Ημέρα 20η: Στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα!

Σήμερα θα επισκεφτούμε την αποστρατικοποιημένη ζώνη (DMZ), στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα. Έχουμε κλείσει μέσω το klook.com αυτήν την εκδρομή και πρέπει στις 8:00 να βρισκόμαστε στη στάση του μετρό Myeongdong, 15' λεπτά με τα πόδια μακριά από το σπίτι μας. Η ξεναγός μας η Yoon επικοινωνεί από χθες μαζί μας μέσω του WhatsApp και μας δίνει οδηγίες. Ακριβώς στις 8:00 βρισκόμαστε με το γκρουπ, ένα γεμάτο λεωφορείο με επισκέπτες από όλον τον κόσμο. H Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη της Κορέας είναι μοναδική στον κόσμο και είναι μία εδαφική λωρίδα που διαχωρίζει σε δύο μέρη την Κορεατική Χερσόνησο. Δημιουργήθηκε το 1953, έχει έκταση 250 χιλιόμετρα στο μήκος και τέσσερα χιλιόμετρα στο πλάτος. Εδώ υπάρχει και ο κοινός χώρος ασφάλειας, στον οποίο τα δύο κράτη συναντιούνται και διαπραγματεύονται. Αν και αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή, ακριβώς μετά από αυτή,στη νότια και στη βόρεια πλευρά, υπάρχουν τα πιο βαριά στρατιωτικοποιημένα σύνορα στον κόσμο. Καθώς ακούμε από την Yoon αρκετά περισσότερα πράγματα (από τα οποία δυστυχώς καταλαβαίνουμε πολύ λίγα, αφού τα αγγλικά της δεν έχουν καθόλου καλή προφορά...), το λεωφορείο κατευθύνεται προς τα εκεί, σε μία διαδρομή περίπου 1 ώρας. 

Πρώτη στάση είναι ακριβώς πριν τη ζώνη, όπου κατεβαίνουμε, τρώμε κάτι για πρωϊνό και περιμένουμε τη Yoon να βγάλει εισιτήρια για όλους μας. Σήμερα έχει πάρα πολύ κόσμο εδώ, από διάφορα ταξιδιωτικά γραφεία. Μετράμε τα λεωφορεία (μόνο αυτά που είναι σταθμευμένα τώρα εδώ) και είναι 11! Τα εισιτήρια βγαίνουν τελικά στις 10:50, έτσι έχουμε περίπου μία ώρα, να ακούσουμε κάποια πράγματα από την ξεναγό, αλλά και να περιηγηθούμε στο χώρο. Τόσο η Βόρεια Κορέα όσο και η Νότια Κορέα διατηρούν χωριά και στις δυο πλευρές της ΑΚΖ. Στο Νότο, το Daeseong-dong διοικείται σύμφωνα με τους όρους της ΑΚΖ. Οι χωρικοί θεωρούνται πολίτες της Δημοκρατίας της Νότιας Κορέας, αλλά απαλλάσσονται από την καταβολή φόρων και άλλων απαιτήσεων, όπως η στρατιωτική θητεία. Εδώ καλλιεργούν το ακριβό και πολύ ευεργετικό κόκκινο τζίνσενγκ. Εκτός των παροχών που έχουν και των διευκολύνσεων, έχουν και κάποιους κανόνες που πρέπει να τηρούν, όπως για παράδειγμα πρέπει να κλείνουν τα πατζούρια τους μετά τις 19:00, ή λίγο αργότερα το καλοκαίρι, και να μένουν μέσα στο σπίτι.

Πίνουμε ένα καφεδάκι, όσο έχουμε ακόμα λίγο χρόνο, ενώ αγοράζουμε και Βορειοκορεάτικη μπύρα που πουλάνε εδώ.

Στις 10:50 ακριβώς φεύγουμε για να μπούμε στη Ζώνη. Περνάμε τη γέφυρα, ενώ απέναντι βλέπουμε τη γέφυρα της Φιλίας, η οποία δεν χρησιμοποιείται. Αμέσως μετά σταματάμε για έλεγχο διαβατηρίων. Δύο στρατιώτες μας ελέγχουν έναν-έναν. Πριν από 2-3 εβδομάδες έγινε ένα περιστατικό εδώ. Ένας Αμερικανός στρατιώτης, που ήταν σε ένα από τα γκρουπ σαν το δικό μας, αποσπάστηκε από τους υπόλοιπους και πέρασε στη Βόρεια πλευρά. Έγινε μεγάλο θέμα και ακούστηκε σε όλον τον κόσμο. Μετά τον έλεγχο συνεχίζουμε για το παρατηρητήριο Dora. Λίγο πριν ανεβούμε στο λόφο που βρίσκεται το παρατηρητήριο, φωτογραφίζουμε το τελευταίο σύνορο του εθνικού δρόμου 1 που σταματάει εδώ και παραμένει κλειστή η είσοδος προς τη Βόρεια Κορέα εδώ και πολλά χρόνια. 

Στο παρατηρητήριο Dora σταματάμε και περπατάμε μέχρι το κτίριο. Αρχικά η Yoon μας εξηγεί τι βλέπουμε απέναντι. Η Βόρεια Κορέα είναι μόλις στα 1600 μέτρα! Απέναντι λοιπόν υπάρχει το χωριό Kijŏng-dong και πιο πίσω μία μεγάλη πόλη, η Γκάισογκ, από την οποία μπορούμε να διακρίνουμε τα κτίρια, τα εργαστάσια και τους δρόμους της. Μας δείχνει τις σημαίες των δύο χωρών, με αυτή της Νότιας να φτάνει τα 98 μέτρα και αυτή της Βόρειας τα 160 μέτρα (από τις υψηλότερες στον κόσμο). Δεξιά στο οπτικό μας πεδίο βρίσκεται και ο κοινός χώρος διαπραγματεύσεων, όπου στρατιώτες των δύο χωρών βρίσκονται από τη μία και την άλλη πλευρά, ενώ ένα τραπέζι βρίσκεται στη μέση, ακριβώς πάνω στο σύνορο! Ανεβαίνουμε στο παρατηρητήριο, στον επάνω όροφο. Υπάρχουν παντού κυάλια, για να μπορεί κάποιος να δει λεπτομέρειες. Δυστυχώς η ατμόσφαιρα δεν μας βοηθάει, η οποία δεν είναι καθόλου καθαρή. Φωτογραφίζουμε και σκεφτόμαστε πόσο κοντά φτάσαμε. Σίγουρα είναι μέσα στο bucket list μας η χώρα αυτή! Θα επανέλθουμε.

Συνέχεια έχει το τρίτο από τα 4 τούνελ που ανακαλύφθηκαν και φτιάξανε οι βορειοκορεάτες για να περάσουν κρυφά στο νότο και να αιφνιδιάσουν τον εχθρό τους. Είναι λίγα χιλιόμετρα πιο ανατολικά από εδώ. Φτάνουμε και κατεβαίνουμε από το λεωφορείο. Το τούνελ αυτό ανακαλύφθηκε το 1978 και βρίσκεται 73 μέτρα κάτω από τη γη. Ενημερωνόμαστε για την ιστορία, αλλά και τους κανόνες ασφαλείας, αφού θα το επισκεφτούμε. Φοράμε κράνη, αφήνουμε οτιδήποτε κουβαλάμε (ακόμη και τα κινητά μας τηλέφωνα) και κατεβαίνουμε ο ένας πίσω από τον άλλο, αρχικά σε τούνελ που φτιάξανε οι νοτιοκορεάτες για να προσεγγίσουμε το τούνελ των βορειοκορεατών. Το τελευταίο είναι αρκετά στενό και περπατάμε σκυφτοί, Πολλές φορές το κράνος μας βοηθάει να μην χτυπήσουμε το κεφάλι μας. Περπατάμε μέχρι το τέλος της διαδρομής, όπου υπάρχει και εδώ σύνορο μεταξύ των δύο χωρών. Ενδιαφέρον! Ανεβαίνουμε ξανά επάνω στην επιφάνεια. Η Yoon μας φωτογραφίζει μπροστά στο DMZ. Αρχίζει η επιστροφή. 

Κάνουμε μία μικρή στάση για αγορά σουβενίρ. Εμείς εκεί δοκιμάζουμε παγωτό από φασόλια που έχει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον! 

Ακολουθεί ο έλεγχος και πάλι των διαβατηρίων, λίγο πριν μπούμε ξανά στη Νότια Κορέα. Από εδώ και πέρα το λεωφορείο οδηγεί μέχρι τη Σεούλ χωρίς άλλη στάση.  Λίγο πριν τις 15:00 είμαστε στην πόλη και το λεωφορείο μας αφήνει μπροστά από το εντυπωσιακό δημαρχείο. 

Είμαστε πολύ κοντά στην αγορά Namdaemun και αποφασίζουμε να την επισκεφτούμε. Είναι μία πιο λαϊκή αγορά με αρκετά ρούχα και σουβενίρ. Εδώ βλέπουμε και αρκετούς τουρίστες, αφού είναι αρκετά δημοφιλής. Κάνουμε μία βόλτα και πέφτουμε πάνω σε ένα πολύ καθαρό και ωραίο εστιατόριο με κορεατική κουζίνα. Καθόμαστε και τρώμε εξαιρετικά και πεντανόστιμα! Τρώμε Bibimbap (το πιο νόστιμο σε όλο το ταξίδι), Kimbap, ενώ ο Βασίλης τρώει ένα χορταστικό σνίτσελ χοιρινού. Τέλεια! 

Στη συνέχεια του απογεύματος χωριζόμαστε. Η Λίνα με το Βασίλη συνεχίζουν τις βόλτες και ο Κωστής γυρίζει στο διαμέρισμα. Αργότερα βρισκόμαστε όλοι μαζί και πίνουμε ένα καφέ. Μέχρι το βράδυ κάνουμε βόλτες στην αγορά και ψάχνουμε δωράκια που θέλουμε να αγοράσουμε. 

Κάποια στιγμή γινόμαστε μάρτυρες μίας έντονης κατάστασης στην αγορά, όπου καμιά δεκαριά ελεγκτές του Δήμου μαζεύονται γύρω από μία κυρία που πουλάει φαγητό. Κάποιοι από τους ελεγκτές βιντεοσκοπούν την σκηνή. Η κυρία προφανώς δεν διαθέτει όλα τα απαραίτητα χαρτιά, την υπαρασπίζεται όμως ένας κύριος, ο οποίος με φωνές και απειλές τους κάνει να απομακρυνθούν. Γύρω μαζεύεται πολύς κόσμος που παρακολουθεί. Δεν ξέρουμε αν τελικά της επέβαλλαν κάποιο πρόστιμο... 

Γυρίζουμε προς το διαμέρισμα μας. Η πόλη είναι τόσο όμορφη το βράδυ με τα φώτα.

Κοντά στο σπίτι μας καθόμαστε σε μία πολύ καλαίσθητη και δημοφιλή σε νέους μπυραρία και τρώμε κοτόπουλο με γαρίδες και πατάτες . Είναι η τελευταία μας βραδιά και μάλλον δεν θέλουμε να γυρίσουμε ακόμα στην Ελλάδα. 

Ο Βασίλης μας ρωτάει αν μπορούμε να πάμε σε κάποια άλλη χώρα πριν επιστρέψουμε :) Αργά γυρίζουμε στο διαμέρισμα μας και κοιμόμαστε. Αύριο ξεκινάμε την επιστροφή μας στην Ελλάδα!