Ημέρα 6η: Ημέρα Ανεξαρτησίας

Χθες κάναμε τόσα πράγματα, έτσι σήμερα θέλουμε να ξεκουραστούμε λίγο παραπάνω, αλλά και ο Κωστής χρειάζεται λίγο παραπάνω χρόνο να καταγράψει τη χθεσινή ημέρα. Για την Αργεντινή σήμερα είναι ημέρα Ανεξαρτησίας, αφού πριν από 208 χρόνια μια αντιπροσωπευτική συνέλευση από πληρεξούσιους του λαού προχώρησε στην ανακοίνωση της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Αργεντινής και των Ηνωμένων Επαρχιών της Νότιας Αμερικής βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Ισπανών στην περιοχή. Γύρω στις 10:30 βγαίνουμε έξω. Οι δρόμοι είναι άδειοι και λίγος κόσμος κυκλοφορεί. Παρόλα αυτά αρκετά μαγαζιά είναι ανοιχτά. Περπατάμε στον πεζόδρομο Lavalle για να βρούμε κάτι να φάμε για πρωϊνό. Διαλέγουμε το Los Inmortales που μας φαίνεται συμπαθητικό και επιλέγουμε ο καθένας αυτό που θέλει. Μέχρι τώρα ο καφές που πίνουμε, παρόλο που δεν είναι παραγωγός χώρα η Αργεντινή, είναι εξαιρετικός. Στην τηλεόραση βλέπουμε την παρέλαση και τον πρόεδρο Χαβιέρ Μιλέι με τη γυναίκα του να χαιρετάει τον κόσμο που παρελαύνει. Αφού αναλαμβάνουμε δυνάμεις συνεχίζουμε.  

Στρίβουμε στη Florida και βρίσκουμε ένα γεράκο που τραγουδάει στο δρόμο  το volver. Του αφήνουμε λίγα χρήματα στο καπέλο του. Με ταξί και φεύγουμε από την περιοχή με κατεύθυνση το νεκροταφείο της Recoleta, το οποίο είναι σημαντικό αξιοθέατο αφού είναι θαμμένα σπουδαία πρόσωπα της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Εύας Περόν. Η περιοχή που βρίσκεται είναι η αριστοκρατική γειτονιά του Μπουένος Άιρες, κάτι που βλέπουμε από το παράθυρο του ταξί. Μας αρέσει πολύ. Φτάνουμε και περπατάμε μέχρι την είσοδο. Για τους τουρίστες υπάρχει άλλη τιμή, που με την ισοτιμία της κάρτας μας έρχεται στα 10€ το άτομο. Μπαίνουμε. Μας θυμίζει πολλά άλλα νεκροταφεία που έχουμε επισκεφτεί, όπου ο κάθε τάφος είναι μία εντυπωσιακή κατασκευή από μόνος του. Μας εντυπωσιάζει που μέσα σε κάθε κατασκευή βλέπουμε φέρετρα. Αναρωτιώμαστε τι περιέχουν μέσα. Ψάχνουμε τον τάφο της Εύας Περόν. Ο τάφος της είναι λιτός, με σκούρο μάρμαρο, ενώ αρκετοί έχουν αφήσει λουλούδια. Φωτογραφίζουμε και συνεχίζουμε τις βόλτες στους διαδρόμους. Κάποια στιγμή μας πιάνει και η χαζομάρα και βρίσκουμε αρκετά πράγματα που μας κάνουν να γελάμε.

Βγαίνουμε έξω. Ένας περίεργος τύπος χωρίς κεφάλι παίζει μουσική με ένα έλασμα. Είναι εντυπωσιακός! 

Λίγο πιο κάτω υπάρχει μία υπαίθρια αγορά. Η Λίνα με το Βασίλη ασχολούνται με αυτή, ενώ ο Κωστής περπατάει λίγο πιο κάτω, όπου βλέπει την παρέλαση. Είναι φυσικό αφού μπροστά μας είναι η Avenida del Libertador. Πλήθος κόσμου επευφημεί τα μηχανοκίνητα οχήματα που παρελαύουν τώρα. Ο Κωστής κατεβαίνει μέχρι το πλήθος, φωτογραφίζει και χειροκροτεί. 

Ο επόμενος στόχος μας είναι το Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών που βρίσκεται από την απέναντι μεριά του δρόμου και φυσικά δεν μπορούμε να περάσουμε, μέχρι να τελειώσει η παρέλαση. Βρισκόμαστε όλοι μαζί και ευτυχώς μετά από λίγο η παρέλαση φτάνει στο τέλος της. Περνάμε απέναντι.

Το μουσείο δεν έχει εισιτήριο, ενώ λόγω της παρέλασης αρκετός κόσμος επιλέγει να το επισκεφτεί. Το εξερευνούμε και πραγματικά είναι εντυπωσιακό. Τα περισσότερα εκθέματα του είναι από Αργεντίνους ζωγράφους, όμως δεν λείπουν αντιπροσωπευτικά δείγματα από σπουδαίους ζωγράφους από όλον τον κόσμο. Χαιρόμαστε που επιλέξαμε να έρθουμε. Η ώρα έχει περάσει και έχουμε πεινάσει όλοι μας. Αποφασίζουμε να αλλάξουμε λίγο το πρόγραμμα μας και με UBER φεύγουμε από την περιοχή και κατευθυνόμαστε προς την boho γειτονιά του San Telmo, για φαγητό. Φτάνουμε και κατευθυνόμαστε στην κλειστή αγορά, όπου εκτός των πάγκων που πουλάνε περισσότερο παλιά αντικείμενα υπάρχουν πολλά μαγαζάκια για φαγητό. Έχει πάρα πολύ κόσμο! Ίσως λόγω της ημέρας, ίσως λόγω του ότι είναι πολύ δημοφιλής. 

Επιλέγουμε να καθήσουμε στο μαγαζί Fonda. Εδώ διαβάζουμε σερβίρουν το επίσημο φαγητό για τη σημερινή ημέρα, το Locro. Το Locro είναι μία χορταστική παχύρρευστη σούπα με όσπρια, κολοκύθα και διάφορα κρέατα. Περιμένουμε στην ουρά μέχρι να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Καθόμαστε και παραγγέλνουμε εκτός της σούπας και διάφορα άλλα. Αργούν λίγο να τα φέρουν, όμως ή επειδή πεινάμε πολύ ή επειδή είναι νόστιμα, τα ευχαριστιόμαστε όλα! Ο λογαριασμός είναι λίγο τσουχτερός (50€), όμως όλα καλά! Συνεχίζουμε τις βόλτες μέσα στην κλειστή αγορά, αν και τώρα έχουμε βαρύνει λιγάκι... Έξω από την αγορά υπάρχουν μαγαζάκια διάφορα, καφέ, μπαρ, ενώ λίγο πιο πάνω βρίσκουμε μία πλατεία, όπου τρεις γερόλυκοι παίζουν μουσική ροκ. 

Περπατάμε λίγο πιο κάτω για να βρούμε το άγαλμα της Μαφάλντα. Η Μαφάλντα είναι η πρωταγωνίστρια της ομώνυμης μακράς σειράς σχεδίων κόμικ του Αργεντινού σκιτσογράφου Κίνο. Οι ιστορίες χαρακτηρίζονται από την ενήλικη αντίληψη της Μαφάλντα μαζί με μια παιδική αφέλεια και περιέργεια. Πραγματικά αξίζει να την διαβάσει κάποιος σε κάθε ηλικία! Φτάνουμε και δίπλα στη Μαφάλντα είναι και οι δύο φίλοι της η σπαστική Σουζανίτα και ο έμπορας Μανολίτο! Ο Κωστής φυσικά που μεγάλωσε με τη Μαφάλντα βγαίνει φωτογραφία μαζί τους. Δεν αντέχουμε πλέον άλλο. Η κουραση και το κρύο μας κάνουν να πάρουμε ένα ταξί και να γυρίσουμε στο σπίτι μας για ξεκούραση. Σε 2 ώρες άλλωστε ξεκινάει ο πρώτος ημιτελικός του Κόπα Αμέρικα μεταξύ της Αργεντινής και του Καναδά. Θα βγούμε έξω να το δούμε. 

Πριν τις 9 βγαίνουμε έξω για να βρούμε ένα μέρος να το παρακολουθήσουμε. Οι δρόμοι έχουν αδειάσει. Κάθε μαγαζί έχει και μία τηλεόραση με τον αγώνα! Ο Βασίλης μας κατευθύνει σε ένα μπαρ που ναι μεν έχει τον αγώνα αλλά μας φαίνεται λίγο ύποπτο. Συνεχίζουμε λίγο πιο κάτω και βρίσκουμε μία πιτσαρία η οποία είναι γεμάτη κόσμο και βλέπουν όλοι τον αγώνα. Καθόμαστε σε ένα από τελευταία τραπέζια. Παραγγέλνουμε και παρακολουθούμε τον αγώνα μαζί με τους υπόλοιπους. Η Αργεντινή καταφέρνει να βάλει 2 γκολ. Ο Κωστή πετάγεται μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και πανηγυρίζει. Η Αργεντινή τελικά περνάει στο μεγάλο τελικό που θα γίνει την Κυριακή, όταν θα είμαστε στις Άνδεις. Γυρίζουμε στο σπίτι και γρήγορα πέφτουμε για ύπνο. Αύριο έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε.