Ημέρα 20η: Επιστροφή στην Ελλάδα

Σήμερα είμαστε πιο χαλαροί. Έχουμε ετοιμάσει τις βαλίτσες από χθες και η Aegean που πετάμε μας ενημέρωσε ότι θα καθυστερήσει λίγο την πτήση της. Πετάμε στις 11:15 και το αεροδρόμιο είναι 6 στάσεις μακριά από εδώ. Η γειτονιά που μένουμε είναι αρκετά όμορφη, με χαμηλά σπιτάκια και κήπους και βολική αν πετάς με αεροπλάνο. Το κέντρο από εδώ είναι γύρω στα 30' με το λεωφορείο. Καθόλου άσχημα. Ίσως επειδή έχουμε συνηθίσει να βιαζόμαστε, είμαστε έτοιμοι από τις 8:15 και περπατάμε για τη στάση του λεωφορείου. Το λεωφορείο έρχεται στην ώρα του και γρήγορα φτάνουμε. Προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τον αυτόματο τρόπο παράδοσης των αποσκευών μας, όμως το πράγμα "κολλάει" στη Λίνα που δεν εκτυπώνεται το αυτοκόλλητο της αποσκευής της. Περίεργο. Αναγκαστικά περιμένουμε στην ουρά για να λύσουμε το πρόβλημα. Ευτυχώς έχουμε έρθει νωρίς και έχουμε χρόνο. Όλα πάνε καλά και περνάμε τον έλεγχο για τις πύλες. Χανόμαστε για λίγα λεπτά όμως βρισκόμαστε ξανά μετά τον έλεγχο. Έχουμε χρόνο και μετρητά για να ψωνίσουμε μερικά πραγματάκια, αλλά και να φάμε πρωϊνό. Όλα καλά!

Ημέρα 19η: Μια μέρα με άγχος και αναποδιές!

Σήμερα πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς αφού πρέπει να φύγουμε για το αεροδρόμιο, να παραδώσουμε το αυτοκίνητο και να πετάξουμε για την Κοπεγχάγη. Το βράδυ δεν ήταν τόσο ήσυχο, αφού σηκωθήκαμε πολλές φορές για να δούμε έξω τον ουρανό, μήπως και δούμε επιτέλους το Βόρειο Σέλας. Η εφαρμογή μας έδωσε απο χθες μεγάλες πιθανότητες να το δούμε, όμως η συννεφιά του ουρανού δεν φεύγει παρά μόνο το πρωί που σηκωνόμαστε... Δεν πειράζει, θα επιστρέψουμε. Στις 8:00 είμαστε έτοιμοι να φύγουμε. Αφήνουμε ένα ευχαριστήριο σημείωμα στους οικοδεσπότες μας και φεύγουμε. Πάνω στο δρόμο μας είναι ένα αρτοποιείο για το πρωϊνό μας. Κάνουμε μία παράκαμψη για να το βρούμε, όμως το GPS μας μπερδεύει λίγο και χάνουμε λίγη ώρα. Συνεχίζουμε. Υπάρχει κίνηση στο δρόμο, όμως οδηγούμε με σταθερό ρυθμό. Στο ραδιόφωνο ακούμε Samantha Fox, στον σταθμό 80s Back που έχουμε συντονιστεί από χθες. Πλησιάζουμε και βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο 41 για να βρούμε ένα βενζινάδικο να γεμίσουμε το ντεπόζιτο. Το GPS μας καθοδηγεί πάλι σε λάθος σημείο. Εκεί που μας στέλνει δεν υπάρχει πρατήριο... Πάλι χάνουμε χρόνο. Βάζουμε ένα επόμενο πρατήριο και ευτυχώς τώρα το βρίσκουμε. Όπως τα περισσότερα είναι Serf Service. Στην αντλία που σταματάμε πάλι χάνουμε χρόνο αφού το μηχάνημα δεν δέχεται την κάρτα μας και μετακινούμαστε στη δεύτερη αντλία. Γεμάτοι με βενζίνη οδηγούμε τα τελευταία 5 χιλιόμετρα και στις 8:30, 30' μετά από την ώρα που είχαμε υπολογίσει, παραδίδουμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο γραφείο.

Ημέρα 18η: Blue Lagoon & Reykjavík

Σήμερα πρέπει να ετοιμαστούμε νωρίς για να φύγουμε για το αεροδρόμιο Keflavik και να παραδώσουμε το βανάκι. Αμέσως μετά θα νοικιάσουμε για μία ημέρα ένα αυτοκίνητο, έτσι ώστε να έχουμε την ευκολία να μετακινηθούμε στην περιοχή και στο Reykjavík και να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο για να φύγουμε από την Ισλανδία. Το κόστος ενοικίασης είναι 180€, αρκετά φθηνότερο αν επιλέγαμε 2 άτομα να κάνουμε τις μετακινήσεις που θέλουμε με τα λεωφορεία! Παρά το γεγονός ότι τακτοποιήσαμε και χθες κάποια πράγματα καταφέρνουμε να φύγουμε γύρω στις 8:15. Ευτυχώς δεν έχει και πολύ κίνηση, έτσι γύρω στις 9:30 φτάνουμε στα γραφεία της Rent.is.  Η παράδοση του βαν είναι πολύ γρήγορη. Τέλεια! Μας μεταφέρουν με το λεωφορείο της εταιρείας στο αεροδρόμιο και από εκεί περπατάμε μέχρι τα γραφεία της επόμενης εταιρίας ενοικίασης αυτοκινήτων Blue. Εκεί μας ενημερώνουν ότι με την απλή ασφάλεια που έχουμε διαλέξει, όποια ζημιά και να γίνει στο αυτοκίνητο, ακόμα και η πιο μικρή, θα έχει χρέωση αρχικά 1000€ και στη συνέχεια θα πρέπει να έρθουμε σε συνεννόηση με την εξυπηρέτηση πελατών για να επιστραφούν τυχόν χρήματα! Ο Κωστής ζητάει αμέσως την πλήρη ασφάλιση και πληρώνουμε ένα 65άρι παραπάνω για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Παίρνουμε το αυτοκίνητο και φεύγουμε για το Blue Lagoon, το πιο διάσημο spa με γεωθερμικά νερά στην Ισλανδία, και έναν από τους πιο εμβληματικούς προορισμούς της χώρας. 

Ημέρα 17η: Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια!

Σήμερα έχουμε να μεταφέρουμε τα χαιρετίσματα σε δύο παιδιά από την Ελλάδα που δουλεύουν στο νότο της Ισλανδίας, από τους δικούς τους. Όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι αυτό κάναμε μία ανάρτηση στην ομάδα Συνταξιδιώτες του Facebook σχετικά με το ταξίδι. Στην ανάρτηση βρέθηκαν αρκετοί που έχουν τα παιδιά τους στην Ισλανδία και το έγραψαν στα σχόλια τους. Κάποιοι από αυτούς μας έδωσαν περισσότερα στοιχεία, έτσι μαρκάραμε στο χάρτη μας τις τοποθεσίες που δουλεύουν και σήμερα θα δούμε δύο παιδιά, ένα κορίτσι την Αφροδίτη και ένα αγόρι, τον Δημήτρη που τους στέλνουν χαιρετίσματα ο μπαμπάς και η μαμά τους αντίστοιχα. Ξυπνάμε σε ένα ονειρικό τοπίο. Ο ήλιος βγαίνει και αρχίζει να φωτίζει τις κορυφές των βουνών που είναι γύρω μας. Σηκωνόμαστε και τελειώνουμε το μεσημεριανό φαγητό μας που ξεκινήσαμε χθες το βράδυ. Ετοιμάζουμε τσίλι κον κάρνε και το ζεσταίνουμε προσθέτοντας κόκκινα φασόλια. Αμέσως μετά ετοιμάζουμε το πρωϊνό μας που είναι ό,τι αυγά μας περίσσεψαν. Ευτυχώς η μποτίλια από το γκάζι ίσα-ίσα που φτάνει για να τελειώσουμε το φαγητό. Τρώμε και λίγο πριν τις 8:30 ξεκινάμε για το Vik, ώστε να βρούμε ένα μέρος για να ανεβάσουμε στο μπλογκ την ανάρτηση της χθεσινής μας μέρας. Στο κάμπινγκ δεν έχει ούτε internet, ούτε σήμα για το κινητό μας.

Ημέρα 16η: Περπατώντας στον παγετώνα Vatnajökull και το μαγικό Mosskogar camping

Σήμερα το πρωί είναι που θα περπατήσουμε πάνω στον παγετώνα Vatnajökull, σε ένα σημείο που φυσικά επιτρέπεται, αφού είναι τμήμα του ομώνυμου Εθνικού πάρκου και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Αυτή τη φορά ο καιρός είναι μαζί μας. Έχει μία υπέροχη λιακάδα και η θερμοκρασία είναι καλή. Ετοιμαζόμαστε και περπατάμε μέχρι το σημείο συνάντησης με τα γραφεία της εταιρείας που επιλέξαμε να κάνουμε τη δραστηριότητα. Ευτυχώς είναι αμέσως μετά το κάμπινγκ, κοντά στο κέντρο πληροφόρησης του Skaftafell. Λίγο μετά τις 8:30 είμαστε εκεί. Ο Κωστής με 10€ νοικιάζει ένα ζευγάρι παπούτσια, αφού τα δικά του τα μποτάκια που αγόρασε στην Ινδία το 2014 είναι πλέον για πέταμα. Είναι αρκετοί αυτοί που μαζί με μας θα συμμετέχουν στο γκρουπ των 8:40, από διάφορες χώρες. Η ξεναγός που θα είναι μαζί μας, η Νταιάνα, μας μαζεύει όλους μαζί και μας δίνει οδηγίες για τον εξοπλισμό. Θα έχουμε μαζί μας κράνος, αξίνα, μποντριέ και κραμπόν. Επειδή έχει πολύ ζέστη αφήνουμε τα μπουφάν μας εδώ, παραλαμβάνουμε τον εξοπλισμό μας, ενώ υπογράφουμε και μία δήλωση αποποίησης ευθυνών για κάθε ενδεχόμενο.

Ημέρα 15η: Από την Ανατολή στο Νότο

Σήμερα ξυπνάμε με έναν ήλιο φανταστικό και επιτέλους βλέπουμε γαλάζιο ουρανό, μετά από πολύ καιρό! Η θερμοκρασία πλησιάζει τους 20 βαθμούς, αφού ο ζεστός νοτιάς που φυσάει από το βράδυ δεν έχει σταματήσει. Τα παπάκια έχουν βγει στην ακτή και λιάζονται. Χαρά Θεού! Σήμερα θα οδηγήσουμε 380 χιλιόμετρα στην ανατολική πλευρά της Ισλανδίας, για να καταλήξουμε στο νότο. Λίγο μετά τις 8:30 είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Αποχαιρετούμε το κάμπινγκ που λόγω και του καιρού το κατατάξαμε πρώτο στις προτιμήσεις μας. Οδηγούμε γύρω από το φιόρδ που είμαστε για το χωριό Fáskrúðsfjörður, λίγα χιλιόμετρα μακριά από εδώ. Φτάνουμε. Το χωριό είναι όμορφο, όμως δεν κατεβαίνουμε από το βανάκι. Είναι αρκετά απλωμένο και θέλουμε να το γυρίσουμε. Εδώ έρχονταν πολλοί Γάλλοι ψαράδες για να ψαρέψουν στον Ατλαντικό, έτσι υπάρχει έντονα το Γαλλικό στοιχείο. Στους δρόμους βλέπουμε διπλές πινακίδες, στα ισλανδικά και στα γαλλικά, κάτι μοναδικό στην Ισλανδία. Φωτογραφίζουμε και συνεχίζουμε το δρόμο μας.

Ημέρα 14η: Ημέρα χαλάρωσης, καλή Παναγιά!

Σήμερα είναι Δεκαπενταύγουστος! Χρόνια πολλά στη Νάγια μας και στη γιαγιά της Παναγιώτα που της έδωσε το όνομα της. Όταν γεννήθηκε η Νάγια, αν και θέλαμε πολύ να της δώσουμε το όνομα της μαμάς του Κωστή, όλοι μας σκοντάφταμε στο ότι δεν μας άρεσε να την φωνάζουμε έτσι. Ένα βραδάκι λοιπόν στο Πήλιο, καθώς τα πίναμε με τους θείους του Κωστή, τη Φιλιώ και το Θάνο προσπαθούσαμε όλοι μαζί να βρούμε μία λύση. Λέγαμε λοιπόν διάσπαρτες λέξεις σε συνδυασμό με το Παναγιώτα. Κάποια στιγμή θυμηθήκαμε τον μπαμπά της μικρής Παναγιώτας που την φώναζε Πανάγιω. Έξαφνα η Φιλιώ πετάγεται και λέει: "Νάγια θα την πούμε!". Τέλειο. Όλοι συμφωνήσαμε. Μας έμοιαζε λατινογενές και μας άρεσε. Μετά από μερικές μέρες ψάξαμε τυχαία στο λεξικό για το όνομα αυτό και ανακαλύψαμε ότι το Νάγια είναι ένα από τα πιο δηλητηριώδη φίδια της Νοτιοανατολικής Ασίας, μάλιστα στην αρχαία Αίγυπτο θεωρούνταν ιερό ζώο. Παράλληλα λατρεύεται σε διάφορες θρησκείες της Ασίας ως θεότητα των νερών και πιστεύεται ότι μπορεί να είναι ευεργετικό, φέρνοντας βροχή και πλούτο, αλλά και επικίνδυνο, αν οι άνθρωποι δεν το σεβαστούν. Αυτή είναι η ιστορία του ονόματος της κόρης μας που λέγεται σήμερα Νάγια Φαρμάκη. Με τη σκέψη σε όλους τους αγαπημένους μας που γιορτάζουν σήμερα ξυπνήσαμε και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε. 

Ημέρα 13η: Μία μέρα που τα είχε όλα

Στις 2:00 το βράδυ η Λίνα ξυπνάει για να δει το Βόρειο Σέλας. Περιμένει μέχρι τις 2:30 αλλά και αυτή τη νύχτα τα σύννεφα δεν λένε να φύγουν... Ίσως με την τρίτη να είμαστε πιο τυχεροί. Ξυπνάμε πάλι με βροχή... Δεν λέει να μας αφήσει. Ετοιμαζόμαστε, αποχαιρετούμε τα παιδιά από την Ελλάδα και ξεκινάμε για τον πρώτο στόχο. Είναι ο καταρράκτης Goðafoss 25 χιλιόμετρα πιο μακριά από εδώ. Ο καταρράκτης των Θεών, όπως μεταφράζεται είναι από από τους πιο ξακουστούς και εντυπωσιακούς καταρράκτες της Ισλανδίας. Φτάνουμε γρήγορα και η βροχή που μας ακολουθούσε απότομα εδώ σταματάει. Περίεργο. Παρκάρουμε, φοράμε τα αδιάβροχα παντελόνια πάνω από αυτά που φοράμε, παίρνουμε και τα αδιάβροχα μαζί μας και περπατάμε μέχρι να φτάσουμε κοντά του. Είναι αρκετά πλατύς και το νερό πέφτει από διάφορα σημεία. Φωτογραφίζουμε από πολλές μεριές, μέχρι που βλέπουμε να έρχονται ορδές τουριστών προς τα εδώ. Μάλλον άρχισαν να φτάνουν τα πρώτα λεωφορεία. Γυρίζουμε προς το αυτοκίνητο. Ο Κωστής με μια απότομη κίνηση σκίζει στον καβάλο το αδιάβροχο παντελόνι. Με 10€ που το αγοράσαμε δεν περιμέναμε να είναι και τόσο αντοχής...

Ημέρα 12η: Αναζήτηση φαλαινών και το υπέροχο Akureyri

Όπως κάθε μέρα και σήμερα σηκωνόμαστε νωρίς. Ο καιρός είναι καλός και ετοιμαζόμαστε για να φύγουμε. Αν είχαμε λίγο περισσότερο χρόνο σίγουρα θα χαλαρώναμε λιγάκι στην πισίνα με νερό από θερμές πηγές. Έχουμε όμως πολλά πράγματα να κάνουμε και σήμερα. Φεύγουμε για το χωριό Hólmavík που περάσαμε χθες. Εκεί, στις 10:00, θα συμμετέχουμε σε ένα tour παρακολούθησης φαλαινών, κάτι που δεν έχουμε κάνει ποτέ άλλη φορά. Φτάνουμε στην ώρα μας, παρκάρουμε στο λιμάνι και περπατάμε μέχρι το σκάφος που βλέπουμε να μαζεύεται κόσμος. Μας δίνουν ειδικές ζεστές και αδιάβροχες φόρμες να φορέσουμε πάνω από τα ρούχα μας και στις 10:00 ακριβώς επιβιβαζόμαστε στο σκάφος. Είμαστε καμιά 30αριά από διάφορες χώρες. Αρχικά η ξεναγός μας εξηγεί τους κανόνες ασφαλείας για τη δραστηριότητα αυτή και στη συνέχεια μας μιλάει για τις φάλαινες που μπορεί να δούμε στη διαδρομή. 

Ημέρα 11η: Γεύμα στο δυτικότερο σημείο της Ευρώπης

Σήμερα ξυπνάμε πάλι με βροχή. Η Λίνα γκρινιάζει. Είναι δύσκολο να είσαι περιορισμένος σε ένα βανάκι με βροχή. Η γκρίνια ευτυχώς κρατάει λίγο :) Ετοιμαζόμαστε για να αναχωρήσουμε νωρίς. Σήμερα θα περιηγηθούμε στην περιοχή Westfjords (Δυτικά Φιόρδ), από τις πιο απομονωμένες και άγριες περιοχές της χώρας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Ισλανδίας και φτάνει μέχρι το Látrabjarg, το δυτικότερο σημείο της Ευρώπης. Βέβαια οι Αζόρες που ανήκουν πολιτικά στην Ευρώπη είναι δυτικότερα όλων. Γεωγραφικά όμως βρίσκονται στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού και κάθονται πάνω στην σύγκλιση τριών τεκτονικών πλακών (ευρασιακής, βορειοαμερικανικής και αφρικανικής). Εμείς πάντως έχουμε σκοπό να φτάσουμε σήμερα μέχρι το Látrabjarg! Φεύγουμε από το κάμπινγκ και οδηγούμε αρχικά για τον καταρράκτη Dynjandi, περίπου στο κέντρο της περιοχής που είμαστε. Η φύση στα Westfjords είναι από τις πιο ανεπηρέαστες σε όλη την Ισλανδία, γιατί η περιοχή παραμένει αραιοκατοικημένη και δύσκολα προσβάσιμη.