Σήμερα θα επισκεφτούμε τους περίφημους καταρράκτες Ιγκουασού, ένα από τα 7 νέα φυσικά θαύματα του κόσμου! Είναι το πιο πλατύ σύστημα καταρρακτών στον κόσμο, αφού αποτελείται από 275 καταρράκτες, με συνολικό πλάτος τα 2700 μέτρα! Το 80% από αυτούς ανήκουν στην περιοχή της Αργεντινής, ενώ το υπόλοιπο στη Βραζιλία. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τελικά στη δεύτερη προσπάθεια μας καταφέρνουμε να δούμε από κοντά αυτό το θαύμα της φύσης! Έχουμε βγάλει εισιτήρια για τις 8:30, έτσι ξυπνάμε, ετοιμαζόμαστε και αφού αγοράζουμε διάφορα για πρωϊνό, από την Panaderia El Arbol Real, παίρνουμε το λεωφορείο των 8:00 που φτάνει εκεί σε 30'. Φτάνουμε μαζί με αρκετό άλλο κόσμο που σκέφτηκε και αυτός να έρθει από νωρίς. Περνάμε τον έλεγχο και κατευθυνόμαστε προς το κεντρικό σταθμό, απ' όπου φεύγει το τρενάκι που θα μας φτάσει μέχρι το σταθμό των καταρρακτών. Για να πάρουμε το τρένο χρειάζεται βέβαια να κλείσουμε δωρέαν εισιτήρια. Παίρνουμε εισιτήρια για το τρένο των 9:00. Όλα καλά!
Μπαίνουμε στο μικρό τρενάκι στην ώρα μας και μετά από 10' φτάνουμε στο σταθμό των καταρρακτών. Από εκεί ξεκινούν 2 διαδρομές που θέλουμε να περπατήσουμε. Η κάτω διαδρομή (inferior) και η πάνω διαδρομή (superior). Επιλέγουμε να ξεκινήσουμε από την πρώτη. Μπροστά μας εμφανίζονται πολλά κοάτι, ζωάκια της οικογένειας των ρακούν που ψάχνουν να βρουν φαγητό από τους επισκέπτες. Παντού φυσικά υπάρχουν ταμπέλες ότι απαγορεύεται να ταίζεις τα ζώα του πάρκου. Είναι πολύ εξοικιωμένα και αυθάδη. Τα φωτογραφίζουμε. Προχωρούμε στη διαδρομή μας. Όλο το πάρκο έχει εξαιρετική σηματοδότηση και είναι πολύ εύκολο να το περιηγηθείς. Η κάτω διαδρομή περνάει κάτω από τους καταρράκτες και η θέα είναι μοναδική! Τραβάμε διαρκώς φωτογραφίες. Το νερό που πέφτει είναι απίστευτο. Φτάνουμε πολύ κοντά στον καταρράκτη Chico και στον Dos Hermanas, που είναι ένας διπλός καταρράκτης. Ολοκληρώνουμε τη διαδρομή σε 1 ώρα.
Συνεχίζουμε αμέσως με την πάνω διαδρομή, η οποία περνάει πάνω από τους καταρράκτες που είδαμε, αλλά και αρκετούς άλλους με εντελώς διαφορετική οπτική. Ο κόσμος έχει αρχίσει και γίνεται περισσότερος. Το θέαμα που βλέπουμε και εδώ είναι μοναδικό! Πάνω από τους καταρράκτες σχηματίζονται μικρά σύννεφα νερού που τα αισθανόμαστε πάνω μας. Στο βάθος βέβαια βλέπουμε το τεράστιο σύννεφο που σηκώνεται πάνω από τον πιο εντυπωσιακό καταρράκτη του πάρκου, το λαιμό του διαβόλου, που επιλέξαμε να επισκεφτούμε τελευταίο. Η διαδρομή τελειώνει στον εντυπωσιακό καταρράκτη San Martin. Δεν ξέρουμε πραγματικά πόσες φωτογραφίες έχουμε τραβήξει. Επιστρέφουμε προς το σταθμό των καταρρακτών για να πάρουμε το τρενάκι που συνεχίζει μέχρι το λαιμό του διαβόλου. Η ώρα έχει περάσει τις 11. Η ουρά για να βγάλεις εισιτήριο είναι τεράστια! Με υπομονή περιμένουμε και όταν πια φτάνουμε στην κοπέλα που βγάζει τα εισιτήρια μας ενημερώνει ότι το επόμενο διαθέσιμο τρένο που μπορούμε να πάρουμε είναι στις 13:40, δηλαδή μετά από 2 ώρες!
Αποφασίζουμε να περπατήσουμε αυτά τα 2,5 χιλιόμετρα μέχρι τον τελικό σταθμό. Ευτυχώς η θερμοκρασία είναι καλή. Περπατούμε δίπλα στις γραμμές του τρένου. Μετά από μισή ώρα φτάνουμε. Από το σταθμό μέχρι το λαιμό του διαβόλου θέλει άλλο ένα χιλιόμετρο περπάτημα, πάνω στις γέφυρες που έχουν φτιάξει πάνω από τα νερά του ποταμού Ιγκουασού. Συνεχίζουμε. Ο κόσμος πλέον είναι πάρα πολύς. Στη γέφυρα ίσα που χωράνε να προχωρήσουν αυτοί που πάνε και αυτοί που γυρίζουν. Κάποια στιγμή φτάνουμε και παντού βλέπουμε κόσμο. Ο καθένας από μας κάνει ό,τι νομίζει για να έρθει πιο κοντά στο μοναδικό αυτό θέαμα. Χανόμαστε. Ο Κωστής πιάνει όλο αριστερά και δεν αφήνει ούτε στιγμή την κουπαστή από το μπαλκόνι που είμαστε. Ο Βασίλης φεύγει προς το κέντρο και βρίσκει όπως πάντα την κατάλληλη θέση στην κατάλληλη στιγμή. Η Λίνα ξεκινάει από το κέντρο του μπαλκονιού και συνεχίζει όλο δεξιά.
Αυτό που βλέπουμε όλοι δεν περιγράφεται! Τόνοι νερού σε ένα μοναδικό θέαμα. Οι καταρράκτες του λαιμού του διαβόλου δημιουργούν ένα εντυπωσιακό τόξο και όλοι μαζί μέσα σε έναν εκκωφαντικό θόρυβο πέφτουν στο κενό, δημιουργώντας το τεράστιο σύννεφο που βλέπουμε εδώ και ώρες από μακριά. Έχουμε μείνει άφωνοι! Είναι αυτό που νοιώθει κανείς όταν βλέπει κάτι μεγαλοπρεπές, κάτι που είναι μοναδικό, κάτι που μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη. Το ίδιο πράγμα αισθανθήκαμε όταν είδαμε το Μάτσου Πίτσου, όταν περπατήσαμε στο Σινικό τείχος ή όταν αντικρύσαμε το Ταζ Μαχάλ! Η μάχη που δίνουμε για να τραβήξουμε φωτογραφίες είναι πολύ μεγάλη, όμως δεν κάναμε 11.000 χιλιόμετρα για να εγκαταλείψουμε. Τραβάμε φωτογραφίες, βίντεο, πανοραμικές, σέλφι, ό,τι μπορούμε, σε διαφορετικά σημεία. Παρόλα αυτά δεν νομίζουμε ότι μπορούμε να αποδώσουμε ότι νοιώθουμε σήμερα μέσα μας... Ο Κωστής γυρίζει πίσω τελευταίος, αρκετά συγκινημένος από όλο αυτό που έζησε.
Ο Βασίλης έχει ήδη στρώσει τα φαγητά μας σε ένα τραπέζι μπροστά στο σταθμό των τρένων. Φτιάχνουμε υπέροχα σάντουιτς με σαλάμι, λιαστές ντομάτες, κίτρινο τυρί και ελιές, ενώ αγοράζουμε και κρύες μπύρες, αφού η ζέστη είναι πλέον αρκετή. Τα διπλανά τραπέζια μας κοιτούν και ίσως μας φωτογραφίζουν! Τελειώνουμε το γεύμα μας. Η ουρά δίπλα μας για το τρένο έχει γίνει πολύ μεγάλη. Καθόμαστε και εμείς γιατί σίγουρα δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω πάλι με τα πόδια. Φτάνουμε κοντά και αντιλαμβανόμαστε ότι περνάν μόνο αυτοί που ήρθαν με το τρένο και όχι εμείς. Κάνουμε μία προσπάθεια να μιλήσουμε με κάποιον από τους υπευθύνους, αλλά δεν παίρνουμε σαφή απάντηση. Αποφασίζουμε να κάνουμε μία προσπάθεια να περάσουμε με τον υπόλοιπο κόσμο, αφού βλέπουμε ότι δεν ελέγχουν τα εισιτήρια. Περνάμε και καθόμαστε σε ένα βαγόνι, κάνοντας τον ψόφιο κοριό. Ευτυχώς όλα βαίνουν καλώς και αναχωρούμε με τους υπόλοιπους.
Φτάνουμε στην είσοδο του πάρκου και βρίσκουμε το λεωφορείο για να γυρίζουμε στην πόλη. Είμαστε αρκετά κουρασμένοι, παρόλα αυτά όταν φτάνουμε αποφασίζουμε να πάρουμε λίγες δυνάμεις με ένα καφεδάκι και να συνεχίζουμε στην εξερεύνηση της πόλης. Παίρνουμε ένα remis που το οδηγάει ο Hugo. O Hugo είναι αρκετά ομιλητικός και μας κάνει μία μίνι ξενάγηση στη διαδρομή μέχρι το Hito Tres Fronteras, που του ζητήσαμε να μας πάει, το σημείο που συναντούνται η Αργεντινή, η Βραζιλία και η Παραγουάη. Φυσικά όλο αυτό έχει νόημα αφού μας ζητάει 4000 πέσος, ποσό υπερδιπλάσιο από αυτό που θα έπρεπε να μας πάρει. Του τα δίνουμε αλλά ο Κωστής βρίσκει επιτέλους έναν ταξιτζή να τον νευριάσει... Στο τριεθνές από την πλευρά της Αργεντινής υπάρχει πολύς κόσμος, με πάγκους και μαγαζάκια που πουλάνε αναμνηστικά και τουριστικά είδη. Κάτι παρόμοιο βλέπουμε από μακριά και στην πλευρά της Βραζιλίας. Στην πλευρά της φτωχότερης Παραγουάης δεν βλέπουμε να υπάρχει τίποτα... Το μόνο που βλεπουμε είναι στο βάθος την Ciudad del Este, την χαοτική πόλη των αφορολόγητων αγορών που επισκεφτήκαμε πριν από 2 χρόνια...
Φωτογραφίζουμε, ρίχνουμε μία ματιά στα μαγαζάκια και χαζεύουμε τη θέα που είναι πραγματικά ιδιαίτερη. Φεύγουμε με κατεύθυνση την πλατεία San Martin που είναι το κέντρο της πόλης. Ο Κωστής κάνει λάθος και μας πηγαίνει σε μία γειτονιά πιο πάνω, όπου βλεπουμε την πιο αληθινή όψη της πόλης. Πολλά από τα σπιτάκια που βλέπουμε, παρόλο που δεν φαίνονται πολυτελή βλέπουμε ότι έχουν αι και πισίνα! Βρίσκουμε έναν κουρείο και ο Κωστής κουρεύει λίγο το μούσι του για 2 ευρώ. Βρίσκουμε την πλατεία που αρχικά ψάχναμε. Στην πλατεία υπάρχουν πάγκοι που πουλάνε διάφορα. Ο Κωστής αγοράζει μία ζώνη, ενώ ο Βασίλης παίρνει δωράκια για φίλους στην Ελλάδα. Γυρίζουμε προς το σπίτι, όπου και συναντούμε τον ιδιοκτήτη για να συννενοηθούμε που θα αφήσουμε τα κλειδιά αύριο. Ξεκουραζόμαστε λίγο και βγαίνουμε έξω, χωρίς το Βασίλη που θέλει να ξεκουραστεί κι άλλο. Κατευθυνόμαστε προς ένα μαγαζί που είδε χθες η Λίνα και πουλάει χοτ ντογκ (super pancho). Παίρνουμε ο καθένας μας από δύο, μαζί με μία μπύρα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο κάνουμε σήμερα. Είμαστε πολύ κουρασμένοι. Γυρίζουμε και πέφτουμε για ύπνο. Αύριο στις 5:15 θα μας περιμένει ένα ταξί κάτω από το σπίτι μας για να μας πάει στο αεροδρόμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου