Σήμερα έχουμε αρκετά πράγματα να κάνουμε. Πρώτα απ' όλα όμως έχουμε να φάμε πρωϊνό στο κατάλυμα που μένουμε, ένα από τα δύο πρωϊνά όλου του ταξιδιού. Ετοιμαζόμαστε από νωρίς και γύρω στις 7:30 ανεβαίνουμε στον 3ο όροφο, όπου ο Jorgen και η γυναίκα του έχουν ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα! Τέλεια! Τρώμε βασιλικά και ξεκινάμε όμορφα την ημέρα μας. Ο καιρός βέβαια δεν λέει να ησυχάσει. Πάλι βροχή... Σαν να μην έφτανε αυτό, διαβάζουμε στο site των πλοίων, ότι και σήμερα ακυρώνονται όλα τα δρομολόγια για Mykines, λόγω θαλασσοταραχής... Τι κρίμα. Δεν ήταν γραφτό να επισκεφτούμε το νησί και να θαυμάσουμε τα συμπαθητικά πουλάκια πάφιν. Δεν πειράζει. Ίσως έχουμε έναν λόγο να επιστρέψουμε κάποια στιγμή εδώ. Είμαστε αισιόδοξοι ότι η βροχή θα σταματήσει όταν φτάσουμε στον προορισμό μας. Σήμερα θα ανεβούμε σε ένα καραβάκι και θα θαυμάσουμε τους βράχους της Vestmanna μέσα από τη θάλασσα. Το καραβάκι φεύγει στις 9:00 και εμείς βλέπουμε στο GPS ότι θα φτάσουμε 10 λεπτά νωρίτερα. Ακολουθούμε ένα αυτοκίνητο που μάλλον πηγαίνει και αυτό εκεί. Όσο προχωράμε βλέπουμε στο βάθος ένα κομμάτι ουρανού με ήλιο. Όταν φτάνουμε στη Vestmanna καταλαβαίνουμε ότι το κομμάτι ήλιου είναι εδώ! Κάτι είναι κι αυτό. Μπαίνουμε γρήγορα στο καραβάκι που έχει ήδη κόσμο. Ο καπετάνιος μας ενημερώνει ότι δεν θα κάνει όλο το δρομολόγιο, λόγω της θαλασσοταραχής.
Στις 9:00 ακριβώς σαλπάρουμε. Οι μισοί τουρίστες που είναι μαζί μας είναι Ασιάτες, με τεράστιες και ακριβές φωτογραφικές μηχανές. Ο καπετάνιος ξεκινάει την ξενάγηση από τα μεγάφωνα. Μέσα σε αυτά που μας λέει μας διηγείται την ιστορία μίας κυρίας του χωριού η οποία όταν ήταν μικρή αρρώστησε και ο γιατρός της συνέστησε να κάνει μπάνιο στη θάλασσα. Έτσι, από τότε και κάθε μέρα μέχρι σήμερα, που είναι και 101 ετών (!) κάνει το καθημερινό της μπάνιο στη θάλασσα. Οι Βράχοι της Vestmanna είναι από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα των Νησιών Φερόε. Ουσιαστικά είναι κάθετα θαλάσσια βράχια ύψους έως και 600 μέτρων, που απλώνονται σε μεγάλη απόσταση κατά μήκος της ακτής. Διαβρωμένα από τον άνεμο και τα κύματα, σχηματίζουν σπηλιές, αψίδες και στενά περάσματα. Η κλασσική διαδρομή είναι αυτή που κάνουμε σήμερα, να τα δούμε δηλαδή με πλοίο.
Προχωράμε και θαυμάζουμε αυτούς τους εντυπωσιακούς βράχους. Πάρα πολλά πουλιά πετάνε γύρω μας. Εμείς ψάχνουμε μήπως και δούμε κανένα πάφιν... Πάνω στα απότομα βράχια υπάρχουν εκατοντάδες προβατάκια που μασουλάνε το γρασίδι. Οι Ασιάτες τραβάνε συνέχεια φωτογραφίες. Το σκάφος πλέει δίπλα στα βράχια, ενώ καμιά φορά βρίσκει ευκαιρία και μπαίνει μέσα σε θαλάσσιες εσοχές. Τότε σχεδόν αγγίζουμε τα τεράστια αυτά βράχια. Βλέπουμε καταρράκτες που χύνονται στη θάλασσα, ενώ κάποια στιγμή στο τέλος φτάνουμε σε έναν σχηματισμό βράχων που μοιάζει με ελέφαντα. Το σκάφος μπαίνει πιο μέσα. Το τοπίο είναι ονειρικό! Αυτό είναι και το τελευταίο σημείο που φτάνουμε. Τα κύματα έχουν δυσκολέψει πολύ την πορεία μας. Γυρίζουμε προς τα πίσω και ο καπετάνιος περνάει το σκάφος από την άλλη μεριά των βράχων, έτσι ώστε να δούμε και την πλευρά αυτή.
Βλέπουμε έναν εγκαταλελειμμένο οικισμό 4-5 σπιτιών, με εκκλησία και σχολείο. Κάπου εκεί βλέπουμε να πετάει δίπλα μας ένα πάφιν με πορτοκαλί ράμφος και προσγειώνεται δίπλα μας στο νερό. Ενθουσιασμός! Τουλάχιστον είδαμε ένα από τα πολύ συμπαθητικά αυτά πουλάκια με τα μάτια μας. Το σκάφος κατευθύνεται σιγά σιγά προς το λιμάνι. Έχει αρχίσει να ψιχαλίζει και βλέπουμε μπροστά μας ένα υπέροχο ουράνιο τόξο. Πόσο όμορφο! Η μία άκρη του να δείχνει το σπιτάκι ενός βοσκού. Ίσως εκεί να είναι το σεντούκι με τις λίρες! Φτάνουμε στο λιμάνι και κατεβαίνουμε πολύ ευχαριστημένοι. Ήταν μία υπέροχη εμπειρία. Ευχαριστούμε τον καπετάνιο φεύγοντας. Μπαίνουμε στο μαγαζάκι του λιμανιού για αναμνηστικά, όμως είναι πολύ πιο ακριβά από το συνηθισμένο, έτσι φεύγουμε με το αυτοκίνητο να δούμε το χωριό Vestmanna από κοντά.
Το χωριό έχει γύρω στους 1200 κατοίκους, έτσι απλώνεται σε μεγάλο μήκος παράλληλα με την ακτή. Τα δρομάκια του είναι στενά ενώ υπάρχουν και τα παραδοσιακά σπίτια με τις χορταριασμένες στέγες και τα μοντέρνα. Βλέπουμε μία λουθηρανική εκκλησία μέσα στην οποία υπάρχει λειτουργία. Διαβάζουμε για το Λουθηρανισμό ότι είναι κλάδος του Προτεσταντισμού και ξεκίνησε τον 16ο αιώνα από τον Μαρτίνο Λούθηρο στη Γερμανία. Οι βασικές του αρχές είναι ότι η σωτηρία επιτυγχάνεται μόνο μέσω της πίστης (όχι μέσω έργων ή μεσιτείας της Εκκλησίας), ότι η Αγία Γραφή είναι η μόνη αυθεντία σε θέματα πίστης και ότι η Θεία Λειτουργία επικεντρώνεται στο κήρυγμα και την ανάγνωση της Γραφής. Μπαίνουμε μέσα. Ο κόσμος ψάλει, ακόμα και τα παιδιά, ενώ ο ιερέας είναι γυναίκα. Καθόμαστε λίγο και παρατηρούμε.
Μετά την εκκλησία και αφού φτάνουμε μέχρι το τέλος του χωριού αποφασίζουμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, να σταματήσουμε μόνο στο χωριουδάκι Kvivik που είδαμε από ψηλά όταν ερχόμασταν. Δεν είναι μακριά και σε λίγο φτάνουμε. Όλα τα χωριά που βλέπουμε μας αρέσουν πολύ. Οδηγούμε μέχρι ένα σημείο όπου βρίσκεται ένας αρχαίος οικισμός των Βίκινγκ. Γύρω στο 800 μ.Χ. άρχισαν να φτάνουν στα νησιά Φερόε οι Νορβηγοί Βίκινγκς, φέρνοντας μαζί τους οικογένειες, ζώα και καλλιέργειες. Οι Βίκινγκς χρησιμοποίησαν τα νησιά ως ενδιάμεσο σταθμό στα ταξίδια τους προς Ισλανδία, Γροιλανδία και Βόρεια Αμερική. Η παρουσία τους διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό τον πολιτισμό και την ταυτότητα των νησιών. Περπατάμε στο χωριό και χαζεύουμε τα σπίτια και τις αυλές τους. Τα περισσότερα σπίτια είναι χτισμένα με πέτρα στην αρχή και πιο πάνω με ξύλο. Το κάτω μέρος μάλλον λειτουργεί ως αποθήκη, ενώ το ξύλα είναι βαμμένα μαύρα, σε αντίθεση με παράθυρα που είναι λευκά. Έξω από ένα σπίτι βλέπουμε κρεμασμένα ψάρια και κρέας που τα αποξηραίνουν.
Φεύγουμε και από εδώ και οδηγούμε μέχρι την πρωτεύουσα και το δωμάτιο μας. Παρκάρουμε και κάνουμε μία μικρή βόλτα μέχρι το κέντρο για να περπατήσουμε σε δρομάκια που δεν είχαμε πάει. Όλα είναι πολύ όμορφα. Το Tórshavn είναι η πιο γλυκιά και όμορφη πρωτεύουσα της Ευρώπης που έχουμε δει. Βλέπουμε το Paname Café και καθόμαστε για ταβλάκι. Είμαστε αρκετά χαλαροί. Ο Κωστής μιλάει με την κοπέλα στο ταμείο. Τη ρωτάει αν είναι μαθήτρια, όμως είναι Ισπανίδα από τη Βαρκελώνη που δουλεύει εκεί. Οι ντόπιοι δεν θέλουν να εργάζονται σε ταμείο και έτσι είναι εύκολο να βρεις δουλειά. Εμείς στην Ελλάδα βάζουμε και βουλευτή για μία θέση ταμείου... Έχει φτάσει μεσημέρι και γυρίζουμε στο δωμάτιο μας. Τρώμε ό,τι έχει περισσέψει από χθες και κάνουμε μία μακριά μεσημεριανή σιέστα. Αργά το απόγευμα βγαίνουμε πάλι έξω. Τώρα θα ανακαλύψουμε την άλλη μεριά που δεν περπατήσαμε.
Βρίσκουμε την περιοχή Reyn, από τις πρώτες περιοχές που κατοικήθηκαν όταν το Tórshavn άρχισε να αναπτύσσεται ως λιμάνι και εμπορικό κέντρο. Οι στενοί δρόμοι και η αρχιτεκτονική του θυμίζουν το πώς ζούσαν οι κάτοικοι αιώνες πριν η πόλη επεκταθεί και εκμοντερνιστεί. Στενά δρομάκια στρωμένα με πέτρα, περνούν ανάμεσα σε παραδοσιακά σπίτια από τον 17ο και 18ο αιώνα με μαύρες ξύλινες προσόψεις και πράσινες στέγες από χορτάρι. Υπάρχουν και ανακαινισμένα αλλά με σεβασμό στην αρχική μορφή. Μία μεγάλη ταμπέλα μας ενημερώνει να σεβαστούμε την ιδιωτικότητα των κατοίκων και να μην είμαστε αδιάκριτοι. Το Reyn μοιάζει αληθινά σαν να έχει βγει από καρτ-ποστάλ. Στο τέλος της διαδρομής φτάνουμε στο Tinganes με τα κόκκινα σπιτάκια. Εδώ οι πρώτοι Νορβηγοί άποικοι ίδρυσαν μια μορφή τοπικής κυβέρνησης που θεωρείται από τα αρχαιότερα κοινοβουλευτικά συστήματα στον κόσμο. Σήμερα φιλοξενεί τα γραφεία της κυβέρνησης των Νήσων Φερόε.
Γυρίζουμε προς τα πίσω και πίνουμε ένα τσάι στο πολύ φιλόξενο Kafé Kaspar, για για να πάρουμε δυνάμεις. Η βόλτα συνεχίζεται μέχρι αργά, με μπίρα στο μπαρ Sirkus, στο λιμάνι. Όταν αποφασίζουμε να φάμε fish and chips, σε μία καντίνα που έχουμε σημειώσει, το αγόρι που δουλεύει εκεί μας ενημερώνει ότι οι πατάτες τελείωσαν και δεν δέχεται πλέον παραγγελίες (!). Καθόμαστε τελικά και τρώμε μία πίτσα με γύρο (!) και μπόλικο μπούκοβο στην πιτσαρία Sosialurin. Πληρώνουμε 115DKK (15€), ποσό αρκετά μικρότερο από οποιαδήποτε άλλη επιλογή γεύματος εδώ στα Φερόες. Σήμερα μάλιστα βρήκαμε και ένα εστιατόριο που ήταν βραβευμένο με αστέρι Michelin και το μενού του που είδαμε να έχει κόστιζε 995DKK (134€) το άτομο! Γυρίζουμε στο δωμάτιο μας, ετοιμάζουμε τα πράγματα μας και πέφτουμε για ύπνο. Αύριο αποχαιρετούμε τα νησιά Φερόε και πετάμε για την Ισλανδία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου