Φέτος είναι η πρώτη φορά που κάνουμε μικρές διακοπές πριν το ταξίδι μας! Επειδή το φετινό ταξίδι λόγω κόστους μας βγήκε 18 μέρες και αφού το αεροπλάνο για την Κοπεγχάγη πετάει από την Αθήνα τη Δευτέρα το πρωί αποφασίσαμε να μην αφήσουμε το Σαββατοκύριακο να πάει χαμένο :) Έτσι φεύγουμε σήμερα Σάββατο για τη Λειβαδιά, αφού λίγα χιλιόμετρα βορειότερα διεξάγεται το 12ο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας με σημερινούς καλλιτέχνες τους Χατζηφραγκέτα, το Σωκράτη Μάλαμα, την Ιουλία Καραπατάκη και τους Γκιντίκι. Ευκαιρία για μας λοιπόν να επισκεφτούμε μετά από αρκετά χρόνια την περιοχή της Λειβαδιάς και να τους δούμε. Ξυπνάμε νωρίς το πρωί. Οι βαλίτσες μας είναι σχεδόν έτοιμες. Φέτος για πρώτη φορά επίσης παίρνουμε τόσες βαλίτσες σε ταξίδι. Ο λόγος είναι καθαρά οικονομικός, αφού έχουμε φροντίσει να πάρουμε και τα σύνεργα της μαγειρικής, όπως και βασικά υλικά, έτσι ώστε να μαγειρεύουμε στα καταλύματα που θα μένουμε. Οι χώρες που θα επισκεφτούμε είναι πολύ ακριβές για να έχουμε την πολυτέλεια να τρώμε έξω. Ίσως βέβαια μερικές φορές να το κάνουμε. Στις 10:30 ξεκινάμε. Πρώτος μας στόχος η ονομαστή ταβέρνα του Νώντα, έξω από τη Λειβαδιά για αρνίσια παιδάκια! Το GPS μας δίνει ώρα άφιξης τις 13:10. Οδηγούμε από την καινούργια εθνική οδό Ε65 αφού είναι ένας καινούργιος δρόμος και χωρίς πολύ κίνηση. Γύρω στις 13:00 φτάνουμε και παραγγέλνουμε 750γρ. παιδάκια και μερικά συνοδευτικά. Τα φαγητά έρχονται πολύ γρήγορα και είναι όλα πεντανόστιμα! Τα παιδάκια λιώνουν στο στόμα! Δίκαια είναι ονομαστή η ταβέρνα.
Η ώρα έχει φτάσει για να κάνουμε check-in στη γκαρσονιέρα της Νατάσας. Οδηγούμε μέχρι εκεί, παίρνουμε από το αυτοκίνητο μόνο τα απαραίτητα και κάνουμε τη μεσημεριανή μας σιέστα. Το έχουμε ανάγκη άλλωστε. Γύρω στις 17:00 έχουμε αναλάβει δυνάμεις και αποφασίζουμε να κάνουμε μία βόλτα στη Λειβαδιά και να πιούμε έναν καφέ. Οδηγούμε μέχρι το πάρκο πηγών Κρύας, μία όαση δροσιάς μέσα στην πόλη. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο και περπατάμε με τα πόδια. Εδώ υπάρχουν πολλά τρεχούμενα νερά, καταρράκτες και τεράστια αιωνόβια πλατάνια. Ο ποταμός που βλέπουμε είναι της Έρκυνας, ο οποίος πηγάζει από εδώ και διασχίζει όλη τη Λειβαδιά. Καθώς περπατάμε βλέπουμε αρκετά καφέ και εστιατόρια. Καθόμαστε στο Ξενία που βλέπουμε ότι έχει αρκετό κόσμο. Παραγγέλνουμε καφέ και σουφλέ σοκολάτας με παγωτό. Το γλυκό με το παγωτό είναι πάρα πολύ νόστιμο! Συνεχίζουμε τη βόλτα μας ακολουθώντας το ποτάμι προς το κέντρο. Μας αρέσει πολύ η Λειβαδιά. Το κέντρο της έχει πλακόστρωτα δρομάκια, πολλά παλιά παραδοσιακά κτίρια, όμορφα σπίτια, με αυλές και λουλούδια, ενώ προσέχουμε πολλά μαγαζιά που είναι άδεια και νοικιάζονται. Μας θυμίζει τη Λάρισα πριν από μία πενταετία. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα και γυρίζουμε στο αυτοκίνητο. Οδηγούμε μέχρι ένα σούπερ μάρκετ για να αγοράσουμε υλικά για ένα σάντουιτς για το βράδυ. Κάνουμε μία στάση στο σπίτι μας και συνεχίζουμε για το φεστιβάλ. Η ώρα έχει άλλωστε πάει 19:15.
Η Ελάτεια είναι καμιά 40αριά χιλιόμετρα μακριά και θέλουμε γύρω στα 30΄για να φτάσουμε. Στη διαδρομή προσέχουμε τα πολύ όμορφα χωριουδάκια, ενώ η θέα των γύρω βουνών είναι μοναδική. Όσο πλησιάζουμε η κίνηση των αυτοκινήτων αυξάνεται, ενώ λίγο πριν το χωριό της Ελάτειας βρίσκουμε ουρά η οποία κινείται με πάρα πολύ αργό ρυθμό. Στο GPS βλέπουμε ότι θέλουμε άλλα 3,5 χιλιόμετρα μέχρι την είσοδο... Κάνουμε πάνω από μία ώρα για να διασχίσουμε 1 χιλιόμετρο. Έχει πάρα πολύ κόσμο! Φτάνουμε και παρκάρουμε στο 5ο πάρκινγκ. Συνεχίζουμε με τα πόδια. Λίγο πιο πάνω είναι η στάση με τα λεωφορεία που σε ανεβάζουν στην είσοδο, γλυτώνοντας 2 χιλιόμετρα ανηφόρας. Υπάρχουν 3-4 λεωφορεία που γεμίζουν ασφυκτικά με κόσμο και πηγαινοέρχονται. Μπαίνουμε και εμείς σε ένα και φτάνουμε στην είσοδο. Περνάμε γρήγορα τον έλεγχο εισιτηρίων και ανεβαίνουμε προς τη σκηνή όπου τραγουδούν ήδη οι Χατζηφραγκέτα. Προσπερνάμε αριστερά μας εκατοντάδες σκηνές, σε οργανωμένους χώρους, που έχουν στηθεί από τον κόσμο που παρακολουθεί όλο το τετραήμερο. Μας κάνει εντύπωση η οργάνωση. Υπάρχουν παντού φορητές τουαλέτες και ντουζιέρες για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο. Φτάνουμε. Χαμός από κόσμο! Πρέπει να είναι χιλιάδες.
Η Λίνα ειδική στο να βρίσκει θέση πολύ κοντά στη σκηνή μας φτάνει αρκετά κοντά της. Είναι η ώρα για να ξεκινήσει ο Σωκράτης Μάλαμας με την Ιουλία Καραπατάκη. Βγαίνουν στη σκηνή και γίνεται χαμός. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να βλέπεις τη σύνδεση του κόσμου με τους καλλιτέχνες. Για περισσότερο από 2 ώρες που τραγουδάνε ο κόσμος τραγουδάει μαζί τους. Οι στίχοι και η αμεσότητα περισσότερο των δύο καλλιτεχνών αγγίζει το συναίσθημα του κόσμου και όλος αυτός ο νέος κόσμος, στην πλειοψηφία του, δείχνει να το επιστρέφει πίσω πολλαπλά. Όπως λέει και η Λίνα για το Μάλαμα είναι η ήρεμη επανάσταση. Κάποια στιγμή φυσικά βλέπουμε και νερά ή μάλλον τσίπουρα να πετάγονται στους φανατικούς που βρίσκονται μπροστά στη σκηνή. Είναι κλασσικό στις συναυλίες τους. Λίγο μετά τις 23:30 νοιώθουμε και οι δύο ότι χορτάσαμε και ξεκινάμε την προσπάθεια να βγούμε προς την έξοδο, πράγμα αρκετά δύσκολο! Τα λεωφορεία δυστυχώς δεν δουλεύουν αυτήν την ώρα, είναι όμως κατηφόρα. Φτάνουμε στο αυτοκίνητο και οδηγούμε μέχρι το σπίτι μας. Πέφτουμε κουρασμένοι για ύπνο. Αύριο είναι μία ακόμα μέρα διακοπών πριν το ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου