Σήμερα δυστυχώς ξυπνάμε με βροχή... Όλο το βράδυ έβρεχε και δεν έχει σταματήσει. Έχουμε να κάνουμε αρκετά πράγματα τη σημερινή μέρα και ανάλογα με τη βροχή θα προσαρμοστούμε. Ετοιμαζόμαστε και γύρω στις 9:00 ξεκινάμε. Οδηγούμε μέχρι το πιο ανατολικό νησί που πηγαίνει δρόμος, το Viðoy. Εκεί και στο χωριό Viðareiði ξεκινάει μία πολύ ωραία περιπατητική διαδρομή, διάρκειας περίπου 3,5 ωρών. Φτάνουμε μέχρι την αρχή της, στο τέλος του χωριού. Μία ταμπέλα ενημερώνει ότι το μονοπάτι είναι σηματοδοτημένο και ότι χρειάζεται να πληρώσουμε 200DKK για να βοηθήσουμε στη συντήρηση του. Δυστυχώς ακόμα ψιχαλίζει και ο καιρός δε δείχνει να καλυτερεύει... Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής και από ψηλά φωτογραφίζουμε το χωριό. Βλέπουμε μία εκκλησία στο βάθος και γυρίζουμε να την εξερευνήσουμε. Είναι κλειστή, όμως περπατάμε και φωτογραφίζουμε στη γύρω περιοχή. Είναι υπέροχα! Συνεχίζουμε, Αφήνουμε το νησί Viðoy και μπαίνουμε στο νησί Borðoy. Εδώ βρίσκεται η πόλη Klaksvik, όπου πρέπει να είμαστε εκεί το μεσημέρι.
Έχουμε αρκετό χρόνο, έτσι οδηγούμε από μέχρι το χωριό Múli στα βόρεια του νησιού. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος, από τους πολύ λίγους των νησιών Φερόε. Φτάνουμε. Το χωριό έχει καμιά δεκαριά σπίτια, όμως είναι ακατοίκητο. Εδώ έχουν γυριστεί διάφορες ταινίες. Η θέα των βουνών γύρω είναι πολύ εντυπωσιακή! Απέναντι βλέπουμε το χωριό Viðareiði που είμασταν πριν. Γυρίζουμε προς το Klaksvik. Η πόλη αυτή έχει λιμάνι και από εδώ θα πάρουμε το πλοίο, αργά το μεσημέρι για το νησί Kalsoy. Φτάνουμε και αφήνουμε το αυτοκίνητο απέναντι από την καντίνα που θα φάμε αργότερα, στο λιμάνι. Έχουμε αρκετό χρόνο, έτσι περπατάμε στο κέντρο. Εδώ γίνεται το φεστιβάλ μουσικής, έτσι βλέπουμε αρκετό κόσμο να φοράει στο χέρι του το βραχιολάκι εισόδου. Φτάνουμε στο εμπορικό κέντρο. Εδώ έχει ένα υπέροχο καφέ, το Kafé Fríða. Καθόμαστε και παίρνουμε ένα καφεδάκι. Το χρειαζόμαστε. Αργότερα συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Περνάμε μπροστά από τη σκηνή του φεστιβάλ. Ακριβώς απέναντι είναι στημένες δεκάδες σκηνές. Είναι αρκετοί αυτοί που περνάν όλες τις μέρες του φεστιβάλ εδώ, παρόλη τη βροχή.
Μπαίνουμε σε μαγαζιά με ρούχα. Υπάρχουν μεγάλες εκπτώσεις με αρκετά καλές τιμές. Απέναντι βλέπουμε την Christianskirkjan, μία τεράστια Λουθηρανική εκκλησία. Η επίσημη θρησκεία των Νήσων Φερόε είναι μια κρατική εκκλησία που ακολουθεί τα Λουθηρανικά χριστιανικά δόγματα. Αποσχίστηκε από την Εκκλησία της Δανίας το 2007. Η ώρα έχει πάει 13:30 και γυρίζουμε προς την καντίνα για να φάμε. Εδώ φτιάχνουν καλό και φθηνό Fish and Chips. Παραγγέλνουμε μία μεγάλη μερίδα για τον καθένα και καθόμαστε σε ένα σκεπαστό χώρο να το φάμε. Δυστυχώς ακόμα ψιχαλίζει... Το φαγητό είναι πολύ νόστιμο. Τρώμε και παίρνουμε το αυτοκίνητο για να οδηγήσουμε μέχρι τη διπλανή αποβάθρα, απ' όπου θα πάρουμε το πλοίο. Στην πρώτη σειρά περιμένουν τα αυτοκίνητα των κατοίκων του νησιού, στη δεύτερη, όπως κι εμείς αυτοί που έχουν αγοράσει εισιτήριο και στο τέλος οι υπόλοιποι. Το πλοίο είναι αρκετά μικρό. Χωράει δε χωράει 14-16 αυτοκίνητα. Εμείς ευτυχώς έχουμε βγάλει εισιτήριο. Στις 14:50 είμαστε μέσα και ξεκινάμε.
Η διαδρομή είναι μόνο 20 λεπτά. Πολύ γρήγορα είμαστε στο Syðradalur και οδηγούμε προς τα βόρεια του νησιού. Εδώ αρχίζει η πλάκα. Στο νησί αυτό οι δρόμοι χωράνε ίσα ίσα ένα αυτοκίνητο. Το ίδιο και τα τούνελ που συναντάμε! Έτσι ανά διαστήματα υπάρχουν εσοχές για να περιμένει το αυτοκίνητο που έρχεται από το βορρά, να περάσει το διασταυρούμενο όχημα. Στο πρώτο τούνελ που μπαίνουμε μας πιάνει μία αγωνία, αφού είναι αρκετά στενό, όμως σιγά σιγά το συνηθίζουμε. Σκεφτόμαστε ότι δε θέλουμε να συναντήσουμε λεωφορείο! Φτάνουμε στο Mikladalur, ένα πολύ όμορφο χωριουδάκι, που έχει το άγαλμα της γυναίκας φώκιας. Παρκάρουμε. Συνεχίζει φυσικά να βρέχει... Κατεβαίνουμε προς τη θάλασσα. Λίγο πριν κατεβούμε τα τελευταία σκαλοπάτια υπάρχει ένα ωραίο καφέ, το Cafe Edge, όπου πίνουμε ένα ωραίο καφεδάκι και τρώμε και ένα ωραίο κέικ καρότου. Περιμένουμε να σταματήσει λίγο η βροχή. Λίγο αργότερα που έχει κοπάσει κατεβαίνουμε στο άγαλμα.
Ο θρύλος της Kópakonan, ή της Γυναίκας-Φώκιας, είναι ένας από τους πιο γνωστούς παραδοσιακούς μύθους των νησιών Φερόε. Σύμφωνα με το θρύλο, οι φώκιες ήταν κάποτε άνθρωποι που επέλεξαν να ζουν στον ωκεανό. Μία φορά το χρόνο, επιτρεπόταν να βγουν στην ξηρά, να βγάλουν το δέρμα τους και να διασκεδάσουν ως άνθρωποι. Ο θρύλος λέει ότι ένας νεαρός αγρότης από το χωριό Mikladalur, κρύφτηκε στην παραλία για να τους δει. Μια από αυτές, πολύ όμορφη γυναίκα, την ερωτεύτηκε. Έκλεψε το δέρμα της και το έκρυψε σε ένα κλειδωμένο σεντούκι, κρατώντας το κλειδί μαζί του. Η γυναίκα-φώκια, μην μπορώντας να επιστρέψει στη θάλασσα, έμεινε μαζί του και έκαναν παιδιά. Μια μέρα, ο αγρότης ξέχασε το κλειδί στο σπίτι. Η γυναίκα-φώκια βρήκε το δέρμα της, το φόρεσε και επέστρεψε στη θάλασσα μαζί με τα παιδιά της. Πριν φύγει, είπε στον αγρότη να μην κυνηγήσει άλλη φορά φώκιες. Παρά την προειδοποίησή της, ο αγρότης συμμετείχε στο επόμενο κυνήγι της φώκιας όπου και σκοτώθηκε η γυναίκα και τα μικρά παιδιά του. Το ίδιο βράδυ, η γυναίκα του εμφανίστηκε στο όνειρο του, θρηνώντας για το θάνατο της οικογένειάς της και καταράστηκε τους άντρες του Mikladalur, λέγοντας ότι θα πρέπει να πεθάνουν τόσοι ώστε όταν πιαστούν χέρι-χέρι να κυκλώσουν το νησί Kalsoy. Από τότε, οι άντρες από το Mikladalur χάνονται στη θάλασσα και πέφτουν από τους γκρεμούς, και πιστεύεται ότι η κατάρα της Γυναίκας-Φώκιας συνεχίζει να ισχύει. Πολύ όμορφη ιστορία, όπως και το άγαλμα που στέκει πάνω στο βράχο. Φωτογραφίζουμε και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο να συνεχίσουμε.
Επόμενος σταθμός ο φάρος Kallur. Για να φτάσει κανείς μέχρι εκεί πρέπει να οδηγήσει μέχρι την αρχή του μονοπατιού στο Trøllanes και να περπατήσει γύρω στα 45'. Φτάνουμε, όμως ο καιρός συνεχίζει να είναι βροχερός. Κάνουμε μία βόλτα στο χωριό. Στην μαγευτική αυτή περιοχή γυρίστηκαν και σκηνές από το No Time To Die (2021) του Τζέιμς Μποντ. Μάλιστα οι κάτοικοι του χωριού έχουν φτιάξει μία επιτύμβια στήλη με το όνομα του, στο μονοπάτι που οδηγεί στο φάρο, αφού στην τελευταία σκηνή του έργου σκοτώνεται εδώ. Γυρίζουμε προς τα πίσω. Βλέπουμε ότι έχουμε χρόνο να προλάβουμε το πλοίο των 17:35 για να γυρίσουμε πίσω, αρκεί να υπάρχει χώρος. Τώρα τα τούνελ μας φαίνονται παιχνιδάκι! Στη διαδρομή συναντάμε διάφορα ζώα, όπως αρνιά, πάπιες, αλλά και μία μεγάλη αγελάδα, η οποία δείχνει να ευχαριστιέται τα χάδια της Λίνας. Το πλοίο έχει τελικά χώρο, έτσι μπαίνουμε και γυρίζουμε πίσω στο Klaksvik. Ο καιρός δείχνει να βελτιώνεται.
Η ώρα είναι κοντά στις 18:00 έτσι αποφασίζουμε να κάνουμε μία διαδρομή που έχουμε προγραμματίσει για αύριο, αφού ο καιρός μας βοηθάει. Περνάμε στο νησί Eysturoy και οδηγούμε μέχρι το μαγευτικό Gjógv, ένα πανέμορφο χωριουδάκι μπροστά στη θάλασσα. Ένα ποτάμι διασχίζει το χωριό και δημιουργεί μία λιμνούλα, όπου με μικρές βάρκες παίζουν τα παιδιά του χωριού. Κάνουμε μία βόλτα με τα πόδια. Έχει αρκετούς τουρίστες που μένουν εδώ. Είναι δημοφιλές χωριό.
Βλέπουμε ένα μονοπάτι που ακολουθεί αρκετός κόσμος και που ανεβαίνει ψηλά στο βουνό. Από εκεί σίγουρα η θέα θα είναι φανταστική. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας.
Επόμενος σταθμός το παρατηρητήριο Risin og Kellingin (ο γίγαντας και η μάγισσα). Ουσιαστικά πρόκειται για δύο βράχους που κατά το μύθο ήταν ένας γίγαντας και μια μάγισσα που μετατράπηκαν σε πέτρα. Σύμφωνα με τον μύθο, οι δυο τους στάλθηκαν από την Ισλανδία για να αρπάξουν τα νησιά Φερόε και να τα μεταφέρουν πίσω στην πατρίδα τους. Ο γίγαντας και η μάγισσα έφτασαν στο Eiðiskollur, έναν ψηλό θαλάσσιο βράχο. Η μάγισσα ανέβηκε στον βράχο με σχοινιά και προσπάθησε να δέσει τα νησιά με ένα σχοινί για να τα τραβήξει ο γίγαντας. Όμως, καθώς τραβούσε, το βουνό χωρίστηκε στα δύο και η μάγισσα δεν μπόρεσε να ξαναδέσει τα νησιά. Ο ήλιος άρχισε να ανατέλλει και καθώς οι ακτίνες του ήλιου έπεσαν πάνω τους, μετατράπηκαν σε πέτρα. Φωτογραφίζουμε τους δύο βράχους και συνεχίζουμε.
Λίγο πιο κάτω είναι ένα μεγάλο χωριό το Eiði. Κάνουμε μία βόλτα με το αυτοκίνητο. Είναι όμορφο χωριό και τακτοποιημένο. Μάλλον υπάρχει και σχολείο εδώ. Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μας. Μεγάλη μέρα σήμερα. Πολλά πράγματα είδαμε. Μπορεί να μην μας βοήθησε ο καιρός να κάνουμε τις πεζοπορίες που θέλαμε, όμως τα τοπία που είδαμε μας αποζημίωσαν! Κάνουμε μία στάση για να αγοράσουμε κάποια τρόφιμα για σήμερα και αύριο και γυρίζουμε στο σπίτι.
Μαγειρεύουμε, πίνουμε κρασί με το σύζυγο της Κατρίν και τρώμε βραδινό. Αύριο έχουμε να επισκεφτούμε το νησί Mykines και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι να μας κάνει καλό καιρό. Κοιμόμαστε νωρίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου