Ημέρα 4η: Χαλάσαμε την κλειδαριά;

Σήμερα έχουμε αρκετά πράγματα να κάνουμε. Σηκωνόμαστε νωρίς, όμως τελικά καταφέρνουμε να φύγουμε από το σπίτι λίγο πριν τις 10:00, σχεδόν 2 ώρες μετά από αυτό που είχαμε κανονίσει. Πρώτη στάση για πρωϊνό πόριτζ, μία στάση του μετρό πιο μακριά. Το μαγαζί ανήκει σε μία αλυσίδα καταστημάτων με όνομα Grød τα οποία προσφέρουν χυλό βρώμης (πόριτζ). Παραγγέλνουμε ένα μεγάλο μπολ με τρία πρόσθετα της επιλογής μας, το οποίο στοιχίζει 158 DKK και για τους δυο μας, περίπου 10€ το μπολ. Είναι πολύ νόστιμο, όμως η Λίνα γράφει στα παιδιά μας ότι ο Κωστής το κάνει καλύτερα. Είναι αυτό που λένε "άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου ...". Συνεχίζουμε με τα πόδια για να επισκεφτούμε την Βασιλική Βιβλιοθήκη της πόλης, ένα μοντέρνο κτίριο, χτισμένο δίπλα στο παλιό. Σήμερα έχει αρκετό αέρα, όμως  δεν προβλέπεται βροχή. Ευτυχώς! Περνάμε τη γέφυρα Knippelsbro και βλέπουμε από μακριά το εντυπωσιακό κτίριο. Περπατάμε με γοργό ρυθμό για να μειώσουμε λίγο τη χασούρα του χρόνου.

Φτάνουμε. Η πρόσοψη του κτιρίου είναι φτιαγμένη από μαύρο γυαλιστερό γρανίτη και γυαλί, δημιουργώντας ένα εφέ που μοιάζει με κομμένο πολύτιμο λίθο.  Γιαυτό άλλωστε το νέο κτίριο ονομάζεται Μαύρο Διαμάντι. Το κτίριο είναι οκταόροφο ενώ ενώνεται με την παλιά βιβλιοθήκη μέσω ενός γυάλινου περάσματος. Μπαίνουμε μέσα και πηγαίνουμε στις τουαλέτες. Βγαίνουμε και συζητάμε αυτό που σκεφτόμασταν και οι δύο, όση ώρα ήμασταν μέσα. Οι περισσότερες τουαλέτες στη Δανία δεν διαχωρίζονται σε ανδρικές και γυναικείες. Αυτό πιθανώς συμβαίνει διότι η χώρα δίνει μεγάλη σημασία στην ισότητα των φύλων και στην ένταξη όλων, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων που δεν αυτοπροσδιορίζονται ως άνδρες ή γυναίκες. Οι "ουδέτερες" τουαλέτες αποφεύγουν τον αποκλεισμό. Σίγουρα όμως είναι και θέμα οικονομίας και πρακτικότητας. Ανεβαίνουμε με το ασανσέρ στον 6ο όροφο, απ' όπου βλέπουμε τη μοναδική θέα της πόλης, μέσα από το τεράστιο γυάλινο τοίχο. Βγάζουμε φυσικά αρκετές φωτογραφίες. Συνεχίζουμε την εξερεύνηση μας στους παρακάτω ορόφους. Πολύ όμορφες εγκαταστάσεις και οργανωμένες. 

Αυτή η βιβλιοθήκη είναι από αυτά που δεν πρέπει να χάσει ένας επισκέπτης της πόλης. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που επιλέξαμε να έρθουμε. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας για το μουσείο σχεδιασμού. Για να φτάσουμε εκεί περπατάμε και μετά παίρνουμε το μετρό. Στο διάστημα αυτό λαμβάνουμε ένα μήνυμα από την Άννα ότι δεν ανοίγει η εξώπορτα του σπιτιού για να βγει. Μας κατηγορεί ότι χαλάσαμε την κλειδαριά. Συζητάμε με μηνύματα αρκετή ώρα. Της προτείνουμε να έρθουμε από εκεί να βοηθήσουμε. Τελικά, επειδή βιάζεται να πάει στη δουλειά της, βγαίνει από το σπίτι με εναλλακτικό τρόπο αφήνοντας το πρόβλημα άλυτο. Εμείς σκεφτόμαστε ότι δεν κάναμε κάτι διαφορετικό από χθες που φύγαμε από το σπίτι και δεν ξέρουμε το πήγε λάθος. Έχουμε μπει σε ανησυχία, όμως αποφασίζουμε να ολοκληρώσουμε την πρώτη φάση αυτών που έχουμε να δούμε στην περιοχή και μετά να γυρίσουμε στο σπίτι να βρούμε μία λύση. Ούτως ή άλλως η Άννα θα είναι στη δουλειά αρκετή ώρα. Συνεχίζουμε με την Frederiks Kirke και το παλάτι που είναι γεμάτο κόσμο περιμένοντας την αλλαγή της φρουράς. Εμείς δεν περιμένουμε, αφού δεν υπάρχει ορατότητα λόγω του κόσμου. Πίνουμε ένα γρήγορο καφεδάκι και πάμε στο μουσείο σχεδιασμού.

Το Designmuseum είναι το βασικό μουσείο σχεδίου και εφαρμοσμένων τεχνών της Κοπεγχάγης και είναι πραγματικά ένας παράδεισος για όποιον αγαπά την σκανδιναβική αισθητική. Βλέπουμε έπιπλα, φωτιστικά, υφάσματα, αλλά και αρκετά αντικείμενα. Αναγνωρίζουμε πολλά από αυτά που ξέρουμε και χρησιμοποιούμε σήμερα και έχουν αυτήν την λιτή, λειτουργική και έξυπνη φιλοσοφία της Σκανδιναβικής σχεδίασης  που δημιουργήθηκε πριν από πολλά χρόνια. Το πιο αναγνωρίσιμο είναι οι κλασικές καρέκλες και πολυθρόνες που άλλαξαν την ιστορία του design. Και αυτό το μουσείο πρέπει σίγουρα να επισκεφτεί κάποιος στην πόλη. Η έκπληξη βέβαια έρχεται στο τέλος. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα μπαρόκ κτίριο του 18ου αιώνα, με μία μεγάλη αυλή στο κέντρο. Βγαίνουμε να τη δούμε και παρατηρούμε ότι ετοιμάζεται μία επίδειξη μόδας που θα γίνει στο χώρο αυτό. Δεκάδες πανέμορφα μοντέλα κάνουν πρόβα για την επίδειξη, ενώ μία μικρή ορχήστρα παίζει κλασσική μουσική. Καθόμαστε και χαζεύουμε. Το ένα κορίτσι είναι ομορφότερο από το άλλο.

Επόμενος προορισμός είναι η Μικρή Γοργόνα, όμως σκεφτόμαστε ότι πρέπει να τσιμπήσουμε κάτι πριν πάμε. Βρίσκουμε ένα αρτοποιείο και αγοράζουμε κατιτίς.  Συνεχίζουμε με τα πόδια. Περνάμε μέσα από το Kastellet, ένα φρούριο του 17ου αιώνα. Από πίσω βρίσκεται η Μικρή Γοργόνα. Καθώς πλησιάζουμε όλο και το πλήθος του κόσμου γίνεται μεγαλύτερο. Φτάνουμε. Χαμός από κόσμο. Οι περισσότεροι είναι Ασιάτες. Όλοι βγάζουν φωτογραφίες. Φυσικά περιμένουμε και βγάζουμε κι εμείς. Πολύς ντόρος για τη Μικρή Γοργόνα. Η Λίνα σκέφτεται πόση μοναξιά να έχουν τα υπόλοιπα αγάλματα που βρίσκονται εδώ και δεν τα προσέχει κανένας... Αποφασίζουμε να περπατήσουμε λίγο ακόμα για να δούμε και την άλλη Μικρή Γοργόνα που ελάχιστοι γνωρίζουν. Είναι η τροποποιημένη γενετικά Μικρή Γοργόνα. Είναι καμιά 800αριά μέτρα μακριά από εδώ. Περπατάμε γοργά. Βρισκόμαστε στο χώρο που αράζουν τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια. Βλέπουμε 3 τεράστια. Μετράμε στο ένα από αυτά 160 καμπίνες που βλέπουν στη θάλασσα από τη μία πλευρά. Σίγουρα θα έχει πάνω από 500 καμπίνες συνολικά. Τεράστιο μας φαίνεται. 

Φτάνουμε στη δεύτερη γοργόνα, η οποία έχει μεγάλο ενδιαφέρον, μόνο που εδώ δεν βρίσκεται κανένας άλλος εκτός από μας. Φωτογραφίζουμε, βλέπουμε και τα υπόλοιπα έργα που έχουν την ίδια φιλοσοφία και ξεκινάμε να γυρίσουμε προς τα πίσω. 

Τελευταία στάση πριν γυρίσουμε στο σπίτι είναι η Εθνική Πινακοθήκη της Δανίας που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα. Περπατάμε όλη την απόσταση με τα πόδια, αφού ένα λεωφορείο που πήραμε ξεκίνησε να πηγαίνει σε άλλη κατεύθυνση. Σήμερα έχουμε κάνει πολλά βήματα. Έχουμε ήδη κοντά στα 20.000! Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε. Το μουσείο είναι τεράστιο. Καλύπτει πάνω από 700 χρόνια τέχνης Δανών καλλιτεχνών, αλλά και μεγάλων Ευρωπαίων δημιουργών όπως Rembrandt, Rubens, Matisse και Picasso. Πριν μπούμε πίνουμε ένα αναψυκτικό στο καφέ του μουσείου για να πάρουμε δυνάμεις. Αφού δυναμώνουμε ξεκινάμε. Το εισιτήριο για τον κάθε έναν στοιχίζει 130DKK (περίπου 18€). Παίρνουμε έναν χάρτη, συμβουλευόμαστε και το ChatGPT και ξεκινάμε. Αφιερώνουμε πάνω από 1 ώρα αναζητώντας πίνακες που δεν βρίσκουμε και προσπαθώντας να καταλάβουμε τη χωροταξία του μουσείου. Βλέπουμε αρκετούς ενδιαφέροντες πίνακες, από διάφορες εποχές, όμως δεν βρίσκουμε ότι ψάχνουμε. Είναι πολύ μπερδεμένη η κατάσταση... Στο τέλος αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Μάλλον φταίει και η κούραση της ημέρας. Φεύγουμε και σκεφτόμαστε ότι το μουσείο αυτό ήταν από τα χειρότερα που έχουμε επισκεφτεί.

Με τα πόδια συνεχίζουμε για τη στάση του 5C. Λίγο πριν τις 18:00 φτάνουμε τελικά στο σπίτι. Βάζουμε το κλειδί στην πόρτα και ανοίγουμε κανονικά σαν να μην υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μέσα είναι η Άννα η οποία μπήκε στο σπίτι (πάλι με εναλλακτικό τρόπο) και παραξενεύεται που εμείς μπήκαμε τόσο εύκολα. Το λάθος τελικά που κάναμε είναι μία κίνηση των κλειδιών προς τα αριστερά που δημιουργούσε αυτό το μπλοκάρισμα της κλειδαριάς στο άνοιγμα μόνο από μέσα. Τελικά δεν χαλάσαμε την πόρτα. Ευτυχώς. Η Άννα είναι ήρεμη και μας λέει ότι είναι από τη Ρωσία και ζει εδώ τα τελευταία 28 χρόνια. Το επάγγελμα της είναι θεραπεύτρια ζευγαριών. Όλα καλά! Ξεκουραζόμαστε λίγο και βγαίνουμε ξανά. Θέλουμε να δούμε την γειτονική συνοικία Christiania η οποία είναι από τα  "εναλλακτικά" μέρη της Κοπεγχάγης. Είναι ουσιαστικά μια ημιαυτόνομη κοινότητα που λειτουργεί με δικούς της κανόνες, μέσα στην καρδιά της πόλης. Σε πολλές πόλεις του κόσμου έχουμε δει τέτοιες γειτονιές. Φτάνουμε γρήγορα. Πρώτα από όλα βλέπουμε γκράφιτι στα κτίρια και έναν τύπο που έχει μάλλον καπνίσει κάτι που τον κάνει λίγο επιθετικό.

Εμείς συνεχίζουμε. Λίγο πιο κάτω ένας τύπος φτιάχνει ένα μεγάλο τσιγάρο και δίπλα του έχει 2-3 δεντρύλλια κάνναβης. Στην “Pusher Street” υπήρχε για χρόνια ανοικτή πώληση κάνναβης, κάτι που την έκανε διάσημη. Τα τελευταία χρόνια η αστυνομία έχει περιορίσει αρκετά τη δραστηριότητα αυτή. Υπάρχουν αρκετοί πλανόδιοι που πουλάνε διάφορα μπιχλιμπίδια, αλλά και αρκετά μπαρ και εστιατόρια. Βλέπουμε μία μεγάλη μουσική σκηνή που μάλλον λειτουργεί αργότερα. Το μέρος είναι γεμάτο τουρίστες που έρχονται εδώ να δουν το διαφορετικό. Καθόμαστε για μία μπίρα σε πλαστικό και πληρώνουμε 7,5€ τη μία! Συμφωνούμε ότι αυτό που βλέπουμε στην περιοχή αυτή είναι μάλλον ένα αποτυχημένο τουριστικό αφήγημα που δεν μας σαρκώνει. Πιθανώς στο παρελθόν να ήταν διαφορετικά. Τελειώνουμε τη μπίρα και επιστρέφουμε προς το σπίτι. Κάνουμε μία στάση για να αγοράσουμε υλικά για να μαγειρέψουμε και φτάνουμε στο σπίτι. Είμαστε πολύ κουρασμένοι από όλη την ημέρα. Τρώμε και πέφτουμε νωρίς για ύπνο. Αύριο είναι η τελευταία μας μέρα στην Κοπεγχάγη.