Σήμερα έχουμε να επισκεφτούμε το Lublin, λιγότερο από 50 χιλιόμετρα από εδώ. Ξυπνάμε αργά, με την Νάγια τελευταία, αφού άργησε να κοιμηθεί. Μέχρι να ντυθεί ο Βασίλης κάνει λίγο κούνια σε αυτήν την καταπληκτική κούνια που μοιάζει να έρχεται από τον ουρανό. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, χωρίς να φάνε τα παιδιά πρωϊνό, ώστε να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο. Θα βρούμε σε κάποιο από τα χωριά που θα περάσουμε κανένα φούρνο. Επιλέγουμε να μην πάμε από τον αυτοκινητόδρομο. Τα χωριά που περνάμε είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Σταματάμε στο Nałęczów, όπου βλέπουμε έναν παλιό φούρνο. Παίρνουμε διάφορα και καθόμαστε στο απέναντι καφέ του ξενοδοχείου Przepioreczka να τα συνοδέψουμε με ζεστό καφέ. Ο Κωστής αγοράζει από το μπακάλικο υλικά για να φτιάξει το βράδυ μια ωραία φασολάδα που μας έλειψε. Συνεχίζουμε το δρόμο μας όλοι χορτάτοι. Λίγο πριν το κέντρο του Lublin έχουμε σημειώσει να δούμε το ανοιχτό μουσείο Wsi Lubelskiej. Παρκάρουμε έξω από το μουσείο και πηγαίνουμε να βγάλουμε εισιτήρια. Μία ταμπέλα μας πληροφορεί ότι υπάρχει οικογενειακό εισιτήριο. Στο γκισέ όμως μας ζητάει ειδική οικογενειακή κάρτα για να εκδόσει τέτοιο εισιτήριο. Λέμε στην κοπέλα να δει τα διαβατήρια μας για να πειστεί ότι είμαστε οικογένεια, όμως είναι ανένδοτη, θέλει την κάρτα... Δεν το έχουμε δει άλλη φορά αυτό, πουθενά στον κόσμο!
Το μουσείο αυτό περιέχει σε πραγματικό μέγεθος σπίτια της περιοχής, από τον 18ο αιώνα και μετά, πλήρως εξοπλισμένα, έτσι όπως ήταν τότε. Το μόνο που λείπουν είναι οι άνθρωποι. Αρχίζουμε να περπατάμε μέσα στα δρομάκια. Στην αρχή βλέπουμε ένα ανεμόμυλο. Φροντίσαν εκτός των άλλων να σπείρουν και το διπλανό χωράφι με σιτάρι, ώστε να είναι πιο αληθινό. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας και πραγματικά νομίζουμε ότι είναι το καλύτερο μουσείο του είδους του, που έχουμε δει ποτέ! Στους κήπους των σπιτιών υπάρχουν λουλούδια και αρωματικά φυτά, όλα περιποιημένα, σαν να τα φροντίζουν οι ιδιοκτήτες τους, ενώ μεγάλη εντύπωση μας κάνουν τα ζώα που συμπληρώνουν το τέλειο σκηνικό. Έτσι βλέπουμε πάπιες, χήνες, άλογα, αγελάδες, αλλά και κατσικάκια που τρέχουν ελεύθερα στα δρομάκια. Τα παιδιά μας φυσικά ξετρελένονται με αυτό. Δεν μπορούν με τίποτα να αφήσουν ένα κατσικάκι που κάθεται στην αγκαλιά τους και δεν λέει να φύγει... Βλέπουμε σπίτια αγροτών, σιδεράδων, ξυλουργών, ενός τσαγκάρη, αλλά και σπίτια που μένανε 4-5 άτομα μέσα ή 2-3 οικογένειες. Η δουλειά που έχουν κάνει σε αυτό το μουσείο με την τόσο πιστή αντιγραφή του σκηνικού, που σε κάνει να νοιώθεις ότι έχεις γυρίσει 400 χρόνια πίσω, είναι πράγματι μοναδικό! Η βόλτα μας ξεπερνάει τις 2 ώρες. Βγαίνουμε προς το αυτοκίνητο. Λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα κουτάκι geocaching. Δεν χάνουμε την ευκαιρία να το βρούμε και να γράψουμε τα ονόματα μας για 2η συνεχόμενη μέρα.
Το πρόγραμμα γράφει να επισκεφτούμε το ιστορικό κέντρο, όμως τα γυναικόπαιδα θέλουν εμπορικό! Τους έχει λείψει. Βρίσκουμε στο gps το πιο κοντινό και για 3 ώρες κάνουμε τις βόλτες μας εκεί. Έχουμε βγει λίγο από το πρόγραμμα, όμως συνεχίζουμε για το κέντρο. Παρκάρουμε και περπατάμε προς τα εκεί. Αυτό που αντικρύζουμε είναι σίγουρα μία έκπληξη. Είναι ότι πιο ωραίο έχουμε δει στην Πολωνία. Παρατηρούμε τα παλιά, άριστα διατηρημένα σπίτια με τη μοναδική αρχιτεκτονική και χρώματα, τα πλακόστρωτα δρομάκια , τα καφέ και τα μπαράκια, αλλά το πιο ωραίο είναι ο κόσμος και η ζωή που βλέπουμε να έχει αυτό το μέρος. Πέφτουμε πάνω σε ένα φεστιβάλ, όπου συμμετέχουν παραδοσιακά συγκροτήματα από πολλά μέρη της Ευρώπης (δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο από την Ελλάδα). Η Λίνα με τη Νάγια κάθονται να τους παρακολουθήσουν, ενώ ο Κωστής και ο Βασίλης τρέχουν να προλάβουν να ανέβουν στον πύργο Trinity, για να θαυμάσουν τη θέα της παλιάς πόλης από ψηλά. Ο πύργος κλείνει στις 17:00, με τελευταία είσοδο τι; 16:30. Φτάνουν έξω από την κλειστή δυστυχώς πόρτα στις 16:31... Κάθονται στη γεμάτη ζωή πλατεία για καφέ.
Η Λίνα με την Ναγια από την άλλη περνάνε πολύ ωραία στην παράσταση των παραδοσιακών συγκροτημάτων. Τους αρέσουν πολύ οι Σλοβάκοι και οι Τούρκοι. Τελειώνουν και γυρίζουν να συναντήσουν τους υπόλοιπους στο καφέ. Η Νάγια νομίζει ότι της έχουν κλέψει το πορτοφόλι! Νοιώθει πολύ απογοητευμένη και νευριασμένη με τον εαυτό της που παρόλη την προσοχή στην τσάντα της, την βρήκε ανοιχτή, χωρίς το πορτοφόλι. Ευτυχώς μετά από λίγο θυμάται καλύτερα ότι το πορτοφόλι το είχε αλλού. Φαίνεται ότι προσπάθησαν αλλά δεν βρήκαν τίποτα να πάρουν. Στην πλατεία ένα γκρουπ νεαρών μυσικών παίζει μουσική. Η Νάγια με τον Βασίλη κάθονται και τους παρακολουθούν. Η Νάγια προσέχει τον μπασίστα, αλλά περισσότερο τον κιθαρίστα. Λίγο αργότερα καθόμαστε κι εμείς, ενώ χορεύουμε ένα γρήγορο ροκ εντ ρολ με τα σακίδια στην πλάτη μας. Τα παιδιά παίζουν πολύ καλά. Ίσως η Νάγια μετά από αυτό να πάρει την απόφαση και να φτιάξει και αυτή την μπάντα που θέλει. Αφήνουμε στα παιδιά αρκετά ζλότι και γυρίζουμε προς το αυτοκίνητο. Επιστρέφουμε προς το χωριό μας.
Μετά από 45 λεπτά μπαίνουμε στο χωριό. Αποφασίζουμε και αφού ακόμα δεν έχει δύσει να επισκεφτούμε το φαράγγι Korzeniowy. Έχουμε διαβάσει καλές κριτικές γιαυτό. Παρκάρουμε λίγο πιο έξω και μπαίνουμε στο φαράγγι. Είναι αρκετά μικρό και σε πλάτος και σε μήκος, όμως είναι εντυπωσιακό, ειδικά με τα δέντρα και τους σχηματισμούς που κάνουν οι ρίζες τους. Στο μέρος αυτό ζωγράφοι έχουν εμπνευστεί από το τοπίο, ενώ έχουν γυριστεί και αρκετές ταινίες. Περπατάμε για λίγο, όμως βιαζόμαστε να επιστρέψουμε στο ποτάμι και στην βόλτα δίπλα του, πριν δύσει ο ήλιος. Μετά από λίγο πραγματικά φτάνουμε και μαζί με αρκετό κόσμο που κάνει το ίδιο, περπατάμε στο υπερυψωμένο μονοπάτι δίπλα του, θαυμάζοντας τη θέα που μας προσφέρει. Στις όχθες του βλέπουμε αραγμένα καράβια, άλλα σαν παλιές γαλέρες, άλλα σαν παλιά πειρατικά. Πάνω στο μονοπάτι μπυραρίες και ταβερνάκια έχουν βγάλει τραπέζια, ενώ πλανόδιοι μουσικοί και ζωγράφοι περιμένουν να κερδίσουν μερικά ζλότι. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα. Η Νάγια σταματάει στον ακορντεονίστα και τον ακούει μέχρι να τελειώσει το πρόγραμμα του. Αυτός στο τέλος δεν θέλει λεφτά. Έπαιξε για την μεγαλύτερη θαυμάστρια του μέχρι σήμερα τη Νάγια. Στεναχωριέται που αύριο θα φύγουμε... Στο μεταξύ ο Κωστής επιστρέφει στο τροχόσπιτο για να φτιάξει τη φασολάδα. Στο κάμπινγκ πλέον έχει δημιουργηθεί το αδιαχώρητο! Το βράδυ τρώμε ευχαριστημένοι και κάνουμε ανασκόπηση της σημερινής μέρας. Αύριο αναχωρούμε για την πρωτεύουσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου