Το βράδυ κοιμηθήκαμε με 4 κουβέρτες και ζεσταθήκαμε αρκετά. Το υπόλοιπο δωμάτιο ομως είναι πάγος... Ο Κωστής που σηκώνεται νωρίτερα από όλους για να γράψει στο blog, παγώνουν τα δάχτυλα του. Γύρω στις 9:00 είμαστε ολοι έτοιμοι να αφήσουμε το σπίτι. Είμαστε καμιά ώρα εκτός προγράμματος. Θα οδηγήσουμε μέχρι τις Μεγάλες Αλυκές (Salinas Grandes), μία απέραντη λευκή έρημο από αλάτι, που βρίσκεται στη Ruta 52, δρόμος ο οποίος έχει κατεύθυνση τα σύνορα με τη Χιλή. Αν κάποιος έχει δει τη Salar de Uyuni στη Βολιβία δεν εντυπωσιάζεται τόσο, όμως για μας είναι κάτι που μας άρεσε πολύ και θέλουμε να το ξαναζήσουμε. Οδηγούμε έναν ανηφορικό και με στροφές δρόμο με μοναδικό τοπίο. Φτάνουμε μέχρι τα 4200 μέτρα και μετά κατεβαίνουμε προς τις αλυκές. Τις βλέπουμε από μακριά! Φτάνουμε και οδηγούμε μέχρι το τουριστικό κέντρο, όπου παίρνουμε πληροφορίες. Για να μπούμε με το αυτοκίνητο μας θα χρειαστούμε ντόπιο οδηγό που θα μας καθοδηγήσει και κοστίζει για όλους μας 12.000 πέσος (7,60€) Αν θέλουμε μπορούμε απλά να περπατήσουμε μόνοι μας και το κόστος είναι 6.000 για όλους μας. Επιλέγουμε το πρώτο. Μαζί μας είναι και μία οικογένεια Ιταλών με το δικό τους αυτοκίνητο.
Ξεκινούμε με τον οδηγό μας τον Augustin με τη μηχανή του και από πίσω τα 2 αυτοκίνητα. Ο Augustin σταματάει σε διάφορα σημεία και μας μιλάει για τις αλυκές, όμως το πιο εντυπωσιακό είναι να βρίσκεσαι εδώ, σε ένα τοπίο πραγματικά εξωπραγματικό! Βγάζουμε φωτογραφίες, ενώ κάποια στιγμή ο Augustin μας βγάζει τις κλασικές αστείες φωτογραφίες, που έχουν να κάνουν με την προοπτική. Πιάνουμε κουβέντα με τους Ιταλούς οι οποίοι μένουν κοντά στο Bolzano και στους Δολομίτες. Έχουν μάλιστα και εξοχικά τα οποία τα νοικιάζουν. Ανταλλάσουμε στοιχεία επικοινωνίας μεταξύ μας, αφού μπορεί να μας χρειαστούν. Η ξενάγηση παίρνει λιγότερο από 1 ώρα. Βιαζόμαστε να συνεχίζουμε προς το βορρά, έτσι αποχαιρετούμε τον ξεναγό και τους Ιταλούς και οδηγούμε προς τα πίσω και την Purmamarca. Στην επιστροφή οι ορδές των αυτοκινήτων που έρχονται εδώ είναι ατελείωτες... Ευτυχώς ήρθαμε νωρίς.
Φτάνουμε στην Purmamarca και βλέπουμε το βουνό πίσω από το χωριό με τα 7 χρώματα. Το φωτογραφίζουμε, αφού μάλλον δεν προλαβαίνουμε να φτάσουμε σήμερα και στο βουνό με τα 14 χρώματα. Είναι αρκετά μακρύς ο δρόμος, υπάρχει και ένα μεγάλο μέρος χωματόδρομου και καλό είναι να μην είμαστε με την ψυχή στο στόμα. Συνεχίζουμε το δρόμο μας για την Tilcara, όπου θα βάλουμε βενζίνη. Κουβεντιάζουμε κάτι που βλέπουμε όλες αυτές τις μέρες με το αυτοκίνητο, ότι στο δρόμο κανένας δεν τηρεί τα όρια ταχύτητας. Επίσης κάθε λίγο και λιγάκι υπάρχουν μπλόκα της αστυνομίας, τα οποία σταματούν τα οχήματα που θεωρούν ότι χρειάζονται έλεγχο, όπως συνέβη και σε εμάς χθες. Φτάνουμε στο βενζινάδικο όπου και πάλι έχει μία τεράστια ουρά αυτοκινήτων... Αναγκαστικά μπαίνουμε και εμείς στην ουρά.
Συνεχίζουμε πιο βόρεια προς το χωριό Humahuaca. Το χωριό αυτό είναι ένα παραδοσιακό χωριουδάκι που έχουμε σημειώσει να επισκεφτούμε, αλλά και ο Ηλίας μας το πρότεινε χθες. Μετά από καμιά ωρα φτάνουμε. Οδηγούμε μέχρι το κέντρο, το οποίο είναι πλακόστρωτο. Έχει αρκετό κόσμο και εδώ και είναι δύσκολη η στάθμευση. Βρίσκουμε ένα πάρκινγκ ξενοδοχείου και παρκάρουμε για 2 ώρες με αντίτιμο 0,75€. Περπατάμε με τα πόδια. Παντού έχει πάγκους που πουλάνε αναμνηστικά, υφάσματα και ρούχα. Ρίχνουμε μία ματιά, όμως πεινάμε αρκετά, έτσι βρίσκουμε το χαριτωμένο εστιατόριο Las Glorias Resto Bar, που έχουμε σημειώσει. Παρατηρούμε παντού στο μαγαζί διακοσμητικά από όλο τον κόσμο. Βλέπουμε μάλιστα και μία εικόνα της Παναγίας με ελληνικά. Ο ιδιοκτήτης, ο οποίος είναι αρχιτέκτονας, έχει ταξιδέψει στην Ελλάδα και την λατρεύει! Παραγγέλνουμε στιφάδο λάμα, στιφάδο μοσχάρι και κανελόνια. Έχουμε επιλέξει το μενού για τον καθένα μας. Πληρώνουμε με τα ποτά μας 7€ το άτομο.
Η ώρα έχει πάει 15:30 και ο Κωστής έχει νυστάξει μετά το φαγητό. Πάει να ρίξει έναν υπνάκο στο αυτοκίνητο, ενώ η Λίνα με το Βασίλη κάνουν μία βόλτα στους πάγκους. Στο χωριό υπάρχει επίσης ένα μεγαλοπρεπές μνημείο για τους πεσόντες της περιοχής στον αγώνα για την ανεξαρτησία. Λίγο μετά τις 16:00 μπαίνουμε όλοι στο αυτοκίνητο και γυρίζουμε προς το Jujuy, την πόλη που θα κοιμηθούμε σήμερα. Η διαδρομή είναι γύρω στις 2 ώρες. Υπάρχει κίνηση και αρκετές νταλίκες στο δρόμο. Δεν βιαζόμαστε, όμως κάπου κάπου κάνουμε και τις προσπεράσεις μας. Ακούμε, όταν έχουμε σήμα τον τελικό του Euro, το οποίο τελικά το παίρνει η Ισπανία. Το βράδυ έχουμε τον τελικό του Κόπα Αμέρικα. Αργεντινή-Κολομβία και θα βγούμε έξω να τον δούμε.
Φτάνουμε στο Jujuy, μία πόλη σαν τη Λάρισα, και βρίσκουμε εύκολα το σπίτι. Ακριβώς κάτω από την πολυκατοικία υπάρχει ένας φούρνος με όνομα Grecia! Στο σπίτι βρίσκουμε την κυρία που το καθαρίζει. Έχουμε έρθει λίγο νωρίτερα από αυτό που είχαμε συννενοηθεί, όμως όλα καλά. Τελειώνει με την καθαριότητα και φεύγει. Το σπίτι είναι πολύ μεγάλο και μετά από τρεις μέρες βρίσκουμε επιτέλους ζέστη! Υπάρχουν αρκετά θερμαντικά σώματα. Ξεκουραζόμαστε λίγο, είμαστε όμως αρκετά κουρασμένοι όλοι μας. Αργότερα βγαίνουμε για να παρακολουθήσουμε τον τελικό του Κόπα Αμέρικα. Καθώς περπατάμε στην πόλη βλέπουμε ότι διαφέρει αρκετά από τις άλλες που έχουμε δει. Μοιάζει με τις δικές μας πόλεις. Μας αρέσει. Βρίσκουμε την πλατεία Espagna και καθόμαστε στην πιτσαρία Negus Plaza, η οποία είναι η μόνη που έχει ελεύθερο τραπέζι.
Παραγγέλνουμε να φάμε και να πιούμε περιμένοντας να αρχίσει ο αγώνας. Παρατηρούμε ότι εδώ στην Αργεντινή είναι πολύ συνηθισμένο το μπουκάλι μπύρας 1 λίτρου. Παρακολουθούμε στην τηλεόραση ότι έχουν γίνει σοβαρά επεισόδια έξω από το γήπεδο και η έναρξη του αγώνα παίρνει παράταση. Έρχονται αυτά που παραγγέλνουμε και παρακολουθούμε οι αναβολές του αγώνα να έρχονται η μία μετά την άλλη... Τελικά και αφού έχουμε φάει και πιει τα πάντα και ο αγώνας δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο σπίτι. Κλείνουν τα μάτια και των τριών μας! Στο σπίτι βάζουμε τον αγώνα, που στο μεταξύ έχει ξεκινήσει, αλλά η μόνη που τελικά βλέπει είναι η Λίνα! Τελικά τον τελικό τον κερδίζει η Αργεντινή με γκολ στην παράταση. Μέσα στον ύπνο μας μπορεί και να ακούμε πανηγυρισμούς, σίγουρα όμως τώρα στον Οβελίσκο του Μπουένος Άιρες θα γίνεται χαμός! Αύριο έχουμε πολύ πρωϊνό ξύπνημα. Πετάμε με τελικό προορισμό το Puerto Iguazu, ώστε να δούμε τους περίφημους καταρράκτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου