Ημέρα 15η: Από την Ανατολή στο Νότο

Σήμερα ξυπνάμε με έναν ήλιο φανταστικό και επιτέλους βλέπουμε γαλάζιο ουρανό, μετά από πολύ καιρό! Η θερμοκρασία πλησιάζει τους 20 βαθμούς, αφού ο ζεστός νοτιάς που φυσάει από το βράδυ δεν έχει σταματήσει. Τα παπάκια έχουν βγει στην ακτή και λιάζονται. Χαρά Θεού! Σήμερα θα οδηγήσουμε 380 χιλιόμετρα στην ανατολική πλευρά της Ισλανδίας, για να καταλήξουμε στο νότο. Λίγο μετά τις 8:30 είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Αποχαιρετούμε το κάμπινγκ που λόγω και του καιρού το κατατάξαμε πρώτο στις προτιμήσεις μας. Οδηγούμε γύρω από το φιόρδ που είμαστε για το χωριό Fáskrúðsfjörður, λίγα χιλιόμετρα μακριά από εδώ. Φτάνουμε. Το χωριό είναι όμορφο, όμως δεν κατεβαίνουμε από το βανάκι. Είναι αρκετά απλωμένο και θέλουμε να το γυρίσουμε. Εδώ έρχονταν πολλοί Γάλλοι ψαράδες για να ψαρέψουν στον Ατλαντικό, έτσι υπάρχει έντονα το Γαλλικό στοιχείο. Στους δρόμους βλέπουμε διπλές πινακίδες, στα ισλανδικά και στα γαλλικά, κάτι μοναδικό στην Ισλανδία. Φωτογραφίζουμε και συνεχίζουμε το δρόμο μας.

Τώρα έχουμε να διανύσουμε αρκετά χιλιόμετρα, όλα κατά μήκος της ακτογραμμής, μέχρι το πάρκινγκ του καταρράκτη Folaldafoss. Η διαδρομή είναι υπέροχη και απομονωμένη. Βλέπουμε όμως αρκετά ιχθυοτροφεία, τα οποία είναι θαλάσσια κυκλικά κλουβιά και εκτρέφουν σολομό. Σήμερα γίνεται μια μεγάλη συζήτηση στην Ισλανδία σχετικά με αυτό. Πολλοί Ισλανδοί είναι αρνητικοί απέναντι στην εκτροφή αυτή.  Βλέπουμε καταπράσινα λιβάδια, πανέμορφα χωριουδάκια, φάρους και επιβλητικά βουνά. Κάποια στιγμή το τοπίο γίνεται πιο άγριο και πλησιάζουμε πολύ κοντά στη θάλασσα, στην παραλία Meleyri. Κάνουμε μία στάση και περπατάμε στην παραλία. Η Λίνα μάλιστα βγάζει και τα παπούτσια της και δοκιμάζει το νερό. Είναι παγωμένο. Δεν αστειεύονται τα νερά της Νορβηγικής θάλασσας! Προχωρούμε, βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο και φτάνουμε στον καταρράκτη Folaldafoss, έναν όμορφο, σχετικά άγνωστο καταρράκτη, που πέφτει από έναν κάθετο βράχο μέσα σε μια μικρή κοιλάδα.

Επιστρέφουμε στον κεντρικό δρόμο και συνεχίζουμε μέχρι το ομορφο χωριουδάκι Djúpivogur. Φτάνουμε μέχρι το μικρό λιμάνι του. Παρόλο που υπάρχουν αρκετοί τουρίστες το χωριό δείχνει πολύ χαλαρό και ήσυχο. Κάνουμε μία μίκρη βόλτα και μπαίνουμε σε όλα τα καφέ-μπιστρό που είναι συγκεντρωμένα γύρω από το λιμάνι. Εκτός από καφέ και φαγητό προσφέρουν τοπικά προϊόντα, αλλά και ξεναγήσεις και δραστηριότητες στην περιοχή. Δυστυχώς το μαγαζάκι με τα σουβενίρ που θέλει να επισκεφτεί η Λίνα και έχει την ταμπέλα στην πόρτα "επιστρέφω σε 15 λεπτά" δεν ανοίγει παρά μόνο όταν έχουμε μπει στο αυτοκίνητο και φεύγουμε. Ωραία ήταν η στάση εδώ. Θα μπορούσαμε να πιούμε και ένα καφεδάκι, όμως θέλουμε να φτάσουμε στην ώρα μας στην πόλη Höfn, 100 χιλιόμετρα μακριά, για να φάμε για μεσημέρι. Ό δρόμος συνεχίζει να είναι παραλιακός, ενώ το τοπίο έχει γίνει πιο άγριο. Η κίνηση στο δρόμο έχει αυξηθεί, ενώ βλέπουμε αρκετά αυτοκίνητα να κινούνται από την αντίθετη κατεύθυνση, που σημαίνει ότι επέλεξαν να κάνουν το γύρο της Ισλανδίας ανάποδα από μας.

Φτάνουμε στο Höfn και παρκάρουμε απέναντι από το δημοφιλές εστιατόριο Pakkhús για να φάμε τόνο. Η αστακοουρά είναι το πιο δημοφιλές πιάτο όμως δεν θέλουμε να ξεφύγουμε οικονομικά. Σίγουρα το εστιατόριο δεν θα είναι φθηνό αφού είναι αρκετά προσεγμένο. Περιμένουμε να μας τοποθετήσουν στο τραπέζι μας και καθόμαστε. Παραγγέλνουμε 2 πρώτα πιάτα και 2 πιάτα τόνου. Έρχονται τα πρώτα που είναι το μέν ένα γαρίδες στο φούρνο με σκόρδο, το δε άλλο καπνιστός σολωμός σε καναπεδάκια. Οπτικά και γευστικά τα πιάτα είναι εξαιρετικά! Δεν αφήνουμε τίποτα. Αμέσως έρχεται και το κυρίως γεύμα που είναι τόνος στο φούρνο με λευκή σάλτσα, μοτσαρέλα και πατάτες. Εξαιρετικό και αυτό! Είμαστε πολύ χαρούμενοι για την επιλογή μας. Απολαύσαμε κάθε πιάτο  που φάγαμε, όμως τώρα πρέπει να δούμε τι θα πληρώσουμε. Πρώτη φορά άλλωστε τρώμε σε εστιατόριο στην Ισλανδία. Τελικά πληρώνουμε γύρω στα 130€ μαζί με το πουρμπουάρ που αφήνουμε, αφού το σέρβις ήταν πολύ προσεγμένο. Καθόλου άσχημα, αν και θα συνεχίσουμε να μαγειρεύουμε μόνοι μας στο ταξίδι αυτό.

Κάνουμε μία βόλτα με το αυτοκίνητο στο Höfn που δεν είναι καθόλου μικρό. Πρόκειται ουσιαστικά για μία κωμόπολη, περίπου 2000 κατοίκων, χτισμένη πάνω σε μία χερσόνησο. Αποτελεί κέντρο αλιείας και επεξεργασίας θαλασσινών, γιαυτό άλλωστε βλέπουμε στο λιμάνι του πολλά μεγάλα αλιευτικά. Σταματάμε για να αγοράσουμε αναμνηστικά, γεμίζουμε το ρεζερβουάρ πετρέλαιο και φεύγουμε για τον επόμενο προορισμό. Επόμενος προορισμός είναι η λίμνη Jökulsárlón, 80 χιλιόμετρα μακριά, στα νότια της χώρας.Η Jökulsárlón είναι ίσως η πιο διάσημη παγετώδης λίμνη της Ισλανδίας και ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά τοπία της χώρας, αφού είναι γεμάτη παγόβουνα που αποσπώνται από τον τεράστιο παγετώνα Vatnajökull και επιπλέουν αργά προς τη θάλασσα. Ο αέρας είναι πολύ δυνατός. Η ατμόσφαιρα πολύ θολή. Με τα βίας βλέπουμε τα βουνά στο βάθος. Εμείς όμως ταυτόχρονα νυστάζουμε από το φαγητό που κάναμε και μέχρι να πλησιάσουμε κάνουμε 2 στάσεις στο πλάι του δρόμου για 10 λεπτο ύπνο μέσα στο αυτοκίνητο. 

Ξαφνικά μέσα στην καταχνιά βλέπουμε τον παγετώνα Vatnajökull! Ο Vatnajökull είναι ο μεγαλύτερος παγετώνας της Ισλανδίας και ολόκληρης της Ευρώπης. Είναι πραγματικά εντυπωσιακός αφού καλύπτει περίπου το 8% της Ισλανδίας. Τον φωτογραφίζουμε καθώς οδηγούμε, αλλά και από πάρκινγκ που σταματάμε για να τον φωτογραφίσουμε καλύτερα. Αύριο έχουμε προγραμματίσει να τον περπατήσουμε κιόλας σε μία 4ωρη δραστηριότητα που έχουμε κλείσει. Δεν χορταίνουμε να τον βλέπουμε. Αλήθεια πόσο πιο εντυπωσιακός θα ήταν αν είχε καθαρή ατμόσφαιρα; Σιγά σιγά φτάνουμε στη λίμνη Jökulsárlón. Στρίβουμε δεξιά για το πάρκινγκ. Από την άλλη μεριά είναι το πάρκινγκ της παραλίας Diamond, που θα μπούμε αργότερα. Έχει τόσο πολύ κόσμο που κάνουμε ώρα για να βρούμε θέση. Κάποια στιγμή παρκάρουμε.

Περπατάμε προς τη λίμνη η οποία δημιουργήθηκε μόλις τον 20ό αιώνα, όταν ο παγετώνας άρχισε να λιώνει και να υποχωρεί, σχηματίζοντας τη λίμνη. Σήμερα η Jökulsárlón φτάνει σε βάθος περίπου 250 μέτρων, κάτι που την καθιστά τη βαθύτερη λίμνη της Ισλανδίας. Βλέπουμε το χρώμα των παγόβουνων που όπως πάντα είναι μαγευτικό. Συνήθως είναι γαλάζιο, όπως έχουμε δει και σε άλλα μέρη της γης, όμως εδώ είναι και μαύρο, αφού είναι καλυμμένα  με  στάχτη από ηφαιστειακές εκρήξεις που έχουν γίνει. Η λίμνη έχει εμφανιστεί σε διάφορες ταινίες μεταξύ των οποίων σε 2 ταινίες James Bond (Die Another Day, A View to a Kill). Βλέπουμε βάρκες και ειδικά αμφίβια οχήματα που κάνουν περιηγήσεις ανάμεσα στα παγόβουνα. ενώ υπάρχουν tour με καγιάκ. Χορταίνουμε με το θέαμα και φεύγουμε. Προσπαθούμε να βρούμε θέση στο πάρκνγκ της παραλίας Diamond, απέναντι, όμως δεν υπάρχει τίποτα. Βγάζουμε μερικές γρήγορες φωτογραφίες και φεύγουμε. 

Τελευταία στάση για σήμερα το φαράγγι Mulagljufur, λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω. Είναι λιγότερο γνωστό από άλλα μέρη, αλλά όποιος το επισκεφθεί συνήθως λέει πως είναι από τα πιο μαγικά τοπία της χώρας. Αποφασίζουμε να το τολμήσουμε. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο και ξεκινάμε την ανηφοριά. Υπάρχει αρκετός κόσμος που ανεβαίνει μαζί μας. Στις πλαγιές υπάρχουν πράσινες λειχήνες και χαμηλή βλάστηση. Όσο ανεβαινουμε, τόσο η θέα γίνεται και καλύτερη. Βλέπουμε από μακριά τον παγετώνα Vatnajökull. Όσο προχωράμε το μονοπάτι γίνεται όλο και πιο απαιτητικό. Κάποια στιγμή στενεύει τόσο που θέλει να μην κοιτάς και πολύ κάτω για να προχωρήσεις. Μετά από 1 ώρα φτάνουμε ψηλά στον πρώτο καταρράκτη. Η θέα είναι μαγευτική. Ξεκουραζόμαστε, φωτογραφίζουμε και δεν τολμούμε να ανεβούμε κι άλλο, μέχρι το δεύτερο καταρράκτη. Ο ήλιος κρύβεται από τα βουνά και έχει αρχίσει να κάνει κρύο. Κατεβαίνουμε το δρόμο πίσω. Η ιδέα μας να περπατήσουμε στο φαράγγι ήταν πολύ καλή και χαρήκαμε που τα μάτια μας είδαν τόσο όμορφα τοπία. 

Μπαίνουμε στο βανάκι και φεύγουμε. Μετά από λίγα μέτρα καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ξεχάσει την πίσω πόρτα ανοιχτή. Ευτυχώς δεν έχει γίνει κάτι. Την κλείνουμε και οδηγούμε μέχρι το κάμπινγκ. Μετά από 45 λεπτά φτάνουμε.  

Το κάμπινγκ είναι τεράστιο και σε πολύ καλή θέση, υπολείπεται όμως σε υποδομές. Στήνουμε το βανάκι και ετοιμάζουμε βραδινό. Είμαστε αρκετά κουρασμένοι από τη σημερινή μέρα, ενώ η θερμοκρασία έχει πέσει αισθητά και κρυώνουμε. Είναι λογικό αφού απέναντι μας έχουμε τον παγετώνα.  

Αύριο έχουμε επίσης πολλά πράγματα να κάνουμε, έτσι πέφτουμε για ύπνο αμέσως μετά το φαγητό.