Το πρόγραμμα που έχουμε σήμερα είναι να οδηγήσουμε μέχρι τη Ριέκα, να παρκάρουμε στο κεντρικό Delta Parking, το οποίο διαβάσαμε ότι δέχεται τροχόσπιτα και τροχοκινούμενα και να εξερευνήσουμε την πόλη μέχρι αργά το μεσημέρι. Από εκεί, στη συνέχεια, να οδηγήσουμε μέχρι τη Σλοβενία και το κάμπινγκ Smlednik, δίπλα στη Λουμπλιάνα. Ξυπνάμε νωρίς και ετοιμαζόμαστε. Στις 8:15 έχουμε κοτσάρει και με αναμμένη τη μηχανή κοιτάμε το χάρτη μπροστά στην είσοδο του κάμπινγκ. Ο Κωστής ρωτάει: "Θέλετε να μην πάμε στη Ριέκα και να φύγουμε κατευθείαν για το Smlednik;". Όλοι αμέσως συμφωνούν και αλλάζουμε πολύ γρήγορα τα αρχικά μας σχέδια. Η αλήθεια είναι ότι η Κροατία και η θάλασσα μας έχει γεμίσει, ενώ η ζέστη και η πολυκοσμία μας έχουν κουράσει αρκετά. Σίγουρα θα ήταν διαφορετικά αν δεν ήταν καλοκαίρι και Ιούλιος μήνας... Όλοι θέλουμε τα βουνά! Πατάμε γκάζι και ξεκινάμε. Το GPS μας συμβουλεύει να ακολουθήσουμε τον επαρχιακό δρόμο 6 προς τα βόρεια, μέχρι να συναντήσουμε τον αυτοκινητόδρομο Α2 στη Σλοβενία. Συμβουλευόμαστε το χάρτη και δεν βλέπουμε κάποιο πρόβλημα σε αυτό. Οδηγούμε σχετικά καλά μέχρι τα σύνορα. Ο Σλοβένος υπάλληλος μας κοιτάει με αρκετή καχυποψία και είναι ο πρώτος μετά το Μαυροβούνιο που μας ζητάει να του ανοίξουμε το τροχόσπιτο. Μας κοιτάει από κοντά έναν - έναν! Περνάμε χωρίς πρόβλημα.
Ο δρόμος, από τα σύνορα και πέρα, γίνεται ανηφορικός και δύσκολος. Το τοπίο έχει γίνει γρήγορα αλπικό, με πανέμορφα χωριουδάκια, έλατα και πολύ πράσινο. Αν δεν είχαμε το τροχόσπιτο δεν θα υπήρχε πρόβλημα, όμως τώρα η οδήγηση είναι αρκετά προσεκτική. Σταματάμε και αγοράζουμε βινιέτα 1 μήνα για την κίνηση μας στους αυτοκινητοδρόμους. Πληρώνουμε 30 ευρώ. Δυστυχώς η φθηνότερη των 15 ευρώ, 1 εβδομάδας δεν μας έφτανε, αφού θα είμαστε στη χώρα 8 μέρες... Συνεχίζουμε. Κάποια στιγμή ευτυχώς αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Από μακριά αρχίζουμε να βλέπουμε τα ψηλά βουνά, πέρα μακριά! Όνειρο! Μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο Α2 και τώρα το μόνο που μας απασχολεί όλους είναι το τοπίο. Παρακάμπτουμε τη Λουμπλιάνα και φεύγουμε λίγο πιο βόρεια μέχρι την έξοδο 11. Από εκεί οδηγούμε λίγο ακόμα μέχρι το κάμπινγκ. Φτάνουμε.
Κάνουμε check-in και αντιλαμβανόμαστε ότι ένα μέρος του κάμπινγκ λειτουργεί για γυμνιστές. Πρώτη φορά μας συμβαίνει αυτό! Το κάμπινγκ είναι δίπλα σε ποτάμι, όπου και εδώ κάνουν μπάνιο και έχει αρκετή σκιά. Η Λίνα βέβαια κάνοντας ένα μικρό έλεγχο βλέπει ότι οι εγκαταστάσεις του είναι μέτριες, με τα μπάνια του όχι πολύ καθαρά... Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι από την είσοδο του μέχρι κάτω έχει μία κατηφόρα που μας φοβίζει όταν θα γίνει ανηφόρα, κατά την αναχώρηση μας... Παρόλα αυτά κατεβαίνουμε και στήνουμε το τροχόσπιτο σε μία θέση που άθελα μας βρίσκεται μπροστά από το χώρο των γυμνιστών. Το καταλαβαίνουμε αργότερα. Φυσικά ο χώρος των γυμνιστών προστατεύεται από τα μάτια των υπολοίπων από δέντρα και φυλλωσιές, ώστε να είναι πιο άνετα για όλους. Σκεφτόμαστε ότι έχει ενδιαφέρον και αυτός ο τρόπος κάμπινγκ! Τρώμε μεσημεριανό αδειάζοντας πραγματικά ό,τι προμήθεια έχουμε και σκεφτόμαστε πόσο καλά κάναμε που αλλάξαμε το πρόγραμμα μας. Ούτως ή άλλως τα προγράμματα είναι για να αλλάζουν!
Το απόγευμα, μετά από πρόταση του αγοριού της ρεσεψιόν, και επηρεασμένοι από την χαλαρή διάθεση του κάμπινγκ, οδηγούμε χωρίς να το ψάξουμε μέχρι το σημείο Šmarna Gora. Ο δρόμος για ακόμη μία φορά, που μας οδηγεί το GPS και το Google Maps, είναι αλλού... Φτάνουμε σε ένα σημείο που το αυτοκίνητο δεν ανεβαίνει άλλο. Ευτυχώς σταματάμε. Ο Κωστής με το Βασίλη ανεβαίνουν με τα πόδια μήπως βρουν κάτι καλύτερο, όμως πέρα από τον ανηφορικό δρόμο μέσα στο δάσος και τη μαγευτική θέα στα βουνά, δεν βρίσκουν κάτι άλλο. Οδηγούμε προς την πόλη Kranj. Παρκάρουμε στο κέντρο και περπατάμε στην παλιά πόλη που δείχνει να ζει μία γιορτή, αφού έχει αρκετό κόσμο, ενώ βλέπουμε τον έναν μετά το άλλον οργανοπαίχτη, οι οποίοι, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, γυρίζουν μία μανιβέλα σε ένα ξύλινο κουτί που παίζει μουσική και τραγουδούν. Παράλληλα πιο κάτω βλέπουμε ότι στις πλατείες στήνονται μουσικές σκηνές για να γίνουν συναυλίες. Περπατούμε χαλαρά και βλέπουμε πόσο τυχεροί είναι οι κάτοικοι αυτής της πόλης και πόσο μεγάλη είναι η ποιότητα ζωής τους.
Η συνέχεια της ημέρας είναι προμήθειες, αφού στο ψυγείο μας δεν έχει μείνει τίποτα... Κάνουμε στάση σε ένα εμπορικό κέντρο που μοιάζει πάρα πολύ με το πρώην Pantheon Plaza στη Λάρισα, τόσο που πιστεύουμε ότι κατασκευάστηκε από την ίδια εταιρεία. Ψωνίζουμε και επιστρέφουμε κουρασμένοι στο κάμπινγκ. Έχει βραδιάσει και βλέπουμε ότι έχουν έρθει και άλλοι γείτονες.Ο Κωστής με τη Λίνα πίνουν μία μπύρα στο μπαρ, δίπλα στην είσοδο και ησυχάζουμε λίγο αργότερα όλοι στο τροχόσπιτο. Αύριο έχουμε να επισκεφτούμε μία από τις ομορφότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης την Λουμπλιάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου