμως καλό είναι να βάζουμε όταν βρίσκουμε, αφού δεν ξέρουμε τι θα βρούμε μπροστά μας. Το βενζινάδικο έχει υπερβολικά μεγάλη ουρά, κάτι που μας κάνει μεγάλη εντύπωση. Η βενζίνη εδώ στην Αργεντινή πριν την υποτίμηση του πέσο έκανε γύρω στα 45 λεπτά το λίτρο, ενώ σήμερα η τιμή του υπερδιπλασιάστηκε. Αποφασίζουμε να μην περιμένουμε και φεύγουμε.
Ο δρόμος που παίρνουμε τώρα είναι η Ruta 68. Ο δρόμος είναι κατηφορικός, αφού κατεβαίνουμε σε πεδινές περιοχές, όμως το τοπίο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό! Τα βουνά είναι κατακόκκινα και σχηματίζουν πολύ περίεργους σχηματισμούς. Κάθε λίγο και λιγάκι υπάρχουν ταμπέλες που ενημερώνουν ότι υπάρχει παρατηρητήριο, όπου μπορείς να σταθμεύσεις και να θαυμάσεις το τοπίο. Περνάμε δίπλα από την τρύπα του διαβόλου, ένα πολύ εντυπωσιακό φαράγγι, που θέλει όμως χρόνο για να το επισκεφτούμε και δυστυχώς σε εμάς σήμερα δεν περισσεύει ο χρόνος... Πιο κάτω σταματάμε σε ένα σημείο, όπου φαίνεται όλη η περιοχή από ψηλά. Χαιρόμαστε πραγματικά για την επιλογή που κάναμε αυτής της διαδρομής.
Όσο κατεβαίνουμε το τοπίο γίνεται πιο φυσιολογικό. Πλησιάζουμε στην πόλη El Carril, το σημείο που στρίψαμε χθες για να ανεβούμε στις Άνδεις. Κλείνουμε έτσι ένα μεγάλο κύκλο. Στην πόλη αυτή σταματάμε σε ένα πολύ τυπικό εστιατόριο, το Comedor Don Juan, στο οποίο κάθονται μόνο ντόπιοι. Παραγγέλνουμε χυλοπίτες με κρέας και σνίτσελ. Χορταίνουμε, ξεκουραζόμαστε και παρατηρούμε τον κόσμο. Διακριτικά βγάζουμε και καμιά φωτογραφία. Συνεχίζουμε. Ο δρόμος τώρα είναι αρκετά βαρετός. Δεν έχει και πολλά να δούμε. Περνάμε τη Σάλτα από τον περιφερειακό. Ευτυχώς το Google Maps μας προειδοποιεί για μία τεράστια ουρά μπροστά μας και μας στέλνει από έναν παράδρομο! Θα είχαμε σίγουρα ένα μισάωρο καθυστέρηση αν ακολουθούσαμε το δρόμο.
Συνεχίζουμε για την πόλη Jujuy, μία αρκετά μεγάλη πόλη που θα κοιμηθούμε αύριο κατά την επιστροφή μας. Την πόλη την βλέπουμε στα δεξιά μας και συνεχίζουμε πιο βόρεια. Η κίνηση στο δρόμο είναι πολύ μεγάλη στην αντίθετη ευτυχώς κατεύθυνση. Ο ήλιος έχει αρχίσει να δύει. Ευτυχώς λίγα χιλιόμετρα έχουνε μείνει. Στρίβουμε αριστερά προς την Purmamarca. Το χωριό αυτό είναι πάρα πολύ τουριστικό, κάτι που το εξακριβώνουμε μόλις φτάνουμε. Βλέπουμε ορδές αυτοκινήτων και ανθρώπων, ενώ το παρκάρισμα στο χωριό φαίνετα να είναι πολυτέλεια. Επικοινωνούμε με τη σπιτονοικοκυρά μας και για καλή μας τύχη μας ενημερώνει ότι έχει κρατήσει μία θέση για το αυτοκίνητο μας μπροστά στο σπίτι. Τέλεια! Φτάνουμε, παρκάρουμε και ξεφορτώνουμε τα πράγματα μας. Το σπίτι είναι πολύ βασικό, έχει ένα υποτυπώδες θερμαντικό, αλλά έχει πολλές κουβέρτες. Κάτι είναι κι αυτό. Βγαίνουμε έξω στο χωριό. Χαμός από κόσμο, ενώ παντού πουλάνε υφάσματα και αναμνηστικά της περιοχής.
Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα, ενώ το κρύο είναι τσουχτερό! Ψάχνουμε να βρούμε ένα ζεστό καφέ να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να ζεσταθούμε. Βρίσκουμε το Café Andino, το οποίο είναι αρκετά ζεστό. Μπαίνουμε και παραγγέλνουμε ο καθένας από κάτι. Ο Κωστής δοκιμάζει την κόκκινη μπύρα Salta η οποία αρέσει σε όλους μας. Σκεφτόμαστε την αυριανή μέρα και την επίσκεψη μας στην έρημο του αλατιού. Διαβάσαμε ότι χρειαζομαστε οδηγό γιαυτήν. Στέλνουμε μήνυμα στο φίλο μας τον Ηλία Βροχίδη (web.facebook.com/elias.vrohidis), που επισκέφτηκε την περιοχή πριν από έναν μήνα. Τώρα βρίσκεται λίγο πιο βόρεια στη Βολιβία και στο Salar de Uyuni, που είμασταν πριν από 2 χρόνια. Ο Ηλίας είναι μία μοναδική περίπτωση ταξιδευτή, ο οποίος αφού ταξίδεψε στην Αφρική και την Ασία, ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό να τεξεδεύει στην Αμερική. Μας παίρνει βιντεοκλήση. Χαιρόμαστε πάρα πολύ που μιλάμε. Μας δίνει αρκετές οδηγίες. Πόσο σπουδαία είναι η τεχνολογία σήμερα!
Τον αποχαιρετούμε, πληρώνουμε στο μαγαζί και βγαίνουμε έξω για αναζήτηση ενός εστιατορίου. Πέφτουμε μπροστά σε ένα εστιατόριο, όπου παίζουν μουσική. Μπαίνουμε, αφού βλέπουμε τα παράθυρα απ' έξω να έχουν θολώσει. Έχει ζέστη μέσα! Το μαγαζί πολύ μεγάλο και είναι γεμάτο κόσμο. Καθόμαστε σε ένα από τα τελευταία τραπέζια. Παραγγέλνουμε γίδα βραστή, σνίτσελ από λάμα και κόκκινο κρασί Malbec από την περιοχή του Cafayate. Ο τραγουδιστής ανά διαστήματα σταματάει και ρωτάει τα τραπέζια από που είναι ο καθένας. Βλέπουμε ότι είμαστε από τους πολύ λίγους τουρίστες εδώ, εκτός Αργεντινής. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι Αργεντίνοι, από διάφοες περιοχές της χώρας. Διασκεδάζουμε με τα τραγούδια και κάποια στιγμή η κούραση της ημέρας έρχεται. Πληρώνουμε 26€ για όλα και γυρίζουμε στο κρύο μας δωμάτιο. Το θερμαντικό δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Βάζουμε ο καθένας μας από 4 κουβέρτες και πέφτουμε για ύπνο. Αύριο έχουμε να δούμε αρκετά και ωραία πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου