Η μέρα ξημερώνει καλά. Ο Κωστής είναι πολύ καλύτερα. Πίνουμε καφεδάκι, ετοιμαζόμαστε και βγάζουμε τα σκουπίδια έξω. Σήμερα είναι η μέρα των μικτών σκουπιδιών. Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που γίνεται σε όλη τη χώρα. Κάθε μέρα της εβδομάδας, εκτός της Κυριακής οι κάτοικοι βγάζουν έξω από την πόρτα τους σκουπίδια συγκεκριμένου τύπου και τα απορριμματοφόρα περνούν και τα μαζεύουν. Ελάχιστοι κάδοι υπάρχουν. Σήμερα επίσης είναι Σάββατο και στη Μάλτα είναι Εθνική εορτή. Είναι η Sette Giugno και πολλά μαγαζιά θα είναι κλειστά. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε για να εξερευνήσουμε το νησί. Πρώτος προορισμός η Μόστα, για να θαυμάσουμε από κοντά το ναό Mosta Rotunda, με τον τρούλος του να είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο. Οι αποστάσεις στο νησί είναι πολύ μικρές και φτάνουμε γρήγορα. Παρκάρουμε και περπατάμε μέχρι το ναό. Είναι πραγματικά εντυπωσιακός! Φωτογραφίζουμε. Η πόλη της Μόστα είναι ήρεμη και πολύ όμορφη. Βρίσκουμε μία Pastizzeria και αγοράζουμε διάφορα τυροπιτοειδή για πρωϊνό. Θαυμάζουμε το ναό ακόμα μία φορά και συνεχίζουμε για τον επόμενο προορισμό που είναι οι πόλεις Μντίνα και Ραμπάτ.
Πλησιάζουμε και θαυμάζουμε τη μεσαιωνική Μντίνα από μακριά, η οποία είναι χτισμένη σε λόφο και είναι προστατευμένη με τείχη. Ήταν η πρώην πρωτεύουσα του νησιού, ενώ ονομάζεται και "σιωπηλή πόλη". Βρίσκουμε να παρκάρουμε εύκολα στο δωρεάν δημοτικό πάρκινγκ ανάμεσα στις δύο πόλεις. Μπαίνουμε πρώτα στη Μντίνα και ξεκινάμε να περπατάμε στα σοκάκια της. Είναι πραγματικά μοναδική εμπειρία. Παρατηρούμε, όπως φυσικά και σε όλη τη Μάλτα τις εξαιρετικές πόρτες και τα μπαλκόνια των σπιτιών, όπως και τις πανέμορφες βουκαμβίλιες. Περπατάμε χωρίς πρόγραμμα και γυρίζουμε σχεδόν όλη την πόλη. Κάποια στιγμή πέφτουμε πάνω σε μία πόρτα που αναγράφει στα Ελληνικά "Το παλιό Ελληνικό Μπουρδέλλο"! Κάποτε ζούσε μία μικρή κοινότητα Ελλήνων στην πόλη. Η πόλη πραγματικά δίκαια ονομάζεται σιωπηλή. Ακόμα και ο κόσμος που την επισκέπτεται μοιάζει να το σέβεται αυτό. Πίνουμε ένα γρήγορο καφεδάκι σε ένα παλιό καφενείο και συνεχίζουμε για την πόλη που βρίσκεται απέναντι το Ραμπάτ.
Το Ραμπάτ είναι και αυτό μία μεσαιωνική πόλη, προάστιο της Μντίνα. Το Ραμπάτ σε αντίθεση με τη ήσυχη Μντίνα είναι πολύ πιο ζωντανή με πολλά καταστήματα, εστιατόρια, καφέ και γραφεία. Σήμερα βέβαια είναι αργία και τα καταστήματα είναι κλειστά. Κάνουμε και εδώ μία βόλτα, χωρίς πρόγραμμα, στα στενά δρομάκια. Περνάμε έξω από ένα σπίτι που παίζει τζαζ μουσική. Καθόμαστε λιγάκι και ακούμε. Όμορφα είναι! Η Λίνα πιο κάτω αγοράζει ένα μικρό τοπικό γλυκάκι που της αρέσει πολύ. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας μέχρι να επιστρέψουμε ανάμεσα από τις πόλεις. Γυρίζουμε προς το αυτοκίνητο μας. Φτάνουμε και ανοίγουμε όλες τις πόρτες αφού μέσα βράζει. Επόμενος προορισμός είναι η Μπλε Σπηλιά (Blue Grotto).
Η Μπλε Σπηλιά βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού και υπάρχουν καραβάκια που σε πάνε μέσα από τη θάλασσα για να τη δεις. Σκεφτόμασταν μήπως και μπορούμε να τη δούμε από την ξηρά, όμως φτάνοντας εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι αδύνατο. Έτσι παρκάρουμε το αυτοκίνητο στο δωρεάν πάρκινγκ και περπατάμε μέχρι τις βάρκες. Το εισιτήριο είναι 10€ το άτομο. Αλμυρή τιμή σκεφτόμαστε. Αφού φτάσαμε όμως μέχρι εδώ θα το κάνουμε. Μπαίνουμε σε ένα βαρκάκι μαζί με άλλους έξι και ξεκινάμε. Ο ηλικιωμένος βαρκάρης μας ξεναγεί κατά τη διάρκεια. Η Μπλε Σπηλιά είναι ουσιαστικά μία σειρά από αρκετά σπήλαια, όπου το νερό μπαίνει μέσα. Τα νερά είναι πεντακάθαρα και το φως του ήλιου δημιουργεί πολύ όμορφες αντανακλάσεις. Η κάθε σπηλιά έχει και ένα όνομα, όπως το σπήλαιο του μήνα του μέλιτος, το σπήλαιο της εκκλησιάς ή το σπήλαιο της αντανάκλασης. Φυσικά το πιο εντυπωσιακό είναι η τεράστια πέτρινη καμάρα, ύψους 30 μέτρων που περνάμε από μέσα της. Η διαδρομή αξίζει τα λεφτά της, μάλιστα στο τέλος δίνουμε και φιλοδώρημα στο βαρκάρη.
Γυρίζουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε για τον επόμενο προορισμό που είναι το παραθαλάσσιο χωριό Marsaxlokk και η παραλία St Peter's Pool. Οδηγούμε μέχρι την παραλία, ώστε να κάνουμε μπάνιο και μετά να γυρίσουμε στο χωριό και να φάμε. Τα τελευταία 1-2 χιλιόμετρα ο δρόμος είναι εξαιρετικά στενός. Ίσα που χωράει ένα αυτοκίνητο. Αυτές τις μέρες που ο Κωστής οδηγεί το αυτοκίνητο έχουμε πάρει 2-3 φορές με τον καθρέπτη φυτά στην αριστερή μεριά του δρόμου, όπως και ένα λεωφορείο που προσπαθήσαμε να προσπεράσουμε. Η Λίνα συνεχώς λέει την ίδια κουβέντα: "Πιο δεξιά!". Είναι δύσκολο να υπολογίσει την αριστερή απόσταση του αυτοκινήτου, αφού το μυαλό του είναι από δεξιά που έρχονται τα αυτοκίνητα. Ευτυχώς έχουμε κάνει μικτή ασφάλεια του αυτοκινήτου και οι πολύ μικρές γρατσουνίτσες στον καθρέπτη δεν θα στοιχίσουν. Φτάνουμε στην παραλία η οποία είναι ένας όμορφος κολπίσκος από πέτρα. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει καμία σκιά και μετά τη χθεσινή περιπέτεια αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο χωριό και να φάμε.
Φτάνουμε γρήγορα. Το χωριό είναι φτυστό με την Αγριά Βόλου. Παντού εστιατόρια και καφέ μπροστά στο λιμανάκι με τα πολύχρωμα βαρκάκια. Θέση για παρκάρισμα δεν υπάρχει πουθενά. Κάνουμε 2-3 γύρες αλλά τίποτα... Αποφασίζουμε να κάνουμε μία τελευταία και να φύγουμε προς άλλο προορισμό. Η τύχη μας χαμογελάει και βρίσκουμε πάρκινγκ ακριβώς μπροστά στο εστιατόριο που είχαμε επιλέξει. Τέλεια. Φυσικά το μαγαζί είναι γεμάτο και δεν υπάρχει κανέναν τραπέζι. Ρωτάμε και δεύτερη φορά και η τύχη μας χαμογελάει και πάλι. Ένα τραπέζι αδειάζει σε 5 λεπτά. Αυτά είναι! Καθόμαστε και παραγγέλνουμε μύδια και ένα πιάτο με τηγανητά θαλασσινά. Όλα είναι πολύ νόστιμα. Στέλνουμε μία φωτογραφία στο φίλο μας το Γιάννη που μας απαντάει: "Greek ταβέρνα είμαστε παντού!" Ο λογαριασμός είναι αλμυρός, όμως δεν περιμένεις κάτι λιγότερο, όταν τρως μπροστά στο κύμα.
Γυρίζουμε στο σπίτι για ξεκούραση και μεσημεριανή σιέστα. Ο Κωστής άλλωστε το χρειάζεται μετά τη χθεσινή μέρα. Ξεκουραζόμαστε μέχρι αργά το απόγευμα. Ετοιμαζόμαστε και αποφασίζουμε να δούμε τη νυχτερινή Βαλέτα, αφού είναι και το τελευταίο μας βράδυ. Δεν παίρνουμε το αυτοκίνητο μας, για να μπορέσουμε να πιούμε και οι δυο, και παίρνουμε ένα Uber. Τα ταξί εδώ στη Μάλτα είναι φθηνά. Με 9€ το Uber μας φτάνει στον προορισμό μας, για μία διαδρομή 15-20'. Ο κόσμος στην είσοδο της παλιάς πόλης, αλλά και πιο μέσα δεν έχει μειωθεί καθόλου. Χαμός γίνεται! Περπατάμε χωρίς πρόγραμμα και χαζεύουμε. Φτάνουμε στους κατηφορικούς πεζοδρόμους με τα αμέτρητα καφέ, μπαρ, εστιατόρια, το ένα δίπλα στο άλλο, τίγκα στο κόσμο. Καθόμαστε στο πρώτο που βρίσκουμε τραπεζάκι, στο Grano και παραγγέλνουμε 2 κοκτέιλ. Τέλεια! Για καμιά ώρα πίνουμε το ποτό μας και παρατηρούμε τον κόσμο. Κάνουμε βιντεοκλήση με τα παιδιά μας στην Ελλάδα. Θα θέλαμε να είναι μαζί μας τώρα.
Φεύγουμε από το μαγαζί και συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Όλα τα μαγαζιά είναι γεμάτα. Δεν πέφτει καρφίτσα. Μπαίνουμε σε ένα δρομάκι που φαίνεται να εκτελούνται έργα. Από τα μπαλκόνια των σπιτιών κρέμονται ρούχα που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Πολύ ενδιαφέρον! Μπαίνουμε ξανά στους δρόμους με τον πολύ κόσμο και ψάχνουμε να βρούμε ένα μαγαζάκι που είχαμε σταμπάρει την πρώτη μέρα, για να πιούμε τα δεύτερα. Είχε πολύ ωραία πιάτα με μεζέδες. Το βρίσκουμε. Είναι το 67 Kapitali. Καθόμαστε στο μοναδικό τραπεζάκι που βρίσκουμε. Η τύχη μας χαμογελάει πάλι. Λίγο πιο κάτω είναι το εστιατόριο Zero Sei Trattoria Romana, το οποίο γράφει στην ταμπέλα του απ' έξω: "we speek a very poor english but we cook a very good carbonara". Η ουρά του κόσμου είναι τεράστια! Εμείς παραγγέλνουμε μπύρες και ένα πιάτο με τυριά και αλλαντικά. Είναι όλα τέλεια! Καθόμαστε αρκετή ώρα, συζητάμε, μοιράζουμε τις εντυπώσεις μας από το ταξίδι μας και φυσικά όπως πάντα παρατηρούμε τον κόσμο. Η ώρα περνάει και παρόλο που η νύχτα προβλέπεται αρκετά ενδιαφέρουσα στη Βαλέτα, γυρίζουμε πίσω στο σπίτι. Ο Κωστής έκανε υπέρβαση και τώρα πρέπει να ξεκουραστεί. Αύριο το πρωί φεύγουμε και επιστρέφουμε στη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου