Ξυπνάμε ζεστά μέσα στις κουβέρτες μας. Το υπόλοιπο σπίτι δεν είναι εντελώς κρύο, αφού έχει βοηθήσει λίγο το μικρό σώμα του μπάνιου να σπάσει το κρύο. Σήμερα πρέπει να φύγουμε γύρω στις 9:30 από το σπίτι, έτσι ώστε να είμαστε στο γραφείο ενοικιάσεων αυτοκινήτων στις 10:00. Θα νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο για τρεις μέρες και θα γυρίσουμε στην γύρω περιοχή. Όλα πηγαίνουν με βάση το πρόγραμμα και είμαστε εκεί στην ώρα μας. Παρόλα αυτά μας έχει προλάβει μία οικογένεια Ολλανδών που παραλαμβάνουν το δικό τους αυτοκίνητο. Περιμένουμε μέχρι να ολοκληρώσουν, παίρνει όμως αρκετή ώρα... Στο μεταξύ εμείς έχουμε ελέγξει το δικό μας αυτοκίνητο, έχουμε πάρει φωτογραφίες και έχουμε φορτώσει τα σακίδια μας μέσα, έτσι ώστε όταν έρχεται η σειρά μας να ολοκληρώσουμε την διαδικασία μέσα σε 10'. Ξεκινάμε με προορισμό το Cachi, ένα χωριουδάκι πάνω στις Άνδεις, γύρω στα 2200 μέτρα. Βγαίνουμε από τη Salta και οδηγούμε μέχρι τη στιγμή που αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σιγά σιγά. Ο δρόμος είναι καλός. Το τοπίο είναι εντυπωσιακό.
Παρατηρούμε τα κόκκινα βουνά που ξεχωρίζουν στο βάθος. Σε αρκετά σημεία υπάρχουν πάρκινγκ που μπορείς να θαυμάσεις τη θέα από ψηλά. Τα βουνά είναι γεμάτα κάκτους σε διάφορους σχηματισμούς και μεγέθη. Κάποια στιγμή ο δρόμος γίνεται αρκετά πιο ανηφορικός και εκεί είναι που σταματάει η άσφαλτος και ξεκινάει το χώμα. Είμαστε ένα κομβόι αυτοκινήτων και εμείς τελευταίοι τρώμε όλη τη σκόνη. Ίσα που βλέπουμε μπροστά μας. Ο χωματόδρομος συνεχίζεται για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι που τελειώνει η ανηφόρα και αρχίζει πάλι η άσφαλτος. Έχουμε φτάσει στα 3300 μέτρα. Η φύση έχει αλλάξει, ενώ αρχίζουμε να βλέπουμε και λάμα! Πάνω στο υψίπεδο που είμαστε ο δρόμος είναι μία ατελείωτη ευθεία. Στο βάθος βλέπουμε τις κορυφές των Άνδεων.
Φτάνουμε στο Cachi, το οποίο φαίνεται αρκετά μεγάλο. Έχουμε σημειώσει το εστιατόριο Abasto Cachi για να φάμε, και παρκάρουμε μπροστά του. Ο κύριος το πρωί που μας νοίκιασε το αυτοκίνητο μας πρότεινε να φάμε οπωσδήποτε casuela de cordero (κάτι σαν τη δική μας γίδα βραστή). Βέπουμε ότι έχει! Αποφασίζουμε να κάνουμε πρώτα μία βόλτα στο χωριό για να το εξερευνήσουμε και μετά να καθίσουμε για φαγητό. Περπατάμε μέχρι την εκκλησία, όπου υπάρχουν πολλοί πάγκοι στημένοι και πουλάνε διάφορα αναμνηστικά, αλλά και προϊόντα της περιοχής. Αγοράζουμε όπως πάντα μπαχαρικά. Η εκκλησία είναι πολύ όμορφη, μέσα και έξω. Γυρίζουμε προς τα πίσω και μπαίνουμε και σε μερικά μαγαζάκια. Ο Κωστής με το Βασίλη πεινάνε πολύ! Περπατούν μέχρι το εστιατόριο και κάθονται. Σε λίγο έρχεται και η Λίνα. Παραγγέλνουμε φυσικά γίδα βραστή και ζυμαρικά. Όλα είναι πεντανόστιμα. Η Λίνα δεν έχει ξαναφάει πιο νόστιμη σούπα! Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την επιλογή μας.
Φεύγουμε. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και συνεχίζουμε για το τελευταίο σταθμό της σημερινής μας ημέρας το El Molino, εκεί που θα κοιμηθούμε. Ο δρόμος που οδηγούμε τώρα είναι η γνωστή Ruta National 40, η οποία ξεκινάει από τα σύνορα με τη Βολιβία και φτάνει μέχρι το Cabo Virgenes στο νότο της χώρας, με συνολικό μήκος πάνω από 5000 χιλιόμετρα. Το κομμάτι του δρόμου που θα οδηγήσουμε σήμερα, αλλά και αύριο είναι μόνο χωματόδρομος, έτσι δεν μπορούμε να τρέξουμε πάνω από 40-50 χιλιόμετρα της ώρα. Κάποια στιγμή ο δρόμος σταματάει, αφού γίνονται έργα και παίρνουμε μία παράκαμψη. Στην παράκαμψη αυτή υπάρχουν πολλές όμορφες χασιέντες στις οποίες μάλλον μένουν ντόπιοι οι οποίοι εκτρέφουν τα ζώα που βλέπουμε και καλλιεργούν τις εκτάσεις που βρίσκονται δίπλα στο ποτάμι που ακολουθεί το δρόμο μας.
Βάζουμε βενζίνη σε ένα πρατήριο που ελάχιστα το θυμίζει... Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνουμε στο El Molino, ένα μικρό χωριό των Άνδεων. Θα κοιμηθούμε στο Casona El Progreso, ένα πολύ απλό πανδοχείο. Στο πανδοχείο ένας πολύ ευγενικός νεαρός μας εξυπηρετεί. Το δωμάτιο μας είναι λίγο κρύο αλλά ευτυχώς υπάρχει θέρμαντικό σώμα. Η Λίνα ζητάει και δεύτερο σώμα και ο νεαρός δεν μας χαλάει χατήρι. Καθόμαστε στο δωμάτιο, όπως μετά από λίγο το ρεύμα πέφτει στα θερμαντικά σώματα και σε μερικά φώτα... Αρχίζει να μυρίζει καμμένο! Το "τεντώσαμε" το ηλεκτρικό σύστημα! Ο Κωστής φωνάζει το νεαρό και αυτός με τη σειρά του έναν ηλεκτρολόγο που επιιορθώνει τη ζημιά. Έχει νυχτώσει. Βγαίνουμε έξω στο χωριό.
Υπάρχει ησυχία. Παρατηρούμε πόσο τακτοποιημένο και καθαρό είναι. Βρίσκουμε την κεντρική πλατεία, η οποία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Περπατάμε μέχρι το El Rancho de Manolo, που έχουμε σημειώσει για φαγητό το βράδυ. Η ώρα είναι 7:30 και είναι κλειστός. Θα ανοίξει στις 8:30. Επιστρέφουμε στο πανδοχείο μας και καθόμαστε στο αναμμένο τζάκι του καθιστικού με κόκκινο κρασάκι, μέχρι να έρθει η ώρα. Περνάμε υπέροχα! Η ώρα φτάνει και ο Βασίλης θέλει να μείνει στο δωμάτιο για τη συνέχεια της βραδιάς. Η Λίνα με τον Κωστή πάνε στο Μανόλο. Το μαγαζί έχει πολύ ωραία μουσική. Αναλογίζονται που βρίσκονται αυτή τη στιγμή! Παραγγέλνουν Milanese de Ternera (Μοσχαρίσιο Σνίτσελ), το οποίο εδώ έχει 8.000 πέσος (5€), ενώ στο Μπουένος Άιρες είχε 30.000 πέσος! Ό,τι τρώνε είναι πολύ νόστιμο! Φεύγοντας παίρνουν και ένα σάντουιτς με σνίτσελ για το Βασίλη, που σίγουρα θα έχει αρχίσει να πεινάει... Το βράδυ πέφτουμε όλοι για ύπνο νωρίς, ο καθένας βλέποντας τη σειρά του. Αύριο έχουμε να κάνουμε πολύ μεγάλο δρόμο με το αυτοκίνητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου