Ημέρα 21η: Η νέα Κόρδοβα και η μέρα του ποδοσφαίρου

Σήμερα ξυπνάμε ακόμα μία μέρα με το πάσο μας. Σαν να κάνουμε διακοπές! Βγαίνουμε γύρω στις 10:00 από το σπίτι και τρώμε πρωϊνό στο Bursátil Café, που είχαμε εντοπίσει από χθες, και βρίσκεται στην επόμενη γωνία. Το πρωϊνό έχει γύρω στα 3€ το άτομο και το μαγαζί είναι πάντα γεμάτο με ντόπιους. Τίμιο το πρωϊνό. Έξω από το μαγαζί προσέχουμε έναν τύπο στο δρόμο που πουλάει τυριά και σαλάμια στους περαστικούς τα οποία έχει τοποθετήσει σε μία ξύλινη τάβλα, σε μάλλον αρκετά βρώμικο περιβάλλοντα χώρο. Μας κάνει εντύπωση! Η Λίνα επιστρέφει κάτω από το διαμέρισμα μας όπου υπάρχει κομμωτήριο. Είναι ώρα να περιποιηθεί τα μαλλιά της. Συνεχίζουμε όλοι μαζί, περπατώντας προς τη νέα πόλη, 1 χιλιόμετρο νοτιότερα. Ο δρόμος είναι γεμάτος μαγαζιά που πουλάνε ρούχα και καλλυντικά. 

Περπατάμε μέχρι την εξαιρετική εκκλησία των Καπουτσίνων, λίγο πριν τη λεωφόρο Yrigoyen. Είναι κλειστά αλλά την θαυμάζουμε απ' έξω. Είναι υπέροχη! Η Λίνα προσέχει τις κολώνες του ναού που είναι η κάθε μία διαφορετική. Είμαστε περίεργοι πως θα ήταν από μέσα. Περπατάμε λίγο πιο κάτω, όπου βρίσκεται το μουσείο Bellas Artes στο παλάτι Ferreyra. 

Η είσοδος είναι δωρεάν, όπως και σε άλλα μουσεία που έχουμε επισκεφτεί. Το μουσείο αυτό μας προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Είναι ένα μουσείο, σε ένα πολύ όμορφο κτίριο, όπου όχι τόσο γνωστοί ζωγράφοι για εμάς εκθέτουν έργα με θέμα την πόλη, την περιοχή, αλλά και γενικότερα τη Λατινική Αμερική. Σε αρκετά έργα υπάρχει έντονο πολιτικό περεχόμενο. Στους 2 πρώτους ορόφους υπάρχουν έργα ζωγράφων της Κόρδοβας, ενώ στους υπόλοιπους Αργεντίνων και ξένων ζωγράφων. Στεκόμαστε στην αίθουσα του Carlos Alonso με εκθέματα που μας καθηλώνουν και περιγράφουν τη φρίκη που βιώθηκε κατά την τελευταία στρατιωτική δικτατορία της Αργεντινής. Χαιρόμαστε πολύ που επιλέξαμε να έρθουμε. Ολοκληρώνουμε με το μουσείο και συνεχίζουμε. 

Πιο κάτω είναι η πλατεία Ισπανίας, ενώ δίπλα βρίσκεται ένα ακόμα μουσείο, το Faro Museo Emilio Caraffa που εκθέτει έργα μοντέρνας τέχνης. Επιλέγουμε να το επισκεφτούμε. Μας αρέσει και αυτό το μουσείο επίσης. Κάποια στιγμή ακούμε το Βασίλη να μιλάει με μία κυρία από το μουσείο και να την ευχαριστεί. Πλησιάζουμε. Σε μία αίθουσα υπάρχει μία δραστηριότητα, που δοκίμασε ο Βασίλης, όπου βάζεις μπροστά στο πρόσωπο σου έναν καθρέπτη και βλέποντας μόνο στο ταβάνι, καθοδηγήσαι από την κυρία αυτή, μέσα σε ένα περίεργο μονοπάτι ψευδαίσθησης. Ο Κωστής με τη Λίνα δοκιμάζουν και αυτοί. Έχει πλάκα. Ολοκληρώνουμε την περιήγηση και αυτού του μουσείου και βγαίνουμε έξω. Δίπλα από το μουσείο υπάρχει ένα πάρκο, με ένα περίεργο περιστραμμένο πύργο. Φωτογραφίζουμε. Βρισκόμαστε τώρα κοντά στην περιοχή του πανεπιστημίου. Περπατάμε λίγο πιο κάτω. Μετά από κανένα χιλιόμετρο πιστεύουμε ότι είδαμε ότι είδαμε. Δεν βρίσκουμε ενδιαφέρον να συνεχίσουμε. 

Παίρνουμε ένα ταξί για να γυρίσουμε προς το κέντρο και στο φαστ φουντ 3 Tomates για φαγητό. Φτάνουμε. Το μαγαζί είναι καθαρό και παραγγέλνουμε γενναία σάντουιτς και χάμπουργκερ, όλα φυσικά με μοσχάρι. Δεν βρίσκεις στην Αργεντινή εύκολα χοιρινό. Το φαγητό είναι νόστιμο και χορταστικό. Ο νεαρός που μας εξυπηρετεί μοιάζει έναν μαθητή του Κωστή, του το λέει και τον βγάζει φωτογραφία! Πληρώνουμε γύρω στα 7€ το άτομο. Φεύγουμε και εδώ οι δρόμοι μας χωρίζουν. Η ώρα έχει πάει 3 παρά και σε λίγο αρχίζει ο πρώτος ευρωπαϊκός αγώνας της ΑΕΚ. Ο Κωστής με ταξί φεύγει για το σπίτι για να τον δει. Η Λίνα με το Βασίλη συνεχίζουν τη βόλτα στην πόλη. Όση ώρα διαρκεί ο αγώνας εξερευνούν και άλλα μέρη της πόλης, ενώ κάθονται για καφέ στην περιοχή Güemes που είμασταν και χθες. Ο αγώνας τελειώνει, με όχι τόσο καλό αποτέλεσμα και η Λίνα με το Βασίλη επιστρέφουν στο σπίτι για ξεκούραση. 

Μένουμε όλοι στο σπίτι μέχρι αργά. Το βράδυ ο Κωστής με τη Λίνα βγαίνουν για μία τελευταία μπύρα. Κάθονται στο El Ruedo, πίσω από τον καθεδρικό ναό, που φαίνεται ότι πρέπει για ξεχαρμάνιασμα. Κάθονται έξω. Ο καιρός είναι αρκετά καλός, όπως και η θερμοκρασία. Τα γκαρσόνια δεν είναι και πολύ παρατηρητικά ενώ γενικότερα το κλίμα είναι πολύ χαλαρό. Παραγγέλνουν κρύα μπύρα με μεζέ.  Οι τηλεοράσεις δείχνουν τον αγώνα της Γοδόι Κρους με τη Ρίβερ Πλέιτ. Λίγο νωρίτερα η ομάδα της πόλης έφερε ισοπαλία εντός έδρας, ενώ τελικά και η Ρίβερ Πλέιτ χάνει... Δεν είναι καλή μέρα σήμερα για ποδόσφαιρο. Η μπύρα τελειώνει και ο Κωστής με τη Λίνα γυρίζουν προς το σπίτι με μία στάση που επιβάλλεται στο Confitería Oriental Plaza. 

Το μαγαζί αυτό βρίσκεται στη γωνία, πάνω στην πλατεία San Martin, το έχουμε προσέξει από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε και δεν κλείνει ποτέ! Η κουζίνα δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο! Πίνουν μία τελευταία Quilmes. Σκέφτονται πόσο ίδιοι είναι οι Αργεντίνοι με τους Έλληνες. Μοιάζουν πολύ στην ιδιοσυγκρασία τους. Ο Κωστής δεν μπορεί να καταλάβει πόσο άλλαξαν οι Αργεντίνοι από τη στιγμή που έγινε η υποτίμηση του νομίσματος τους και ουσιαστικά έγιναν πολύ φτωχότεροι. Βλέπουμε ουρές στα σούπερ μάρκετ, ουρές στα βενζινάδικα, ουρές στα εστιατόρια και στα μπαρ, ουρές παντού. Δεν φαίνεται ο κόσμος αυτός, που δείχνει να έχει χρήματα, να έχει πληγεί... Δεν καταλαβαίνουμε... Το κόστος ζωής έχει διπλασιαστεί, όμως δεν φαίνεται στη ζωή που βλέπουμε να κάνουν οι Αργεντίνοι... Βέβαια δεν έχουμε εικόνα το πως ήταν πριν... Φυσικά και υπάρχουν άστεγοι, όχι όμως τόσοι πολλοί όπως σε πολύ πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Ίσως βρούμε κάποιον ντόπιο να μας το εξηγήσει. Πριν τις 22:00 γυρίζουν στο σπίτι. Κοιμόμαστε όλα κουρασμένοι. Αύριο φεύγουμε για το Μπουένος Άιρες.